عربی کلاسیک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عربی کلاسیک
عربی کلاسیک
	آیاتی از قرآن به زبان عربی
زبان بومی در	به‌طور تاریخی در خاورمیانه
دوره	قرن هفتم تا نهم میلادی
تبار	آفروآسیایی سامی سامی مرکزی عربی عربی کلاسیک; ; ; ;
گونه‌های نخستین	عربی کهن عربی کلاسیک;
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	–
گلاتولوگ	هیچ کدام
	این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

عربی کلاسیک یا عربی قرآنی (عربی: اَلعَرَبِیَّةُ ٱلْفُصْحَیٰ) شیوه ادبی معیار زبان عربی از قرن هفتم میلادی و طی قرون وسطی بود. متون دینی و ادبی همانند کتاب قرآن، شعرها، نثرها و سخنرانی‌ها در دوران اموی و عباسی از برجسته‌ترین آثار موجود به عربی کلاسیک هستند.

عربی نوین معیار نوادهٔ مستقیم عربی کلاسیک است و امروزه در جهان عرب در اسناد و سخنرانی‌های رسمی همچون برخی از پخش‌های رادیویی و محتواهای غیرسرگرمی کاربرد دارد. صرف و نحو عربی نوین معیار با عربی کلاسیک یکسان است اما واژگان و سبک‌شناسی آن متفاوت است.

جستارهای وابسته

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Classical Arabic». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۲۰.

ن ب و زبان‌های تونس
زبان رسمی	عربی نوین معیار
زبان‌های محلی	عربی تونسی بربری Jerba Matmata عربی یهودی-تونسی فرانسوی زبان اشاره تونسی
زبان‌های تاریخی	رومی آفریقایی^† Mediterranean Lingua Franca^† یونانی^† لاتین^† پونی^† فنیقی^† Numidian language^† وندالی^† ترکی عثمانی^†
زبان‌های دینی	عربی کلاسیک عبری توراتی
زبان‌های خارجی	فرانسوی انگلیسی ایتالیایی آلمانی اسپانیایی