ینگهه هاتم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یِنگهه هاتَم یا یِنگهه هاتام (اوستایی: 𐬫𐬈𐬣𐬵𐬉 𐬵𐬁𐬙𐬅𐬨) سومین نیایش یا نماز کوتاه زرتشتیان است که از دید اهمیت پس از دو نیایش یَتا اَهو و اَشِم وُهو جای دارد. نام دیگر این نیایش «یَسنو کِرِتی» می‌باشد. این نیایش در یسنا، هات ۲۷، بند ۱۵ جای دارد. ترجمهٔ آن این چنین است:

مَزدا اَهوره کسانی را که در پرتو اَشَه بهترین پرستش‌ها را به جای می‌آورند، می‌شناسد. من نیز چنین کسانی را که بوده‌اند و هستند، به نام می‌ستایم و با درود [بدانان] نزدیک می‌شوم.

منابع

دوستخواه، جلیل (۱۳۷۱). اوستا، کهن‌ترین سرودها و متن‌های ایرانی. ج. ۲. تهران: مروارید. ص. ۱۰۹۱.