ملک اسکندر یکم - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ملک رویان | |
سلطنت | ۷۳۴ تا ۷۶۱ هجری |
---|---|
پیشین | تاجالدوله زیار |
جانشین | شاهغازی پادوسپانی |
دودمان | پادوسپانیان |
بخشی از مجموعه مقالات تاریخ طبرستان و دیلم |
گرگان • طبرستان • گیلان • تالش |
ملک جلالالدوله اسکندر سی و دومین فرمانروای دودمان پادوسپانیان بود که میان سالهای ۷۳۴ و ۷۶۱ هجری در رویان حکومت داشت. اسکندر فرزند و جانشین تاجالدوله زیار بود و در دوران حکومت پدر، منطقهٔ کلارستاق در کنترل او بود. حکومت اسکندر همزمان با جنبش سربداران بود و امیر مسعود سربدار در این هنگام به مازندران لشکرکشی کرد که با اتحاد اسکندر و حسن دوم باوندی، جناح مازندرانی توانستند سربداران را شکست دهند. اما روش حکومت سربداران، معروف به مسلک درویشی، موجب برافتادن حکومت باوندیان در شرق مازندران شد و شاهزادگان باوندی به دربار اسکندر پناه بردند. اسکندر سعی کرد با لشکرکشی علیه کیا افراسیاب چلاوی، به فرزندان حسن باوندی کمک کند تا حکومت را پس گیرند ولی موفق نشد و عقب نشست.
جلال الدوله بقاع کوهستان را از حدود قزوین تا سمنان به اهتمام دیوان خود درآورد. و آن ملک را که در تصرف چندین کس از امرا و اکابر و اعیان عصر از ترک و تازیک بود به تصرف درآورد و از آنجا به ری رفت آنچه متصل کوهستان بود از اعمال ری متصرف شد و تمامت ری و قزوین مثل کویر و فیروزآباد مال خود را به خزانهی عامره او میرسانیدند.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ ظهیرالدین بن نصیرالدین مرعشی، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، ص ۱۵۳
- چراغعلی اعظمی سنگسری. «گاوباریان پادوسپانی». ص ۷۴–۹۳.