پیونگ‌وون - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پادشاه پیونگ‌وون (به کره‌ای: 평원태왕)، (سلطنت: ۵۵۹~۵۹۰ میلادی)؛ بیست و پنجمین امپراتور گوگوریو شمالی‌ترین از میان سه پادشاهی کره و پسر بزرگ پادشاه یانگ‌وون بیست و چهارمین امپراتور گوگوریو بود.[۱][۲]

پیونگ‌وون
평원
ته‌وانگ
آرامگاه احتمالی پادشاه پیونگ‌وون
پادشاه گوگوریو
سلطنتمارس ۵۵۹ - اکتبر ۵۹۰ میلادی
تاج‌گذاریمارس ۵۵۹ میلادی
پیشینیانگ‌وون
جانشینیونگ‌یانگ
ولیعهد گوگوریو
ولیعهدیآوریل ۵۵۷ - مارس ۵۵۹ میلادی
تاج‌گذاریآوریل ۵۵۷ میلادی
پیشینپیونگسونگ
جانشینته‌وون
زادهگو یانگسونگ/تانگ
نامشخص
پیونگ‌یانگ سونگ
درگذشتهاکتبر ۵۹۰ میلادی
پیونگ‌یانگ سونگ
آرامگاه
مقبره بزرگ گانگسو
فرزند(ان)ته‌وون
گونمو
ته‌یانگ
پیونگانگ
نام سلطنت
پیونگ‌گانسانگو ته‌وانگ
پیونگ‌گانگ ته‌وانگ
نام پسامرگ
پیونگ‌وون ته‌وانگ
خاندانگو
دودمانگوگوریو
پدریانگ‌وون
پیشهپادشاه
پیونگ‌وون
هانگول
평원왕, 평강(상호)왕
هانجا
平原王, 平岡(上好)王
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهPyeongwon-wang, Pyeonggang(sangho)-wang
مک‌کیون–ریشاورP'yŏngwŏn-wang, P'yŏnggang(sangho)-wang
نام تولد
هانگول
양성 or 탕
هانجا
陽成 or 湯
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهYangseong or Tang
مک‌کیون–ریشاورYangsŏng or T'ang
سه پادشاهی

۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م.
۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م.
۳- پادشاهی بکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م.

خانواده

[ویرایش]

حکومت

[ویرایش]

سال های حکومت پادشاه پیونگ‌وون به طور کلی مورد توافق مورخان است، اما سال تولد او با هیچ درجه‌ای از قطعیت مشخص نشده است. مشخص است که او پسر ارشد پادشاه یانگ‌وون بود و درسال ۵۵۷ میلادی، دو سال قبل از به دست گرفتن قدرت کامل، ولیعهد شد. گفته می‌شود که او شجاع بود و در اسب سواری و تیراندازی با کمان مهارت داشت.[۳]

در این زمان، قدرت سلطنتی به طور قابل توجهی توسط اشراف از بین رفته بود. او که نگران مردم بود، به توسعه کشاورزی و کشاورزی دامن زد و غذاهای سلطنتی را کاهش داد.[۴]

او روابط پرتنش اما نسبتاً صلح آمیزی با گوک‌ترک‌ها و دودمان‌های چینی برقرار کرد، و درسال ۵۷۷ میلادی برای مدت کوتاهی با ژو شمالی در شبه‌جزیره لیائودونگ نبرد کرد. او بارها برای سلسله چین، چی شمالی، ژو شمالی و دودمان سوئی ادای احترام می‌کرد. هنگامی که سلسله سوئی چین را متحد کرد، پادشاه پیونگ‌وون برای جنگ قریب الوقوع آماده شد.

مرز جنوبی با دو پادشاهی کره دیگر نسبتاً صلح آمیز بود زیرا اتحاد شیلا و بکجه از هم پاشید بود. درسال ۵۸۶ میلادی پایتخت را به قلعه پیونگ‌یانگ منتقل کرد.

در سال ۵۹۰ (سال سی و دوم سلطنت)، پادشاه این خبر را دریافت کرد که ایالت چن سقوط کرده است و به شدت نگران شد. او برای اهداف دفاعی دستور داد تا سربازان آموزش ببینند و تدارکات نظامی را افزایش دهند.[۵]

حکومت پادشاه پیونگ‌وون درسال ۵۹۰ میلادی به پایان رسید که به گفته سامگوک ساگی سال مرگ وی است، اما هیچ سند خاصی برای تأیید شرایط وجود ندارد.

به او لقب سلطنتی پس از مرگ پادشاه پیونگ‌وون داده شد.

تصویرسازی مدرن

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "평원왕" (به کره‌ای). Doopedia. Retrieved 2016-09-28.
  2. "평원왕즉위하다". db.history.go.kr.
  3. "King Pyeongwon". KBS World.
  4. "큰가뭄이들다". db.history.go.kr.
  5. Samguksagi