(243) Ida – Wikipedia, wolna encyklopedia

(243) Ida

Ida ze swym księżycem Daktylem
Odkrywca	Johann Palisa
Data odkrycia	29 września 1884
Numer kolejny	243
Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność obiektu	Pas główny rodzina Koronis
Mimośród	0,0461
Peryhelium	2,7284 au
Aphelium	2,9936 au
Okres obiegu wokół Słońca	4 lata 306 dni 8 godzin
Średnia prędkość	17,60 km/s
Inklinacja	1,13°
Charakterystyka fizyczna
Średnica	53,6×24,0×15,2 km
Masa	4,2×1016 kg
Średnia gęstość	2,6 g/cm3
Okres obrotu	(4 h 38 min 2 s) h
Albedo	0,238
Jasność absolutna	9,94m
Typ spektralny	Typ S
Średnia temperatura powierzchni	śred. ~158K max. (-45 °C) 229 K
Satelity naturalne	1 – Daktyl
Multimedia w Wikimedia Commons

(243) Ida – planetoida średniej wielkości krążąca w głównym pasie planetoid.

Planetoida została odkryta 29 września 1884 roku w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez Johanna Palisę. Jej nazwa pochodzi od Idy, nimfy kreteńskiej z mitologii greckiej, która miała wychowywać małego Zeusa.

Orbita Idy jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 1,13°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje 4,83 roku, krążąc w średniej odległości 2,86 j.a. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 17,6 km/s.

Planetoidę tę zalicza się do rodziny Koronis.

Ida ma nieregularny kształt; jej rozmiary wynoszą 53,6 × 24,0 × 15,2 km. Ma albedo 0,238 i jasność absolutną 9,94^m. Zalicza się do typu S. Średnia temperatura na powierzchni sięga 158 K.

28 sierpnia 1993 roku obok Idy przeleciała sonda Galileo, fotografując ją oraz badając jej właściwości fizyczne. Planetoida ma szaro-brązową powierzchnię pokrytą licznymi kraterami uderzeniowymi, na której dodatkowo miejscami zalega warstwa regolitu.

Powierzchnia zawiera wiele krzemianów oraz związków żelaza.

Podczas przelotu sondy Galileo obok Idy odkryto mały księżyc Daktyl. Jego średnica wynosi 1,5 km, obiega on Idę w odległości ok. 108 km w czasie 1,54 dnia.

Zestawienie znanych i nazwanych oficjalnie formacji na powierzchni 243 Idy i Daktyla.

Nazwy regionów na powierzchni Idy pochodzą od nazwiska odkrywcy Johanna Palisy oraz miejsc, w jakich pracował.

Jedynym nazwanym grzbietem górskim na Idzie jest Townsend Dorsum, od Tima Townsenda, członka zespołu kierującego misją Galileo.

Nazwy kraterów na Idzie zostały zapożyczone od jaskiń na Ziemi:

Kraterom uderzeniowym na powierzchni Daktyla nadano nazwy pochodzące od mitologicznych Daktylów:

• lista planetoid 1–1000
• lista ponumerowanych planetoid
• księżyc planetoidy
• lista planetoid z księżycami
• rodzina planetoidy Koronis

• (243) Ida w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• (243) Ida w bazie Minor Planet Center (ang.)

• Diagram orbity (243) Ida w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• USGS: Ida nomenclature
• USGS: Dactyl nomenclature
• Informacje o układzie planetoidy (243) Ida z Johnston's Archive