آبراهام لینکلن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آبراهام لینکُلن
نگاره‌ای از لینکلن توسط الکساندر گاردنر، نوامبر ۱۸۶۳
شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۶۱ – ۱۵ آوریل ۱۸۶۵
معاون رئیس‌جمهور	هانیبال هملین (۱۸۶۱–۱۸۶۵) اندرو جانسون (مارس-آوریل ۱۸۶۵)
پس از	جیمز بیوکنن
پیش از	اندرو جانسون
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده از ایلینوی حوزهٔ هفتم
دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۴۷ – ۳ مارس ۱۸۴۹
پس از	جان هنری
پیش از	توماس ال. هریس
عضو مجلس نمایندگان ایالتی ایلینوی از سانگامون
دوره مسئولیت ۱ دسامبر ۱۸۳۴ – ۴ دسامبر ۱۸۴۲
اطلاعات شخصی
زاده	۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ هاجنویل، کنتاکی، ایالات متحده
درگذشته	۱۵ آوریل ۱۸۶۵ (۵۶ سال) واشینگتن، دی.سی.، ایالات متحده
علت مرگ	ترور (شلیک گلوله به سر)
آرامگاه	اسپرینگفیلد، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسی	ویگ (پیش از ۱۸۵۴) جمهوری‌خواه (۱۸۵۴–۱۸۶۴) متحد ملی (۱۸۶۴–۱۸۶۵)
همسر(ان)	مری تاد لینکلن (ا. ۱۸۴۲)
فرزندان	رابرت ادوارد ویلی تَد
والدین	توماس لینکلن (پدر) نانسی هنکس (مادر)
امضا
خدمات نظامی
وفاداری	ایالات متحده آمریکا •  ایلینوی
خدمت/شاخه	Illinois Militia
سال‌های خدمت	آوریل–ژوئیه ۱۸۳۲
درجه	سروان[الف] سرباز وظیفه[الف]
جنگ‌ها/عملیات‌	جنگ‌های سرخ‌پوستان جنگ شاهین سیاه

از سلسلهٔ مقالات دربارهٔ آبراهام لینکلن
شخصی اوایل زندگی و سوابق شغلی خانواده وضعیت سلامتی سیاسی زندگی سیاسی، ۱۸۴۹–۱۸۶۱ مناظرات لینکلن–داگلاس سخنرانی کوپر یونیون نطق خداحافظی دیدگاه‌ها درباره برده‌داری دیدگاه‌های دینی تاریخچهٔ انتخاباتی رئیس‌جمهور ایالات متحده ریاست‌جمهوری دورهٔ اول اولین مراسم تحلیف نطق هانیبال هملین جنگ داخلی آمریکا اتحادیه اعلامیه آزادی بردگان برنامهٔ ده درصد نطق گتیسبورگ متمم سیزدهم دورهٔ دوم دومین مراسم تحلیف نطق اندرو جانسون دورهٔ بازسازی انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۸۶۰ کنوانسیون ۱۸۶۴ کنوانسیون ترور و میراث ترور تدفین شهرت تاریخی یادبودها گرامیداشت کتاب‌شناسی راهنمای موضوعی
ن ب و

آبراهام لینکُلن (به انگلیسی: Abraham Lincoln)؛ تلفظ انگلیسی: ‎ⁱ‎/ˈeɪbrəhæm ˈlɪŋkən/‎؛ (۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ – ۱۵ آوریل ۱۸۶۵) دولتمرد و وکیل آمریکایی بود که از سال ۱۸۶۱ تا زمان ترور وی در سال ۱۸۶۵ به عنوان شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا فعالیت می‌کرد. لینکلن کشور را در زمان جنگ داخلی آمریکا، بزرگ‌ترین بحران اخلاقی و سیاسی کشور، رهبری کرد. در دوران ریاست‌جمهوری‌اش وی موفق به حفظ اتحادیه، الغای برده‌داری، تقویت دولت فدرال و مدرن‌سازی اقتصاد ایالات متحده شد.

لینکلن در خانواده‌ای تهی‌دست در یک کلبه چوبی واقع در ایالت کنتاکی متولد شد و در ایالت ایندیانا بزرگ شد. او خود تحصیل کرده بود و به یک وکیل، رهبر حزب ویگ و نماینده مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا از ایالت ایلینوی تبدیل شد. در سال ۱۸۴۹، او سیاست را ترک کرد و به وکالت پرداخت، اما پس از حدود ۵ سال در سال ۱۸۵۴ دوباره به دنیای سیاست بازگشت و به عنوان رهبر حزب تازه تأسیس جمهوری‌خواه شناخته شد. لینکلن در سال ۱۸۶۰ کاندیدای ریاست جمهوری شد و با پیروزی در تمامی ایالات شمالی به عنوان اولین رئیس‌جمهور از حزب جمهوری‌خواه برگزیده شد. عناصر طرفدار برده داری در جنوب پیروزی وی را با رد خواسته‌هایشان توسط شمال برای اعمال برده داری برابر دانستند و در نتیجه تجزیه ایالات متحده آمریکا (اتحادیه) را آغاز کردند. ایالات تجزیه طلب جنوبی، ایالات مؤتلفه آمریکا (کنفدراسیون) را تشکیل دادند و به منظور تحکیم استقلال‌شان از اتحادیه، با نبرد فورت سامتر، جنگ داخلی آمریکا را آغاز کردند. لینکلن نیروهای خود را برای سرکوب تجزیه‌طلبان و احیای اتحادیه فراخواند.

به عنوان جمهوری‌خواهی میانه‌رو، لینکلن مجبور بود که با گروهی از جناح‌های مختلف حزب خود و حزب‌های دیگر در مورد سیاست‌هایش در قبال جنگ مدارا کند. «دموکرات‌های جنگ» جناح بزرگی از دموکرات‌ها که سابقاً مخالف جمهوری‌خواهان بودند از سیاست‌های میانه‌رو او حمایت کردند، اما «جمهوری‌خواهان تندرو»، که خواستار برخورد سخت‌تری با ایالات جنوبی بودند، به مخالفت با او پرداختند. «دموکرات‌های ضدجنگ» نیز او را مورد انتقادات شدیدی قرار دادند. لینکلن با استفاده از خصومت متقابل جناح‌ها، توزیع دقیق حمایت سیاسی در میانشان و توسل به مردم ایالات متحده، مخالفت آن‌ها را مدیریت کرد. سخنرانی او در گتیسبرگ به یک نطق تاریخی و تأثیرگذار در زمینه ملی‌گرایی، جمهوری‌خواهی، حقوق برابر، آزادی و دموکراسی تبدیل شد.

لینکلن در زمینه استراتژی و تاکتیک‌های جنگ، شخصاً ژنرال‌ها را انتخاب می‌کرد و تصمیم محاصره دریایی تجارت جنوبی‌ها را اتخاذ کرد. او قانون قرار احضار زندانی را لغو کرد و با خنثی‌سازی قضیه ترنت جلوی مداخله بریتانیا در جنگ داخلی را گرفت. او در میانه جنگ با صدور اعلامیه آزادی بردگان و دستور خود مبنی بر این که ارتش اتحادیه از بردگان سابق محافظت خواهد کرد و حتی آن‌ها را در ارتش استخدام می‌کند، پایان برده‌داری در ایالات متحده را تدوین و مهندسی کرد. وی همچنین ایالت‌های مرزی (ایالت‌هایی که در میان شمال و جنوب قرار داشتند و در جنگ داخلی در جبهه اتحادیه جنگیدند، ولی هنوز برده‌داری را ملغی نکرده بودند) را به غیر قانونی کردن برده‌داری تشویق کرد و از متمم سیزدهم قانون اساسی ایالات متحده، که برده داری در سراسر کشور را غیرقانونی اعلام کرد، حمایت کرد.

لینکلن در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۸۶۴ با اختلاف بالای آرای الکترال برای دور دوم انتخاب شد. وی به دنبال متحد کردن ملتی که با جنگ داخلی از هم جدا شده بودند، بود. در ۱۴ آوریل ۱۸۶۵، تنها چند روز پس از پایان جنگ، لینکلن با همسرش مری به دیدن یک نمایش در تئاتر فورد رفته بود، که توسط جان ویلکس بوث هوادار کنفدراسیون ترور شد. از لینکلن به عنوان قهرمان ایالات متحده یاد می‌شود و او به‌طور مداوم به عنوان یکی از بهترین رهبران در تاریخ آمریکا و جزو تاثیرگذارترین افراد تاریخ بشریت رتبه‌بندی می‌شود. هرساله یادبود لینکلن میزبان هزاران بازدید کننده است. ناو هواپیما بر آبراهام لینکلن، اسکناس پنج دلاری آمریکا، پنی، پایتخت ایالت نبراسکا و ۱۹ شهرستان دیگر به یاد او نامگذاری شده است. مجسمه لینکلن در بیش از ۴ کشور دیگر یافت می‌شود و در ایران نیز کتابخانه آبراهام لینکلن به یاد او نامگذاری شده است.^[۱]

آبراهام لینکلن در ۱۲ فوریه ۱۸۰۹ (هم‌روز با چارلز داروین) در کلبه‌ای چوبی در مزرعهٔ سینکینگ اسپرینگ، به مساحت یک چهارم کیلومتر مربع، به دنیا آمد. پدرش توماس لینکلن و مادرش ننسی هانکز بود. او از نوادگان ساموئل لینکلن انگلیسی که در سال ۱۶۳۸ از هینگهام، نورفک به شهر همنامش هینگهام، ماساچوست مهاجرت کرد، بود. خانواده وی آنگاه به غرب مهاجرت کردند و از نیوجرسی، پنسیلوانیا و ویرجینیا گذشتند.^[۲]

در هفده سالگی، آبراهام برای مدتی خانه خانواده را ترک کرد و در کشتی در تقاطع اندرسون و اوهایو کار کرد.^[۳] در نوزده سالگی، خواهرش سارا را از دست داد که در هنگام به دنیا آوردن اولین فرزندش درگذشت. در آوریل ۱۸۲۸، او قراردادی را با جیمز جنتری، ساکن منطقه خودش امضا کرد، طبق آن قرار بود یک قایق محصولات کشاورزی را به نیواورلئان بیاورد.^[۴] این سفر سه ماه به طول انجامید و در این مدت او با یکی از پسرانش جنتری به اوهایو و سپس به می‌سی‌سی‌پی سفر کرد جایی که آنها مجبور بودند با جریانات شدید و حمله به محموله‌های خود روبرو شوند. در بازگشت به ایندیانا، آبراهام ۲۵ دلاری را که درآمد این قرارداد برایش بود به پدرش داد.

در مارس ۱۸۳۰، زمانی که آبراهام ۲۱ ساله بود توماس لینکلن تصمیم می‌گیرد به سرزمین‌های حاصلخیز ایلینوی، در حاشیه رود سنگامون برگردد. پسرش به او کمک می‌کند تا سرزمین جدید خود را پاکسازی کند. زمستان بعدی سخت بود و خانواده چندین ماه در برف و یخبندان گرفتار بودند. در مارس ۱۸۳۱، آبراهام قصد داشت با دادن پیشنهادی به یک دلال به نام دنتون آفوت، برای حمل بار به نیواورلئان درآمد کسب کند. بنظر می‌رسد که آفوت خودش دارای قایق نیست. او، با پسر عمویش جان هنکس و جان جانستون (پسر سارا لینکلن) یک قایق را در ساحل سنگامون می‌سازند؛ بنابراین لینکلن دریانورد شد و سفری به می‌سی‌سی‌پی تا نیواورلئان انجام داد. در بازگشت، وی در دهکده نیو سالم در رودخانه سنگامون اقامت گزید و سپس به شغلهایی همچون انبار داری، پستچی، و سرپرست کار پرداخت.^[۵]

لینکلن در سال ۱۸۵۵ برای حضور در مجلس سنای آمریکا نامزد شد و یک سال پس از آن به حزب جدید جمهوری‌خواه پیوست. وی توانست با وجود شکست از فریمونت نامزد این حزب در رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۸۵۶، در سمت معاون بالقوه وی به محبوبیت فراوانی در میان افکار عمومی آمریکا دست یابد. وی توانست در کنوانسیون جمهوری خواهان برای رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۶۰ به کسب نامزدی این حزب نایل آید و بالاخره در این انتخابات به پیروزی برسد.

لینکلن از آغازین ماه‌های زمامداری‌اش نشان داد که به رغم نظر جیمز بوکانان، معتقد است که دولت ملی قدرت مواجهه با شورشیان را داراست. او گرچه با نظام برده‌داری مخالفت نمی‌ورزید، اما به سرعت دریافت که جنگ داخلی، در کشورش، نمی‌تواند بدون آزادی برده‌ها، به سرانجامی مطلوب برسد. او از یک سو با مخالفت جمهوریخواهان تندرو مواجه بود و از سوی دیگر باید تلاش می‌کرد تا دموکرات‌های طرفدار صلح را با خود همراه کند. تلاش‌های وی برای یافتن راهی میانه در سال ۱۸۶۴ به ثمر نشست و وی برای بار دوم سمت ریاست جمهوری در کشورش را بر عهده گرفت. لینکلن در مراسم تحلیف بر مسامحه با جنوب صحه گذاشت، اما پیش از اینکه این اندیشه وی به بوته آزمایش گذاشته شود، درگذشت.

آبراهام لینکلن در خانواده‌ای فقیر در کنتاکی به دنیا آمد. پدرش، در حالی که تنها تبری برای گذران زندگی بهمراه داشت، از آنجا به همراه خانواده خود مهاجرت کرد، و بسوی شهر ایندیانا پیش رفت، پس در شهر ایندیانا، کلبه‌ای چوبی، بدون در و پنجره ساخت که کف آن پر از علف‌های وحشی بود. او برای آنها، رختخواب‌هایی، که تشک آن را با برگ خشک پرکرده بودند به همراه، یک یا دو چهارپایه، یک میز و یک کتاب مقدس فراهم آورد، که همه اثاثیه و دارایی آن‌ها را تشکیل می‌داد.

لینکلن در دوران ریاست خود بیشتر توجه خود را به مسائل نظامی و سیاست معطوف کرد، اما با حمایت شدید او بود که دولت آمریکا نظام بانک ملی فعلی را از طریق قانون بانک ملی راه‌اندازی نمود. دولت لینکلن تعرفه موریل را برای افزایش درآمد افزایش داد و برای نخستین بار مالیات بر درآمد را اعمال کرد، صدها میلیون دلار اوراق بهادار و اسکناسهای کاغذی چاپ کرد، مهاجرت از اروپا را ترغیب نمود، نخستین راه‌آهن میان قاره‌ای را به راه انداخت، وزارت کشاورزی آمریکا را بنا نهاد و از طریق قانون همستید مصوب ۱۸۶۲ مالکیت زمین‌های کشاورزی را ترویج کرد. در دوران جنگ، وزارت دارایی او به شیوه‌ای کارآمد تجارت پنبه را در نواحی اشغال شده جنوب تحت کنترل گرفت.

از مشخصه‌های بارز لینکلن این بود که به رقیبان سیاسی اش در کابینه پستهای مهم می‌داد تا تمامی گروه‌های حزب را در یک جهت نگه دارد و به آن‌ها امکان دهد تا با یکدیگر مبارزه کنند، اما علیه لینکلن متحد نشوند. تاریخ نویسان معتقدند که کابینه او به استثنای کامرون، گروهی بسیار کارآمد بود.

لینکلن قضات زیر را برای دادگاه عالی ایالات متحده برگزید:

• نوا هاینس سوآین – ۱۸۶۲
• ساموئل فریمن میلر- ۱۸۶۲
• استفان جانسون فیلد- ۱۸۶۳
• سالمون چیس- ۱۸۶۴

با امضای لینکلن موارد زیر تصویب شد:

• قانون درآمد مصوب ۱۸۶۱
• قانون همستد
• قانون Morrill Land- Grant College
• صدور «اعلامیه آزادی بردگان» در ۱۸۶۲ و افزودن آن به متمم سیزده قانون اساسی ایالات متحده آمریکا.^[۶]
• قانون درآمدهای داخلی مصوب ۱۸۶۲
• قوانین راه‌آهن پسفیک مصوب سال‌های ۱۸۶۲–۱۸۶۴
• تأسیس وزارت کشاورزی ایالات متحده در ۱۸۶۲
• قانون بانکداری ملی – ۱۸۶۳
• قانون درآمدهای داخلی مصوب ۱۸۶۴

لینکلن در جمعه ۱۴ آوریل ۱۸۶۵ توسط یک بازیگر تئاتر به نام جان ویلکس بوث در آمفی‌تئاتر فورد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در صبح روز شنبه ۱۵ آوریل ۱۸۶۵ درگذشت. جان ویلکس بوث بازیگر مشهور و جاسوس متفقین از مریلند بود. اگر چه او هرگز به ارتش کنفدراسیون ملحق نشد، اما با سرویس مخفی کنفدراسیون تماس داشت.

یادبود و گرامی‌داشت آبراهام لینکلن، یکی از محبوب‌ترین رئیس جمهوران آمریکا، طیف و گستره وسیعی را در اقصی نقاط آمریکا داشته که تا به امروز نیز ادامه دارد.

1. ↑ ^{۱٫۰ ۱٫۱} Discharged from command-rank of Captain and re-enlisted at rank of Private.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آبراهام لینکلن در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• بوریج، آلبرت جی. «آبراهام لینکلن: ۱۸۰۹–۱۸۵۸» (۱۹۸۲). ج ۲، تا ۱۸۵۸؛ شاخص به خاطر دید سیاسی بی‌طرفانه.
• دیوید هربرت دونالد. «لینکلن» (۱۹۹۹)، شابک ‎۰−۶۸۴−۸۲۵۳۵-X، به خوبی توسط اندیشمندان بازبینی شده است؛ دونالد به خاطر حسب حال نگاری برنده دو جایزه پولیتزر شده است.
• ویلیام ای جیناپ. «آبراهام لینکلن و جنگ داخلی آمریکا: زندگی‌نامه»، توسط شابک ‎۰-۱۹-۵۱۵۰۹۹-۶(۲۰۰۲)، کوتاه
• آلن سی گولزو. «آبراهام لینکلن: رئیس‌جمهور ناجی» شابک ‎۰-۸۰۲۸-۳۸۷۲-۳(۱۹۹۹)
• جان هی و جان جرج نیکولای. «آبراهام لینکلن: تاریخچه» (۱۸۹۰)؛ به صورت آنلاین در آدرس ده مجلد؛ جزئیات زندگی آبراهام لینکلن و همکاران ارشد وی
• رینارد اچ لوتین. «آبراهام لینکلن واقعی» (۱۹۶۰) تأکید بر سیاست
• مارک ای. نیلی. «دائرةالمعارف آبراهام لینکلن» (۱۹۸۴)، اطلاعات دقیق از بسیاری از افراد و جنبش‌های منتسب به AL
• مارک. ای. نیلی. «آخرین امید جهان: آبراهام لینکلن و آمریکای وعده داده شده» (۱۹۹۳)، برنده جایزه پولیتزر
• استفان بی. اوتس «به همراه شر تا پوچی: زندگی آبراهام لینکلن» (۱۹۹۴) * جیمز جی. راندال. «رئیس‌جمهور لینکلن» (جلد۴، ۵۵–۱۹۴۵؛ چاپ مجدد ۲۰۰۰) نوشته برنده جایزه ** «آقای لینکلن» نوشته‌هایی که توسط ریچارد ان. کارنت (۱۹۷۵) ویرایش شده‌اند.
• کارل سندبورگ «آبراهام لینکلن: سال‌های اوج» (دو جلد ۱۹۲۶)؛ «سالهای جنگ» (۴ جلد ۱۹۳۹) برنده جایزه ادبی پولیتزر.
• بنیامین بی. توماس؛ «آبراهام لینکلن: زندگی‌نامه» (۱۹۵۲)
• بیکر، جین اچ. «ماری تادلینکون: زندگی‌نامه» (۱۹۷۸)
• بلز، هرمان. «آبراهام لینکلن، بنیان گرایی و برابر حقوق در زمان جنگ‌های داخلی» (۱۹۹۸)
• بوریت، گابور اس. "لینکلن و رؤیای اقتصادی آمریکاً (۱۹۹۴). نظریات و سیاست‌های اقتصادی لینکلن
• بوریت، گابور، اس. ویرایش «لینکلن، رئیس‌جمهور جنگ» (۱۹۹۴)
• بوریت، گابور اس. ویرایش «لینکلن تاریخ‌نویس» اوربانا: چاپ دانشگاه ایلیونز، ۱۹۹۸، تاریخ‌نگاری * بروس، رابرت وی. «لینکلن و ابزار جنگ» (۱۹۶۵) در مورد سلاح‌های در حال تولید در زمان جنگ
• دونالد، دیوید هربرت. «بررسی مجدد لینکلن: مقالاتی در مورد جنگ داخلی» (۱۹۶۰). *دونالد، دیوید هربرت. «ما مردان لینکلن هستیم: آبراهام لینکلن و دوستانش» سیمون و شاستر، (۲۰۰۳).
• فونر، اریک. «خاک آزاد، کار آزاد، مردم آزاد: ایدئولوژی حزب جمهوری‌خواه قبل از جنگ داخلی» (۱۹۷۰) تاریخ جهت‌گیری‌های فرقه‌های مختلف درون حزب آبراهان لینکلن"
• هریس، ویلیام سی. «کمک به همه: لینکلن و بازگرداندن مجدد اتحاد» (۱۹۹۷). طرح‌های لینکلن برای بازسازی
• هندریک بورتون جی «کابینه جنگ لینکلن» (۱۹۴۶).
• هافستاتر، ریچارد. «سنت سیاسی آمریکا: و افرادی که این سیاست‌ها را رهبری می‌کنند» (۱۹۴۸) فصل ۵: «آبراهام لینکلن و اسطوره خودساخته»
• هولزر، هارولد. «لینکلن در اتحادیه‌های شبکه سازان: سخنرانی ای که لینکلن را رئیس‌جمهور ساخت» (۲۲۰۴)
• مک فرسون، جیمز ام. "آبراهام لینکلن و انقلاب دوم آمریکاً (۱۹۹۲)
• مگ فرسون، جیمز ام. «فریاد آزادی: دوران جنگ داخلی» (۱۹۸۸). برنده جایزه پولتیزر جنبه‌های مختلف جنگ را بررسی می‌کند"
• مورگنتو، هانس جی؛ و دیوید هین «مقالاتی در مورد عقاید و سیاست‌های لینکلن» لانهام، MD: چاپ دانشگاه آمریکا برای مرکز روابط عمومی وایت بورکت میلر در دانشگاه ویرجینا، ۱۹۸۳.
• نیلی، مارک ای. «سرنوشت آزادی: آبراهام لینکلن و آزادی‌های مدنی» (۱۹۹۲). برنده جایزه پولیتزر.
• نوینز، آلن. «نظم وحدت» ۸ جلد (۱۹۷۱–۱۹۴۷). ۱ میوه‌های سرنوشت تظاهرات، ۱۸۵۲–۱۸۷۴؛ ۲. تقسیم وطن، ۱۸۵۷–۱۸۵۲؛ ۳. بحران حزب و داگلاس و بوخنان، ۱۸۵۹؛ ۴. درآمدی بر جنگ داخلی، ۱۸۶۱–۱۸۵۹؛ ۵. جنگ فی البداهه، ۱۸۶۲–۱۸۶۱؛ ۶. جنگ به انقلاب تبدیل می‌شود، ۱۸۶۳–۱۸۶۲؛ ۷. جنگ سازمان یافته، ۱۸۶۴–۱۸۶۳؛ ۸. جنگ سازمان یافته به سوی پیروزی؛ ۱۸۶۵–۱۸۶۴؛ پوشش کامل دوره جنگ داخلی، به محوریت لینکلن
• فیلیپ اس. پلادان «ریاست جمهوری آبراهام لینکلن» (۱۹۹۴)، منتقدان این کتاب را کامل‌ترین معرف دوران ریاست جمهوری آبراهان لینکلن می‌دانند.
• "لینکلن در اذهان آمریکا نوشته مریل دی پترسون (۱۹۹۴) مردم پس از سال ۱۸۶۵ چگونه از لینکلن یاد می‌کنند
• راندال، هیترکاکس، «بزرگ‌ترین ملت جهان: سیاست‌های اقتصادی جمهوری خواهان طی جنگ داخلی» (۱۹۹۷)
• شنک، یوشاولف. «ملانکولی لینکلن: چگونه رکورد لینکلن را به چالش کشید و به شهرت وی تأثیر مثبت گذارد» (۲۰۰۵)
• گور ویدال. «لینکلن»، شابک ۶-۷۰۸۷۶-۳۷۵-۵، رمان.
• ویلیامز، تی. هری «لینکلن و ژنرال‌هایش» (۱۹۶۷).
• ویلز. گری. «لینکلن در گتیسبورگ: سخنانی که آمریکا را دوباره ساخت» شابک: ۳-۸۶۷۴۲-۶۷۱-۰.
• ویلسون، داگلاس لی «صدای افتخار آمیز: دگرگونی به سرکردگی آبراهام لینکلن» (۱۹۹۹).

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آبراهام لینکلن موجود است.

• مطالب مربوط به آبراهام لینکلن در کتابخانه کنگره (۱۸۶۵-۱۸۵۰)
• مؤسسه لینکلن
• آبراهام لینکلن در سرشماری ایالات متحده بایگانی‌شده در ۵ ژوئیه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
• کتابخانه مجازی آقای لینکلن
• اشعار آبراهام لینکلن
• رئیس‌جمهور شاعر: اشعار آبراهام لینکلن، به فارسیِ ارژنگ آقاجری
• موزه و کتابخانه ریاست جمهوری آبراهام لینکلن
• مجموعه آثار آبراهام لینکلن
• مرکز مطالعات لینکلن در ناکس کالج
• اصل تصاویر و اخبار «هفته نامه هارپر» در دهه ۱۸۶۰ درباره آبراهام لینکلن
• روزنگار لینکلن = روزنگار زندگی آبراهام لینکلن
• «جانشین» آبراهام لینکلن، جان سامرفیلد استاپلز
• نامه کارل مارکس به آبراهام لینکلن ،اشتراک (فارسی)
• نامه کارل مارکس به آبراهام لینکلن ،marxists.org (انگلیسی)