Świerki Kłodzkie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świerki Kłodzkie

osada wsi
Kościół św. Mikołaja w Świerkach Kłodzkich
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	kłodzki
Gmina	Nowa Ruda
Część miejscowości	Świerki
Wysokość	550-570[2] m n.p.m.
Strefa numeracyjna	74
Kod pocztowy	57-451 Świerki[3]
Tablice rejestracyjne	DKL
SIMC	0854506
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda Świerki Kłodzkie
Położenie na mapie Polski Świerki Kłodzkie
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Świerki Kłodzkie
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Świerki Kłodzkie
50°37′38″N 16°24′51″E/50,627222 16,414167[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Świerki Kłodzkie (niem. Bahnhof Königswalde) – osada wsi Świerki w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda^[4][5].

Świerki Kłodzkie położone są w Sudetach Środkowych, u południowego podnóża Świerkowej Kopy, na wysokości około 550–570 m n.p.m.^[2] W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Świerki Kłodzkie powstały w XVI lub XVII wieku, w 1765 roku mieszkało tu 2 kmieci, 12 zagrodników i 2 chałupników, oraz istniało wolne sędziostwo^[2]. W 1787 roku w miejscowości istniał folwark i mieszkało 11 zagrodników i chałupników^[2]. W 1825 roku było tu 17 domów, w 1840 roku ich liczba wzrosła do 19^[2]. Był to okres największego rozwoju kolonii, później zaznaczył się stopniowy odpływ ludności^[2]. W 1880 roku zbudowano linię kolejową z Kłodzka do Wałbrzycha, co zapobiegło dalszemu wyludnianiu miejscowości i przyczyniło się do jej dalszego rozwoju^[2].

Przez Świerki Kłodzkie przechodzą następujące szlaki turystyczne^[6]:

• z Rozdroża pod Włodzicką Górą na Granicznik i dalej,
• ze Świerków Kłodzkich do Świerków Dolnych i dalej,
• ze Świerków Kłodzkich do Bartnicy i dalej.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty^[7]:

• barokowy kościół parafialny pw. św. Mikołaja, z 1748 roku, przebudowany w 1929 roku. Jest to budowla jednonawowa z kwadratową wieżą, którą wieńczy hełm z prześwitem.
• plebania, nr 58, z 1791 roku, barokowo-klasycystyczna o charakterze pałacyku. jest to budynek piętrowy, pięcioosiowy, nakryty wysokim dachem mansardowym.

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.