I. Faruk Yaşar - Vikipedi

Faruk Yaşar ibn I Xəlilullah
Faruk Yaşar adından basılmış gümüş sikke (1496)
Görev süresi
1465 - 1500
Yerine geldiği I. Xəlilullah
Yerine gelen Bəhram bəy
Kişisel bilgiler
Doğum 2 Haziran 1441
Bakü, Azerbaycan
Ölüm 1500
Şamahı
Milliyeti Türk
Evlilik(ler) Usmisi Adil Bey'in kız kardeşi
Çocuk(lar) Hamza
  • Muhammed Gazi Bey
  • Bay Behram
  • Şeyh İbrahim II (Şeyhşah)
  • Govhar

Faruk Yaşar (2 Haziran 1441 Bakü - 1500 Şamahı), Şirvanşahlar devletinin otuz altıncı hükümdarı ve Şirvanşah I Halilullah'ın oğludur.

İlişkileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Politik durum

[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Faruk Yaşar, çok karmaşık siyasi süreçlerin olduğu bir dönemde iktidardaydı. Karakoyunlu devleti 1468'de Uzun Hasan tarafından tamamen yıkıldıktan sonra yerine Akkoyunlular devleti kuruldu. Uzun Hasan, Güney Azerbaycan ve Karabağ'ı ele geçirdi ve Tebrizi, Akkoyunlu devletinin başkenti yaptı. Uzun Hasan'ın askeri başarısı ve komşu Şirvan'a yönelik saldırı tehdidi, babası Halilullah'ın ölümünden sonra başladı. 869'da tahttan inmiş olan ı. Faruk Yaşar, Uzun Hassan'ı, babası ve büyükbabasının Teymurilere karşı tutumunu değiştirmeye zorladı.

Şerafeddin Hüseyin Sultani'nin derlediği şiir antolojisi kitabının kapağı.

Fatih Sultan Mehmed ile İlişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Faruk Yaşar saltanatının ilk yıllarında diplomatik ilişkiler kurmak için birçok ülkeye elçiler gönderdi. Şirvanşah'ın babası Halilullah 857'de (1453) İstanbul'u ele geçiren ve Bizans İmparatorluğu'nu yıkan Türk padişahı II. Mehmet Fatih (1451-1481) ile ittifak yapmaya çalıştı.

1465'ten kısa bir süre sonra I. Faruk Yaşar, elçisi Ziyaeddin Yusif Bey'i değerli hediyelerle İstanbul'a gönderdi. Şirvanşah'ın şahsi tüccarı (Ustadan Hasse Hümayun), Şirvan tüccarı Khaja Yar Ahmed Şirvani'den 2 külçe altın satın aldı. Şirvanşah, kendisine zırh ısmarlaması için padişaha 7400 dirhem (23 kg 680 gr) altın ve gümüş gönderdi.[1][2]

III. İvan ile ilişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynaklara göre 1465 yılında Şirvanşah, I. Faruk Yaşar'ın elçisi Hasan Bey Moskova'ya geldi. 1466'da Çar III. İvan, Vasili Papa'nın önderliğinde Şirvanşah'a değerli hediyelerine Şirvan'a bir elçi göndererek karşılık verdi. Büyükelçiliğin amacı, Moskova devleti ile Şirvan arasında ekonomik işbirliğiyle birlikte Kızılordu'ya karşı bir birlik oluşturmaktı.[3][4][5]

Timuri Ebu Said ile ilişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Faruk Yaşar, henüz saltanatının ilk dönemlerindeyken Sultan Ebu Said ile çatışmak zorunda kaldı. Ebu Said, h. 873 (1468) yılında Uzun Hasan ile savaşmak üzere Herat'tan ayrılarak Karabağ'a geldi. Daha sonra Şirvanşah'tan yardım umarak Muğan, Mahmudabad, Kızılağaca'ya ve Hazar Denizi kıyılarına gitti. I. Faruk Yaşar, Ebu Said'e önce deniz yoluyla birliklerine yiyecek göndererek yardım etti. Ancak Uzun Hasan'ın tehditlerinden korkan Şirvanşah, Ebu Said'e yardım etmeyi ve Uzun Hasan'a katılmayı bir anda reddeder. Akkoyunlu hükümdarı Şirvanşah, I. Faruk Yaşar ve Erdebil hükümdarı Cüneyd oğlu Şeyh Haydar Safavi başkanlığında güçlü bir ittifak kuruldu.

Şirvanşah devletinin bağımsızlığı Akkoyunlu Devleti tarafından garanti altına alındı. Uzun Hasan, Ebu Said'in kampına giden tüm ana yolları ve geçitleri kesti. Kampta açlık başladı. Teymur'un askerlerinin atlarını besleyecek erzakı olmadığı için Mugan ovasındaki zehirli otları yedirdiler ve zehirlenerek toplu halde ölmeye başladılar. Uzun Hasan, Erdebilli Seyyid Şeyh Haydar Ebu Said'e bir elçi gönderdi. Geri döndü ve Horasan birliklerinin gerçekten zor durumda olduğunu teyit etti. Ardından Uzun Hasan'ı padişahla barışmaya ikna etti. Bunun üzerine Uzun Hasan, barış yapmak için gelen Ebu Said'in adamlarını geri gönderdi. Daha padişah, karargahına dönüp rapor vermeye vakit bulamadan Uzun Hasan ve müttefiklerinin sayısız askeri ortaya çıktı. Ebu Said'in emirlerindeki bazı askerler tahkimatlarını terk ederek düşman tarafına geçtiler. H. 873 Receb ayının 16'sında (m. 31 Ocak 1468) öğleden sonra Ebu Said'in birlikleri yenildi ve kaçtı. Uzun Hasan'ın iki oğlu onu kovalayarak yakaladı ve babalarının karargahına getirdiler. Müttefiklerin toplantılarında, Şirvan emirleri ve Gaziler, daha önce Şirvanşah'ı ihanetle ve Timur'un birliklerini imha etmekle suçladığı için Ebu Said'in idamında ısrar ettiler. Azerbaycan'ın bütünlüğünü korumak ve Ebu Said'in tekrar saldırmasını önlemek için idamına karar verildi. Receb ayının 20'sinde Sultan Ebu Said "acılı ölüm şurubu içti" .[6][7][8][9]

Uzun Hasan'la İlişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Uzun Hasan Şirvanşah ve Şeyh Haydar ile ittifakını ömrünün sonuna kadar sürdürdü. Uzun Hasan, Trabzon İmparatoru Calo'nun, İoannis Komne'nin kızı Catherine'den olan kızını (Daspina hatun) Şeyh Haydar'la evlendirdiği için Şeyh Haydar'la akrabaydı. Uzun Hasan'ın bu kızının adı Halima'nın yanı sıra Marta idi. Alamşah Beyim ve Baki Ağa olarak da anılırdı.[10][11]

Sultan Yakub ile İlişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

H. 883 (1478) Ramazan ayında Uzun Hasan'ın vefatından sonra Şirvanşah'ın müttefikleriyle ilişkileri değişti. Uzun Hasan'ın oğlu ve vârisi Yakub Bey (883-896 (1478-1490)), Şirvanşah'ın yabancı düşmanlara karşı verdiği mücadelede destekçisiydi. Adil Bey'in kız kardeşinden doğan I. Faruk Yaşar'ın kızı Govhar Sultan ile evlendi. Yakub Bey'in kendisinden Baysungur Mirza ve Murad Mirza veya Sultan Murad adında iki oğlu oldu.[12][13] Daha sonra ikisi de dedeleri Şirvanşah I. Faruk Yaşar'a sığındı. Güçlenen Şeyh Haydar, 1483'te Şirvan'a yürüdüğünde, Yakup Bey, kayınpederi I. Faruk Yaşar'a askeri yardımda bulundu.

Şah İsmail Hatai ile ilişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Şeyh Haydar'ın ölümünden sonra Sultan Yakup, üç küçük oğlu Sultanali, İbrahim ve İsmail'i tutukladı ve onları Akdamar kalesine, Ermeni manastırına ve ardından Şiraz yakınlarındaki İstakhr kalesine gönderdi. Kalede dört yıl esir kaldı. Sultan Yakup'un ölümünden sonra 897 (1492) yılında iktidara gelen Rüstem Bey Akkoyunlu, halası Alemşah Bey'in isteği üzerine onları hapisten kurtararak Tebriz'e getirdi.[14]

Safevi tarikatının şeyhi olarak kabul edilen İsmail, on üç yaşında, devletindeki çatışmalardan yararlanarak Gilan'dan Erdebil'e döndü. Etrafında yaklaşık 300 savaşçı toplandı. I. Faruk Yaşar'ın müttefikleri Jairi kabilesinden Erdebil hakim Aili Bey ve Talysh hakim Muhammed ona karşı çıktı. Amaçları İsmail'i yakalayıp Şirvanşah'a teslim etmekti. Bunun üzerine ustaçlı aşiretinin emirleri İsmail'e destek verip onunla ile birlikte Karabağ'a gitmeye karar verdiler. İsmail oradan Gence'ye, oradan da Chukhursa'daki Göyça Gölü kıyılarına gitti. 1499 yılının sonuna doğru Erzincan'da Üstaçlı, Şamlı, Rumlu, Tekali, Zulgadar, Afşar, Gajar, Varsak, Gilzilbaş aşiretlerinden ve Karajadağ mutasavvıflarından 7.000 askeri sancağı altında toplandı. Kızılbaş emirlerinin İsmail'in kışı geçirdiği Erzincan'daki toplantısında Safevilerin kalıtsal düşmanı Şirvanşah I. Faruk Yaşar ile savaşılmasına karar verildi.[15][16][17][18][19]

Ailesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Faruk Yaşar Gaytaq, Usmisi Adil Bey'in kız kardeşi ile evliydi. Çocukları:

  • Hamza - Sultan Ahmed'e katılarak dedesi Şirvanşah İbrahim zamanında Tebriz'e yürüdü. Kalan hayatı bilinmiyor.[20]
  • Muhammed Gazi Bey
  • Bay Behram
  • Şeyh İbrahim II (Şeyhşah)
  • Govhar - Sultan Yakub ile evlendi. Bir iddiaya göre, Sultan Yakup'u öldüren Govhar Sultan'dı.[21]

Mezarı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Faruk Yaşar'ın mezarı Shamakhi'deki Jabani köyündedir, mezar 1983 yılında yerli Alkhan Omarov tarafından bulunmuştur. Ancak mezara gereği gibi değer verilmemektedir.[22]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ B.Xинц. Mycyльмaнcкиe мepы и вeca c пepeвoдoм в мeтpичec-кyю cиcтeмy. M., 1979, c.16
  2. ^ Əbdül-Hüseyn Nвvai, s.421.
  3. ^ 2-я Coфийcкaя лeтoпиcь в пoлнoм coбpaнии pyccкиx лeтoпиceй. VI, CПб., 1853, c.330-331
  4. ^ Coфийcкий вpeмeнник, т.II, c.145
  5. ^ M.M.Aлтьмaн. Из иcтopии тopгoвo-диплoмaтичecкиx cвязeй Mocквы и Шиpвaнa. Tp. Ин-тa иcтopии им. A.Бaкиxaнoвa, т.I, Бaкy, 1947, c.157
  6. ^ Шapaф-xaн Бидлиcи, т.II, c.131-132
  7. ^ Mюнeджжимбaши, c.l72
  8. ^ Mиpxoнд, т. VI, c.403-406
  9. ^ Пeтpyшeвcкий, c. 169-171.
  10. ^ E.Э.Бpowнe. A literary history of Persia. Cambridge, 1930, т.VI, c.47
  11. ^ Həsən Rumlu. Əhsən ət-Təvarix, c.II, s.216, qeyd 5.
  12. ^ Иcтopия Дaгecтaнa, т.I, c.213
  13. ^ Дopн, c.583.
  14. ^ Шapaф-xaн Бидлиcи, c.145.
  15. ^ Xoндeмиp, т.III, ч.4, c.24-26
  16. ^ Həsən Rumlu, c.I, fars mətni, s.32-41
  17. ^ Şah İsmayıhn anonim tarixi, s.333-340
  18. ^ Шapaф-xaн Бидлиcи, т.II, c.146
  19. ^ И.П.Пeтpyшeвcкий. Aзepбaйджaн в XVI-XVII вв. Cб. cт. пo изyчeнию иcтopии Aзepбaйджaнa, вып.I, Бaкy, 1949, c.229-230.
  20. ^ V. Minorsky, The Qara-qoyunlu and the Qutb-shāhs, səh. 170
  21. ^ Tarix-i cahan-ara, səh. 112-113.
  22. ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2022. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=I._Faruk_Yaşar&oldid=33737189" sayfasından alınmıştır