Ziemowit Fedecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ziemowit Fedecki, (ur. 24 września 1923 w Lebiodzie na Białorusi, zm. 8 stycznia 2009 w Warszawie^[1]) – polski slawista i tłumacz literatury rosyjskiej, białoruskiej i francuskiej.

Podczas okupacji niemieckiej pomagał w ratowaniu ludności żydowskiej^[1]. W latach 1948–1950 kierownik redakcji literatury rosyjskiej w wydawnictwie Czytelnik. W 1954 był współzałożycielem STS^[1], dla którego pisywał teksty kabaretowe i rewiowe. Od 1950 stały współpracownik miesięcznika Twórczość. Fedecki był tłumaczem utworów rosyjskiej prozy i poezji, m.in. utworów: Aleksandra Kuprina, Jurija Tynianowa, Michaiła Bułhakowa, Jurija Trifonowa, Nikołaja Zabołockiego, Sergiusza Jesienina, Włodzimierza Wysockiego, Mariny Cwietajewej, Izaaka Babla, Borysa Pasternaka i Bronisławy Wajs "Papuszy". Fedecki był długoletnim przyjacielem Edwarda Stachury, którego wiersze wielokrotnie publikował w "Twórczości". Śladem tej przyjaźni jest pozostawiona przez poetę korespondencja^[2].

W 2001 został uhonorowany nagrodą PEN Clubu^[1].

• informacja o śmierci na portalu wyborcza.pl