Sergey Prokofyev - Vikipedi

Sergey Prokofyev
Sergey Prokofyev New York, 1918
Doğum	23 Nisan 1891 Sontsovka, Rusya[1]
Ölüm	5 Mart 1953 (61 yaşında) Moskova
Meslek	Müzisyen, Piyanist, Besteci
İmza

Sergey Sergeyeviç Prokofyev, (Rusça: Серге́й Серге́евич Проко́фьев; Sergey Sergeyeviç Prokofyev; (d. 23 Nisan 1891 Sontsovka, Rus İmparatorluğu, şimdi Ukrayna – ö. 5 Mart 1953 Moskova, Sovyetler Birliği) senfoniler, konçertolar, film müzikleri, operalar, baleler ve programlı müzik parçaları da dahil olmak üzere çok çeşitli müzik türlerinde eserler veren, 20. yüzyılın en önemli yorumcularından sayılan Rus (ve Sovyet) piyanist ve besteci.

Prokofyev, o zamanlar Rusya İmparatorluğu'nda şu an ise Donetsk Oblast, Ukrayna'da bulunan Sontsovka köyünde dünyaya geldi. Annesi bir piyanist babası ise zengin bir ziraat mühendisi idi.

Prokofyev'in olağan dışı müzik yeteneği 5 yaşında ortaya çıktı. Müzik eğitimi, annesinden aldığı piyano dersleriyle başladı. Bir süre sonra, dinleyicilerini aile dostları ve komşuların oluşturduğu konserler vermeye başladı. Üzerine eserler yazmak amacıyla temalarını not aldığı, küçük köpek yavruları adını verdiği bir not defteri tutmaktaydı. Annesi, St. Petersburg`da oturan babasını ziyarete gittiğinde, şehrin müzik ortamını görmesi için Sergey`i de yanında götürürdü. Bu geziler sayesinde Prokofyev, Rus bestecilerinin büyük çaplı yapıtlarını dinleme fırsatı bulmuştu. 7 yaşında ise satranç oynamayı öğrendi; bu oyunu zamanındaki şampiyonlarla boy ölçüşebilecek kadar ustaca oynadı. Prokofyev'in hayatı boyunca müzik ve satranç bir tutku olarak kaldı.

1902 yılında yorum dersleri almadan önce bile, birkaç tane yenilikçi eser bestelemişti. İlk zamanlarında ürettiği bir Fa majör eserinde siyah notalara dokunmayı sevmediğinden si bemolü kullanmamıştı. Yeteri kadar teorik alt yapıyı öğrendikten sonra kendi tarzını oluşturacak denemelere başladı.

1910 yılında babasının ölmesi ile birlikte ekonomik desteği de sona erdi; ama bu süreye kadar edindiği ünü ile kendi yaşamını geçindirebilecek kadar para kazanabildi.

1918 yılının Mayıs ayında hem Rusya'daki devrimin etkisi ile huzursuz ortamdan kaçmak hem de kendi deneysel müziğini yapabileceği daha rahat bir ortam bulmak için bir süreliğine olmak üzere Amerika'ya doğru hareket etti.

Müziğinin olgunlaşmasında önemli bir yere sahip olan film müziğine duyduğu ilgiden dolayı film endüstrisinde bulundu. Kendine ve diğer birtakım Rus bestecilerine ait kaydı bulunmayan piyano eserlerinin kayıtlarını yaptı.

San Fransisko'ya ulaştıktan sonra hemen diğer ünlü Rus sığınmacılarla karşılaştı. Ardından New York'ta bir solo konser vermek üzere yolculuğa çıktı. Bunu diğer konserler izledi. Bir opera bestelemek için bir anlaşma imzalamasına rağmen çeşitli sorunlardan dolayı başarıya ulaşamadı; ve bu Prokofyev'in Amerika macerasının da sonu oldu. 1920 yılında Rusya'ya başarısız bir şekilde dönmek istemediğinden dolayı Paris'e gitti. Burada kendisinin müziğine daha hazır olan bir ortam bulan Prokofyev yarım bıraktığı işlerine geri döndü ve onları bitirdi.

1930'lu yılların başında Prokofyev'in evine duyduğu özlemin artması ile eserlerinin prömiyerlerini daha sık olarak kendi ülkesinde yapmaya başladı.

1936'da Prokofiev ve ailesi, önceki dört yıl boyunca Moskova ve Paris arasında gidip geldikten sonra kalıcı olarak Moskova'ya yerleştiler. Sovyetler Birliği'ndeki değişen politikalar sayesinde kendine daha özgür bir alan bulabildi; yalnız bu politikalar Rus yorumcuların neredeyse tümüyle dışarı ile olan ilişkisini koparıyordu.

1941 yılında geçirdiği ilk kalp krizi ile sağlığı giderek bozuldu. 5 Mart 1953 günü beyin kanamasından ani bir şekilde öldü (Josef Stalin ile aynı gün). Ölümünden sonra 1957 yılında 7. Senfonisi ile Sovyetler Birliği'nin en büyük ödülü olan Lenin Ödülü'ne a layık görüldü.

• Re minör Toccata, Op. 11, Piyano
• Piyano Sonatı No. 2 Re minör, Op. 14
• Piyano konçertosu No. 2 Sol minör, Op. 16
• Keman konçertosu No. 1 in Re major, Op. 19
• Gambler, Op. 24, 4 sahnelik opera
• Senfoni No.1 Re majör, Op. 25, neo - klasik eser
• Piyano Konçertosu No. 3 Do majör, Op. 26
• Quintet, Op. 39, obua, klarnet, keman, viyola, kontrabas
• Senfoni No. 2 Re majör, Op. 40
• Divertimento, Op. 43
• Senfoni No. 3 in Do minör, Op. 44
• Senfoni No. 4 in Do majör, Op. 47 (revised as Op. 112)
• Yaylı Quartet No. Si minör, Op. 50
• Senfonik şarkı, Op. 57
• Keman konçertosu No. 2 in Sol minör, Op. 63
• Romeo ve Juliet, Op. 64, 4 sahnelik bale, en ünlü bölümü "Dance of the Knights" bölümüdür.
• Keman sonatı No. 1 in fa minör, Op. 80
• Piyano sonatı No. 6 La majör, Op. 82
• Piyano sonatı No. 7 Sib majör, Op. 83
• Piyano sonatı No. 8 Sib majör, Op. 84
• Cinderella, Op. 87, 3 sahnelik bale
• Savaş ve Barış, Op. 91, 13 sahnelik opera
• Yaylı Quartet No. 2 Fa majör, Op. 92
• Flüt sonatı No.1 Re majör, Op. 94
• Senfoni No. 5 Sib majör, Op. 100
• Piyano sonatı No. 9 Do majör, Op. 103
• Senfoni No. 6 Mib majör, Op. 111
• Senfoni No. 7 in Do# minör, Op. 131
• Senfonik çocuk masalı, Peter ve Kurt, En bilinen programlı müzik örnekleri arasındadır.

• Opera bestecileri listesi

Wikimedia Commons'ta Sergey Prokofyev ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• "Serge Profkoviev" Vakfi websitesi 2 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) (Erişme:3.11.2010)
• IMSLP websitesi "Prokofiev,_Sergei" maddesi 29 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) (Erişme:3.11.2010)