French
DeutschZenon Wechmann – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Zenon Wechmann (2024) | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 października 1927 |
|---|---|
| Data śmierci | 21 maja 2024 |
| Zawód, zajęcie | działacz harcerski i społeczny |
| Odznaczenia | |
      | |
Zenon Zbigniew Wechmann (ur. 25 października 1927 w Poznaniu[1], zm. 21 maja 2024[2]) – polski działacz harcerski i społeczny, więzień polityczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W młodości podjął działalność w harcerstwie. W okresie II wojny światowej podczas niemieckiej okupacji pracował przymusowo w zakładach „Centra” w Poznaniu. Uczył się w ramach tajnych kompletów. Po wojnie kontynuował działalność w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. Na początku lat 50. związany z konspiracyjnym ruchem harcerskim (używał pseudonimu „Czarny Wilk”)[1][3]. We wrześniu 1952 został aresztowany[3], a w następnym roku skazany na karę 7 lat pozbawienia wolności. Był osadzony w Zakładzie Karnym w Rawiczu i obozach pracy dla więźniów politycznych. Warunkowe zwolnienie uzyskał w lutym 1955[1].
W 1956 brał udział w wydarzeniach czerwcowych w Poznaniu[3]. Pracował w jednej z poznańskich spółdzielni, w 1980 został członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność”. W 1981 był członkiem redakcji niezależnego pisma „Harcerska Kuźnia”. W stanie wojennym brał udział w dystrybucji wydawnictw drugiego obiegu, a także zajmował się organizacją pomocy dla internowanych i ich rodzin[3]. Był wiceprezesem i prezesem wielkopolskiego oddziału Związku Więźniów Politycznych. Okresu Stalinowskiego 1939–1956. Objął też funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych w Poznaniu[1].
Pochowany został 31 maja 2024 na cmentarzu Junikowo w Poznaniu[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2023 prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski[5]; w 2009 otrzymał Krzyż Oficerski tego orderu[6]. W 2016 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[7][1], a w 2003 Złotym Krzyżem Zasługi[8]. W 2018 Rada Miasta Poznania nadała mu tytuł „Zasłużony dla Miasta Poznania”[1]. Otrzymał także Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum[9] oraz nagrodę „Świadek Historii”[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Uchwała Nr LXVII/1225/VII/2018 Rady Miasta Poznania z dnia 22-05-2018 w sprawie nadania tytułu „Zasłużony dla Miasta Poznania” Panu Zenonowi Wechmannowi [online], poznan.pl [dostęp 2023-07-06].
- ↑ Jacek Kosiak, Zmarł major Zenon Wechman. Miał 97 lat [online], radiopoznan.fm, 21 maja 2024 [dostęp 2024-05-21].
- ↑ a b c d 90. urodziny Zenona Wechmanna [online], Instytut Pamięci Narodowej, 26 października 2017 [dostęp 2023-07-06].
- ↑ Ostatnie pożegnanie mjr. Zenona Wechmanna [online], poznan.uw.gov.pl, 31 maja 2024 [dostęp 2024-05-31].
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 671
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 332
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 126
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 56, poz. 873
- ↑ Odznaczeni Medalem Reipublicae Memoriae Meritum [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2023-08-22].
- ↑ XIV edycja Nagrody Honorowej Prezesa IPN „Świadek Historii” – zgłoszenia do 30 lipca 2023 [online], Instytut Pamięci Narodowej, 2 czerwca 2024 [dostęp 2024-08-14].