ته‌جو، پادشاه گوگوریو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پادشاه ته‌جو (به کره‌ای: 태조태왕)، (زاده ۴۶ - ۱۴۶ میلادی)، ششمین حاکم گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه پادشاهی کره، بود.^[۱] سلطنت (مدعی شده ۴۷ - ۱۶۵) ششمین پادشاه گوگوریو از سال ۵۳ تا ۱۴۶ پس از میلاد و نوه پادشاه یوریمیونگ بود.

بخشی از مجموعهٔ
تاریخ کره
پیش از تاریخ جولمون میومان
دوره باستان گوجوسان ۲۳۳۳ – ۱۰۸ پیش از میلاد تانگون گیجا ویمان جین سدهٔ ۴ – ۲ پیش از میلاد یه‌مک
سه پادشاهی نخست کره بویو بویوی شرقی گالسا بویو اوکجو دونگ یه سم‌هان متحدین ماهان متحدین بایون‌هان متحدین جین‌هان فرمانداری‌های ۴ گانه
سه پادشاهی کره گوگوریو ۳۷ ق.م – ۶۶۸ م بکجه ۱۸ ق.م – ۶۶۰ م شیلا ۵۷ ق.م – ۹۳۵ م گایا ۴۲ – ۵۶۲ میلادی
دوره دولت‌های شمالی و جنوبی شیلای متحد ۶۶۸ – ۹۳۵ م بالهایی ۶۹۸ – ۹۲۶ م
سه پادشاهی پایانی کره بکجه نو ۸۹۲ – ۹۳۶ م ته‌بونگ ۹۰۱ – ۹۱۸ م شیلای متحد ۶۶۸ – ۹۳۵ م
دوره دودمانی گوریو ۹۱۸ – ۱۳۹۲ م پادشاهی چوسان ۱۳۹۲–۱۸۹۷ م امپراتوری کره ۱۸۹۷–۱۹۱۰ م
دوره استعماری استعمار ژاپن ۱۹۱۰–۱۹۴۵ میلادی دولت در تبعید ۱۹۱۹–۱۹۴۸ میلادی
دوره امروزی حکومت نظامی ۱۹۴۵–۱۹۴۸ کره شمالی ۱۹۴۸–تاکنون کره جنوبی ۱۹۴۸–تاکنون
بر پایه موضوع هنر کره‌ای تقسیم کره جغرافیای شبه‌جزیره کره تاریخچه زبان کره‌ای فهرست پادشاهان کره (شجره‌نامه پادشاهان کره‌ای) نام‌های کره تاریخچه نیروی دریایی کره سیاست‌ها: ( سیاست در کره شمالی · سیاست در کره جنوبی) ججودو
گاه‌شمار تاریخ کره
ن ب و

گوگوریو تحت سلطنت او، این کشور جوان قلمرو خود را گسترش داد و به یک کشور مرکزی تبدیل شد.^[۲] پادشاهی را اداره کرد تصور می شود که سلطنت ۹۳ ساله او سومین پادشاهی طولانی در جهان باشد، اگرچه ادعای او مورد مناقشه قرار گرفت.

پدر پادشاه ته‌جو کوچکترین پسر دومین پادشاه گوگوریو، پادشاه یوریمیونگ، گو جه‌سا (재사، 再思)، رئیس خاندان گو از دودمان گیرو، یکی از پنج خانه قدرتمند دربار سلطنتی بود. مادرش اهل بویو (ملکه‌مادر بویو) بود.

اگرچه پادشاه موبون پسرش آیگ را به عنوان ولیعهد معرفی کرده بود، پس از مرگ پادشاه موبون درسال ۵۳ میلادی، دربار گوگوریو جه‌سا را ​​به عنوان پادشاه بعدی معرفی کرد. جه‌سا با استناد به سن بالای خود امتناع کرد و پسر هفت ساله‌اش گونگ (ته‌جو) پادشاه شد. سپس مادرش به عنوان نایب پادشاه جوان عمل کرد.

او در سال اول سلطنت خود، با تبدیل پنج قبیله به پنج استان که توسط فرمانداری از آن طایفه اداره می‌شد، که تحت کنترل مستقیم پادشاه بودند، سلطنت را متمرکز کرد. او بدین ترتیب کنترل سلطنتی بر ارتش، اقتصاد و سیاست را به طور محکم برقرار کرد.

او ایالت های اوکجو شرقی را درسال ۵۶ میلادی، گالسا درسال ۶۸ میلادی، جونا درسال ۷۲ میلادی و جونا را درسال ۷۴ میلادی فتح کرد.

او در مناسبت های مختلف با سلسله هان چین جنگید و تجارت بین لیلانگ و هان را مختل کرد. درسال ۵۵ میلادی دستور ساخت دژی در فرمانداری یودونگ را صادر کرد. او درسال های ۱۰۵، ۱۱۱ و ۱۱۸ میلادی به مناطق مرزی چین حمله کرد. درسال ۱۲۲ میلادی، پادشاه ته‌جو با کنفدراسیون ماهان در کره مرکزی و قبیله همسایه یه‌مک برای حمله به لیائودونگ متحد شد و قلمرو گوگوریو را بسیار گسترش داد. او حمله بزرگ دیگری را درسال ۱۴۶ میلادی انجام داد.

درنود و چهارمین سال سلطنت او، برادر کوچکتر پادشاه ته‌جو، «سوسونگ» تاج و تخت را به دست گرفت تا پادشاه چاده شود. اگرچه در سامگوک ساگی یافت نشده، اما سامگوک یوسا می‌گوید که پادشاه چاده هر دو پسر پادشاه ته‌جو را کشت، و پادشاه بعدی پادشاه شینده، برادر ناتنی کوچک‌تر پادشاه ته‌جو و پادشاه چاده، هر دو برادرش را درسال ۱۶۵ میلادی کشت.

به گفته سامگوک ساگی و سامگوک یوسا، پادشاه ته‌جو پس از ۹۳ سال حکومت در ۱۱۸ سالگی درگذشت. این ادعا، اگر از نظر ظاهری در نظر گرفته شود، او را به طولانی‌ترین پادشاه تاریخ کره و همچنین در میان طولانی‌ترین پادشاهان تاریخ جهان تبدیل می‌کند.

بر اساس اثر تاریخی چینی کتاب هان بعدی (در جلد ۸۵)، پادشاه ته‌جو درسال ۱۲۱ میلادی درگذشت و پسرش پادشاه چاده پا به عرصه گذاشت. پس از اینکه امپراتور آن از هان تصمیم گرفت نبرد دیگری با گوگوریو آغاز نکند، پادشاه چاده در سال بعد با سلسله هان صلح کرد. فرمان شاهنشاهی برای این رویداد نیز ثبت شد. این تاریخ مرگ شامل یک سلطنت ۶۸ ساله - که هنوز هم یکی از ۳۰ طولانی ترین پادشاهان سلطنتی است - و طول عمر ۷۴ سال است، برخلاف یک عمر طولانی ماوراء طبیعی ۱۱۸ ساله.

امپراتور دونگمیونگ، بنیانگذار گوگوریو، نام خانوادگی خود را گو اعلام کرد. با این حال، پسرش پادشاه یوریمیونگ استفاده از نام خانوادگی هه (해؛ 解) را انتخاب کرد. سه جانشین دونگمیونگ و یوریمیونک همگی از نام خانوادگی هه نیز به جای گو استفاده کردند. پس از آخرین فرمانروای هه، پسری با نام خانوادگی گو پس از خلع آخرین فرمانروای هه و جانشین منصوب او به سلطنت رسید. با مشاهده این حقایق تاریخی، برخی از محققان به این نتیجه رسیده اند که تفاوت در نام خانوادگی تصادفی نبوده، بلکه نشانه روشنی است که جانشینان بلافصل جومونگ از فرزندان او نبوده اند. فرمانروایان هه نشان‌دهنده حکومت کوتاه قبیله سونو و ظهور پادشاه ته‌جو ممکن است نشان‌دهنده این باشد که حاکمان گو از قبیله گیرو دوباره قدرت را به دست آورده‌اند.

یکی دیگر از نکات جالب توجه در میان دانشمندان منتخب، اعطای عنوان پس از مرگ ته‌جو به معنای «جد اعظم» به ششمین فرمانروای گوگوریو است و نه نخستین. بنابراین محققان بیان کرده‌اند که این واقعیت دلیل دیگری است بر اینکه خانواده‌های مختلف در اوایل گوگوریو قبل از تثبیت قدرت تحت پادشاه ته‌جو حکومت می‌کردند. اینها در زمان حاضر در میان مورخان و محققان بسیار بحث برانگیز است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Taejo of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ اسفند ۱۳۸۷.