Zdzisław Śliwiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zdzisław Śliwiński

Zdzisław Śliwiński w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1910 Dolina
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1997 Warszawa
Zawód, zajęcie	ekonomista
Alma Mater	Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Zdzisław Jan Śliwiński (ur. 20 lipca 1910 w Dolinie, zm. 26 czerwca 1997 w Warszawie)^[1] – działacz kulturalny i ekonomista, wieloletni dyrektor Filharmonii Poznańskiej i Narodowej oraz Teatru Wielkiego w Warszawie.

Urodził się 20 lipca 1910 w Dolinie k. Stanisławowa. Wykształcenie średnie zdobył we Lwowie, w 1934 ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie^[2]. W trakcie studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Arkonia. Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii ukończył w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W latach 1934–1939 pracował w Powszechnym Banku Związkowym w Warszawie.

Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako strzelec konny w Wołyńskiej Brygadzie Kawalerii. Wzięty do niewoli, więziony w niemieckim Oflagu II C Woldenberg.

Po powrocie do kraju, w latach 1945−1946 był dyrektorem Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki^[2], następnie wicedyrektorem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Krakowie (1946−1947).

Z zainteresowań i pasji był melomanem, przez całe swoje zawodowe życie organizował działalność polskich instytucji muzycznych. Pełnił obowiązki dyrektora:

• Państwowej Filharmonii w Poznaniu (1948−1958),
• Filharmonii Narodowej w Warszawie (1958−1969),
• Teatru Wielkiego w Warszawie (1965−1966, 1970−1979).

W 1952 współorganizował Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, a w 1955 kierował biurem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Uczestniczył też w organizacji Międzynarodowych Festiwali Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.

Uniwersytet Tańca w Paryżu przyznał mu za rok 1976 Nagrodę im. Siergieja Diagilewa.

Zmarł 26 czerwca 1997 w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A II-2-12)^[3].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)^[4]