French
Deutsch1 Dywizjon Żandarmerii – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1921 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Tradycje | |
| Święto | 19 sierpnia (1928-1935) 13 czerwca (1936-1939) |
| Rodowód | Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 1 |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Franciszek Kopeczny |
| Ostatni | płk Adam Popowicz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
1 Dywizjon Żandarmerii (1 dżand.) – oddział żandarmerii Wojska Polskiego.
Historia dywizjonu
[edytuj | edytuj kod]1 Dywizjon Żandarmerii wraz z podporządkowanymi pododdziałami stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr I. Dowódca dywizjonu pełnił równocześnie funkcję szefa żandarmerii w DOK I.
Zawiązkiem dywizjonu było Dowództwo Żandarmerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego Warszawa utworzone 7 grudnia 1918[1].
23 listopada 1918 Dowództwu Żandarmerii przy DOGen. Warszawa podporządkowano oddziały tajnej żandarmerii Polskiej Organizacji Wojskowej, które do tego czasu działały samodzielnie i niezależnie od władz wojskowych[1].
7 stycznia 1920 kapitan Władysław Gabriel został przeniesiony z 17 pułku piechoty do Dowództwa Żandarmerii Okręgu Generalnego „Warszawa” na stanowisko dowódcy Szwadronu Zapasowego[2].
9 stycznia 1920 dowódca 2 plutonu żand. w Warszawie, podporucznik Edward Gorczyca otrzymał przeniesienie do Dowództwa Żandarmerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce” na stanowisko dowódcy plutonu żand. w Miechowie[3].
W lutym 1922 dowództwo dyonu zostało przeniesione z ulicy Marszałkowskiej 149 na ulicę Ciepłą 32[4].
Z dniem 10 lipca 1922 pluton śledczy żand. (pluton żand. Warszawa nr 5) otrzymał rejon służbowy wydzielony z rejonu plutonu żand. Modlin i obejmujący powiaty: warszawski, miński, radzymiński, grójecki, błoński i sochaczewski. Dziesięć dni później pluton nr 5 został wyłączony z podporządkowania Dowództwa Plutonów Żandarmerii Warszawa[5].
Na podstawie rozkazu dowódcy Okręgu Korpusu Nr I z 15 listopada 1922 do dywizjonu, w celu uzupełnienia braków kadrowych, zostało przeniesionych 30 podoficerów z innych broni[6].
W lipcu 1923 zorganizowane zostały posterunki żand. w Jabłonnie i Rembertowie[6].
W sierpniu 1924 został utworzony posterunek żand. w Sulejówku liczący 4 żandarmów, którego zadaniem była ochrona willi „Milusin”, w której wówczas mieszkał marszałek Polski Józef Piłsudski z rodziną[7]. Obecnie w willi „Milusin” mieści się Muzeum Józefa Piłsudskiego.
W nocy z 30 na 31 stycznia 1925 w Ostrołęce zmarł tragicznie komendant tamtejszego posterunku żand., starszy wachmistrz Józef Gajny. Wymieniony wracając do domu z pogrzebu tragicznie zmarłego przodownika Policji spadł ze schodów I piętra „tak nieszczęśliwie, że doznał pęknięcia czaszki i poniósł śmierć na miejscu”. Wachmistrz Gajny został pochowany 2 lutego 1925 w Łomży. W pogrzebie wzięła udział między innymi delegacja 1 dyonu[8].
19 lutego 1925 dowództwo dyonu zostało przeniesione do Pałacu Mostowskich przy ulicy Przejazd 15. Koszary przy ulicy Krochmalnej 32 zajęły plutony nr 1, 3 i 5 oraz drużyna dowódcy dywizjonu. Kadra szwadronu zapasowego i pluton nr 2 pozostały na Cytadeli[9].
3 lutego 1926 dowódca dyonu, na wniosek powołanej przez siebie komisji, ustalił dzień 19 sierpnia jako datę święta dywizjonu[10]. Święto nawiązywało do udziału żandarmów w obronie Płocka w 1920[1].
19 lipca 1926 dowódca Okręgu Korpusu Nr I zlikwidował posterunek żand. w Sulejówku, a żandarmów pełniących w nim służbę przydzielił do służby przy osobie marszałka Piłsudskiego[10].
19 sierpnia 1927 marszałek Piłsudski wysłał dywizjonowi depeszę o treści: „na ręce pana pułkownika ślę w dniu święta waszego słowa serdecznego pozdrowienia dla całego pierwszego dywizjonu żandarmerii oraz życzenia, by pracą waszą kierowało, jak dotąd, wysokie poczucie obowiązku oraz oddanie się waszej żołnierskiej odpowiedzialnej służbie”[11].
17 lutego 1928 minister spraw wojskowych zatwierdził dzień 19 sierpnia, jako datę święta dywizjonu[12]. 18 sierpnia 1928 dowódca, korpus oficerski i podoficerski 1 dyonu na łamach „Polski Zbrojnej” zawiadomili, że „Święto Pułkowe (19 VIII) w roku bieżącym uroczyście obchodzone nie będzie”[13].
W środę 5 grudnia 1928 około godz. 3.00 w czasie pełnienia służby ochronnej na tyłach pałacu Belwederskiego w Warszawie został zastrzelony starszy żandarm Franciszek Koryzma z 3 plutonu żand.[14][15]
24 grudnia 1928 wieczerzę wigilijną w 3 plutonie żand. zaszczycił obecnością szef Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych, podpułkownik Aleksander Prystor, któremu towarzyszył dowódca plutonu kapitan Leonard Müller. W czasie wieczerzy śpiewano kolędy. Śpiewającym żandarmom akompaniowali: wachmistrz Rabczuk na skrzypcach i starszy żandarm Micholak na fortepianie[16].
4 lutego 1932 prezydent RP nadał Krzyż Niepodległości wachm. Mieczysławowi Rożenowi z szwadronu ochronnego[17][18][19].
W dniach 24-26 lutego 1933 we Lwowie zostały rozegrane zawody szermiercze o mistrzostwo wojska. Mistrzem wojska na 1933 w szermierce na szable wśród oficerów, w grupie olimpijskiej został oficer dywizjonu kapitan Władysław Segda[20].
W 1934 Prezes Rady Ministrów odznaczył dziewięciu podoficerów dyonu Brązowym Krzyżem Zasługi, po raz pierwszy, za akcję przeciwpowodziową:
- st. wachm. Piotr Paweł Krzyżański
- tyt. st. wachm. Józef Jakubowski z post. żand. Garwolin
- tyt. wachm. Adam Hetmańczyk
- tyt. wachm. Edward Pochmurski
- plut. Franciszek Żaba
- kpr. Florian Górski
- kpr. Aleksander Kropielnicki z post. żand. Garwolin
- kpr. Jerzy Pułaczewski
- kpr. Tadeusz Wróblewski
12 grudnia 1935 minister spraw wojskowych unieważnił dotychczasową datę święta dywizjonu oraz zatwierdził dzień 13 czerwca, jako datę święta żandarmerii[21].
Jednostka nie posiadała sztandaru i odznaki pamiątkowej. Oficerowie i podoficerowie od 1931 mogli otrzymać odznakę pamiątkową Żandarmerii. W 1939 zamierzano wprowadzić do użytku „Znak Służbowy Żandarmerii”. Znaki miały być numerowane. Dla 1 dżand. przewidziano numery od 500 do 1999[22].
Organizacja pokojowa i dyslokacja 1 dżand w 1939
[edytuj | edytuj kod]| Organizacja pokojowa i dyslokacja 1 dżand w 1939[23][24][a][b] | ||
|---|---|---|
| Nazwa jednostki żand. | Siedziba | Rejon służbowy |
| Dowództwo dyonu | Warszawa, ul. Przejazd 15 | |
| szwadron ochronny | Warszawa | GISZ, MSWojsk., Sztab Główny i WIG |
| pluton żandarmerii Warszawa I | Warszawa, ul. Krochmalna 32 | |
| pluton żandarmerii Warszawa II | Warszawa, Cytadela, blok 62 | |
| posterunek żandarmerii Palmiry | Palmiry | filia nr 2 Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 1 |
| pluton żandarmerii Warszawa III | Warszawa, ul. Rakowiecka 2c | |
| posterunek żandarmerii Kabaty | Las Kabacki | obiekt BS-4 |
| pluton żandarmerii Warszawa IV | Warszawa, ul. Olszowa 2/4 | |
| pluton żandarmerii Warszawa V | Warszawa, Okęcie, koszary 1 paplot. | Dowództwo Lotnictwa, ITL, 1 plot., |
| pluton żandarmerii Warszawa Powiat | Warszawa, ul. Olszowa 2/4 | |
| posterunek żandarmerii Legionowo | Legionowo | |
| posterunek żandarmerii Rembertów | Rembertów | |
| posterunek żandarmerii Mińsk Mazowiecki | Mińsk Mazowiecki | |
| posterunek żandarmerii Zegrze Południowe | Zegrze Południowe | |
| pluton żandarmerii Dęblin | Twierdza, blok nr 91 | |
| posterunek żandarmerii Stawy | Stawy | Główna Składnica Uzbrojenia nr 2 |
| posterunek żandarmerii Irena | Irena, Dęblin | Główna Składnica Lotnictwa nr 1 |
| posterunek żandarmerii Garwolin | Garwolin | |
| posterunek żandarmerii Radom | Radom | |
| posterunek żandarmerii Sadków | Sadków | |
| pluton żandarmerii Modlin | Modlin, ul. Kościuszki 289 | |
| posterunek żandarmerii Ciechanów | Ciechanów | |
| posterunek żandarmerii Płock | Płock | |
| posterunek żandarmerii Pułtusk | Pułtusk | |
| pluton Żandarmerii Łomża | Łomża, ul. gen. Młot-Fijałkowskiego 415 | |
| posterunek żandarmerii Zambrów | Zambrów | |
| posterunek żandarmerii Ostrołęka | Ostrołęka | |
| posterunek żandarmerii Ostrów Mazowiecka | Ostrów Mazowiecka | |
Kadra żandarmerii okręgu generalnego i dywizjonu
[edytuj | edytuj kod]| Dowództwo dyonu | ||
|---|---|---|
| Dowódcy dywizjonu | Zastępcy dowódcy dywizjonu | Kwatermistrzowie |
| por. żand. Zygmunt Żytomirski (7 XII 1918 - 16 XI 1919) mjr żand. Julian Sas-Kulczycki (15 XII 1919 - 21 XII 1920) ppłk żand. Franciszek Kopeczny (22 XII 1920 - 17 III 1922) ppłk żand. Wacław Harasymowicz (18 III 1922 - 15 X 1923) płk żand. Franciszek Kopeczny (16 X 1923 - 18 VII 1926) ppłk żand. Mieczysław Piątkowski (19 VII 1926 - 30 I 1929) mjr żand. Stanisław Kuciel (1 II 1929 - 22 I 1930) płk żand. dr Adam Paweł Popowicz (23 I 1930 - 1 IX 1939) | mjr żand. Adam Kubisztal (27 II - 16 X 1921) mjr / ppłk żand. Mieczysław Piątkowski (I - 18 III 1922) mjr żand. dr Alojzy Senkowski (18 III 1922 - 1923) ppłk żand. Mieczysław Piątkowski (1923 - 22 III 1924) mjr żand. Apolinary Jagodziński (1 IX 1924 - 17 III 1927) mjr żand. Marian Michał Weryński (XII 1929 - XII 1932) mjr żand. Jan Budzianowski (od XII 1932) mjr żand. Tadeusz Kurzeja | mjr żand. Marian Michał Weryński (1928 - XII 1929) mjr żand. Jakub Zapała (XII 1929 - 1939) |
| Adiutanci | Oficerowie do zleceń | Oficerowie śledczy |
| por. żand. Michał Czarnecki (1924) kpt. żand. Antoni Rudnicki (1925) kpt. żand. Henryk Fedorowicz (1926) por. żand. Stefan Górecki[c] (od 1930) kpt. żand. Władysław Drzymulski (1939) | rtm. / kpt. żand. Henryk Fedorowicz por. żand. Jan Struński (1924) kpt. żand. Antoni Rudnicki (1925) por. żand. Leon Chendyński (1926) | rtm. Piotr Guziorski (do 25 II 1922) por. żand. Leon Chendyński (25 II - VIII 1922) por. żand. Jan Krzyżak (1924) kpt. żand. Józef Handt (1926) |
| Komendanci Kadry Szwadronu Zapasowego | Dowódcy Oddziału Szkolnego | Dowódcy szwadronu ochronnego |
| mjr żand. Marian Dobrzyński (18 III - VIII 1922) kpt. żand. Henryk Fedorowicz (p.o. od VIII 1922) mjr żand. dr Alojzy Senkowski | kpt. żand. Tadeusz Jan Podgórski (od 18 III 1922) kpt. żand. Alojzy Skaza (p.o. 1926) | kpt. / mjr żand. Jan Budzianowski (I 1930 – XII 1932) mjr żand. Kazimierz Adam Kaciukiewicz (1932 – VIII 1939) |
| Dowódcy plutonów | ||
| Warszawa I | Warszawa II | Warszawa III |
| st. wachm. Andrzej Paciora (p.o. 1922) kpt. żand. Marian Michał Weryński (od V 1923) kpt. żand. Henryk Fedorowicz (1924) kpt. żand. Antoni Rudnicki (od 1 I 1926) por. żand. Władysław Wilhelm Wierzbicki (1939) | por. żand. Jan Krzyżak (II - VIII 1922) wachm. Michał Węgliński (p.o. od VIII 1922) kpt. żand. Edward Czuruk kpt. żand. Stanisław Galos (1926) kpt. żand. Alfred Theuer (1939) | kpt. żand. Leonard Müller (był w 1928) por. żand. pil. Feliks Horski (1930 – †6 X 1934) kpt. żand. Władysław Włodzimierz Sobczyk (1939) |
| Warszawa IV | Warszawa Powiat (eks-Warszawa V) | Warszawa V |
| por. żand. Leon Chendyński (od VIII 1922) kpt. żand. Piotr Guziorski (1924) kpt. żand. Szymon Mayblum (od 1930) kpt. żand. Jan Joachim Zapisek (1939) | rtm. / kpt. żand. Piotr Guziorski (25 II - VIII 1922) kpt. żand. Jakub Zapała (od VIII 1922) kpt. żand. Marian Michał Weryński (1926) kpt. żand. Leon Chendyński (1939) | kpt. żand. Jerzy Dąbrowski[d] (1939) |
| Dęblin | Łomża | Modlin |
| kpt. żand. Zygmunt Waldemar Grabikowski (1922) por. żand. Jan Krzyżak (1924) por. żand. Bolesław Grochal (1926) kpt. żand. Michał Szerszeniewicz (1939) | wachm. Stanisław Lipner (1922) por. żand. Aleksander Antoni Kaczorkiewicz (1924) kpt. żand. Ryszard Sikorski (1931) kpt. żand. Adam Altkirchen-Kirchmayer (1939) | rtm. Adam Englert (1922) kpt. żand. Antoni Czabański (1924) por. żand. Jan Krzyżak (1926) kpt. żand. Mieczysław Józef Golas |
Dowódcy Plutonów Żandarmerii Warszawa:
- kpt. żand. Leonard Müller (do 23 VIII 1923)
- kpt. żand. Alfred Antoni Skaza (od 23 VIII 1923)
.jpg)
- Obsada personalna Dowództwa 1 dżand. i szwadronu ochronnego w marcu 1939[35]
- dowódca dywizjonu - płk żand. dr Adam Paweł Popowicz → szef Samodzielnego Wydziału Żandarmerii w M.S.Wojsk.
- I zastępca dowódcy – mjr żand. Tadeusz Kazimierz Kurzeja → dowódca żandarmerii Armii „Modlin”
- II zastępca dowódcy (kwatermistrz) - mjr żand. Jakub Zapała
- adiutant - kpt. żand. Władysław Drzymulski
- oficer mobilizacyjny – kpt. żand. Juliusz Józef Henryk Schön
- oficer śledczy – kpt. żand. Henryk Jan Łukowski
- lekarz – por. lek. Ignacy Marian Witkowski
- oficer gospodarczy – kpt. int. Jan Walenty Klimkowicz[e]
- I oficer do zleceń – por. żand. Jan Mieczysław Jakubowski
- II oficer do zleceń – ppor. piech. rez. pdsc mgr Kazimierz Lubecki
- dowódca szwadronu ochronnego - mjr żand. Kazimierz Adam Kaciukiewicz → dowódca Oddziału Ochronnego Kwatery Głównej Naczelnego Wodza
- zastępca dowódcy - kpt. żand. Tadeusz Kazimierz Kolijewicz
- młodszy oficer - por. żand. Karol Kaszycki
- Oficerowie dywizjonu
- ppłk. żand. Witold Sokołowski
- mjr żand. Alfred Fleszar
- rtm. żand. Franciszek Flatau
- kpt. żand. Hipolit Morawski
- kpt. żand. Zygmunt Puchalik
- kpt. rez. żand. Klemens Remer
- kpt. rez. żand. Bronisław Witecki
- por. żand. Jan Petri
- ppor. rez. żand. dr Aleksander Gawlik[45]
- ppor. rez. żand. Tadeusz Górski[46]
- ppor. dr Mieczysław Skrudlik[47] (do 28 VI 1919 → DG SZP w b. zaborze pruskim[48])
Dziedzictwo tradycji
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie decyzji Nr 226 Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 grudnia 1997 dziedzictwo tradycji 1 dywizjonu żandarmerii przyjął Pułk Ochrony im. gen. dyw. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego w Warszawie[49].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Suliński przedstawił „wykaz dyslokacji jednostek żandarmerii opracowany (...) w oparciu o Komunikat dyslokacyjny formacji żandarmerii z 22 października 1938 roku z trzema poprawkami z 1939 roku”[25]. Autor pominął szwadron ochronny z jego rejonem służbowym.
- ↑ G. Ratajczyk przedstawił „skład oraz dyslokację formacji żandarmerii na wiosnę 1939” na podstawie Komunikatu dyslokacyjnego formacji żandarmerii wg stanu z 1 października 1938[26].
- ↑ por. żand. Stefan Górecki ur. 14 stycznia 1893. W 1927 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty (22 pułk piechoty) do korpusu oficerów żandarmerii (1 dżand.) ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 23,3. lokatą[27][28]. W 1930 został wyznaczony na stanowisko adiutanta dywizjonu[29]. Z dniem 31 sierpnia 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[30].
- ↑ Kpt. żand. Jerzy Kazimierz Gracjan Dąbrowski (wcześniej Jerzy IV Dąbrowski) ur. 20 sierpnia 1896. W kwietniu 1933 został przeniesiony z Dywizjonu Żandarmerii KOP do 1 Dywizjonu Żandarmerii[31]. 27 czerwca 1935 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[32]. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości (15 czerwca 1932)[33] i Srebrnym Krzyżem Zasługi[34].
- ↑ Kpt. kanc. Jan Walenty Klimkowicz ur. 30 stycznia 1894 w Sokalu, w rodzinie Jana i Wiktorii z Lenartowiczów. W 1914 ukończył Gimnazjum w Gorlicach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach II batalionu 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Do kwietnia 1925 był odkomenderowany do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz. W kwietniu 1925 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska na stanowisko I referenta[36]. W lutym 1926 został przeniesiony do Powiatowej Komend Uzupełnień Piotrków na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw[37]. W lipcu 1927 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Radomsko na takie samo stanowisko[38]. Z dniem 15 września 1932 skierowany został na czteromiesięczną praktykę u płatnika 79 pp[39]. Po zakończeniu praktyki przydzielony został do Szkoły Gazowej na stanowisko płatnika[40], a z dniem 15 sierpnia 1933 przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[41]. Kapitan intendent Klimkowicz został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie[42]. 9 listopada 1932 został odznaczony Medalem Niepodległości[43], a w 1938 Srebrnym Krzyżem Zasługi[44].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dowództwo dyonu żandarmerii Nr 1. „Polska Zbrojna”. 59, s. 12, 1928-02-28. Warszawa..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920, s. 16.
- ↑ Dz. Rozk. DOGen. „Kielce” Nr 7 z 30 stycznia 1920, pkt 3.
- ↑ Suliński 2015 ↓, s. 33.
- ↑ Suliński 2015 ↓, s. 34.
- ↑ a b Suliński 2015 ↓, s. 35.
- ↑ Suliński 2015 ↓, s. 38.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 38 z 7 lutego 1925 r. s. 5.
- ↑ Suliński 2015 ↓, s. 39-40.
- ↑ a b Suliński 2015 ↓, s. 42.
- ↑ Święto dywizjonu żand. Nr I. „Polska Zbrojna”. 226, s. 4, 1927-08-20. Warszawa..
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 5 z 17 lutego 1928, poz. 46.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 229 z 18 sierpnia 1928, s. 4.
- ↑ Zabójstwo żandarma w parku belwederskim. „Polska Zbrojna”. 339, s. 7, 1928-12-06. Warszawa..
- ↑ Śledztwo w sprawie zabójstwa st. żandarma Koryzmy. „Polska Zbrojna”. 340, s. 5, 1928-12-07. Warszawa..
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 357 z 27 grudnia 1928, s. 2.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 7 z 26 maja 1933, obwieszczenie Biura Ogólno Organizacyjnego M.S.Wojsk. L. 2560-11 Wyszk.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. 12 grudnia 1935 r., Nr 6, poz. 142.
- ↑ Ratajczyk 2004 ↓, s. 271-272.
- ↑ Suliński 2003 ↓, s. 115.
- ↑ Ratajczyk 2004 ↓, s. 283, 284.
- ↑ Suliński 2003 ↓, s. 120.
- ↑ Ratajczyk 2004 ↓, s. 283, 288.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927, s. 283.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 667, 677.
- ↑ Suliński 2015 ↓, s. 54.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 78.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 283.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 834.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 27 kwietnia 1925, s. 225.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 5, 11.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 429.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933, s. 177.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 227.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 42.
- ↑ Aleksander Gawlik urodzony 16 grudnia 1898. W 1929 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty (16 Pułk Piechoty) do korpusu oficerów żandarmerii (1 dżand) ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 3,01 lokatą. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Był wówczas podporucznikiem rezerwy Korpusu Sądowego. Jan Stanisław Ciechanowski w opracowaniu Wywiad polski w Ameryce Północnej i Południowej w czasie II wojny światowej opierając się na informacji dr. Bogusława Winida podał, że Aleksander Gawlik przed II wojną światową był dyrektorem nowojorskiego Oddziału PKO i agentem polskiego wywiadu nr 5023, pseudonim „Hopkins”. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 18 października 1929, s. 320. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 201.
- ↑ Tadeusz Górski urodzony 21 kwietnia 1902. W 1929 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty (15 Pułk Piechoty) do korpusu oficerów żandarmerii (1 dżand) ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 42,5 lokatą. Na porucznika awansował ze starszeństwem z 2 stycznia 1932. W 1934 zajmował 13. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy żandarmerii. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do 8 Dywizjonu Żandarmerii. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 18 października 1929, s. 320. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 191, 723.
- ↑ Żołnierze Niepodległości : Skrudlik Mieczysław Aleksander Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-02-03].
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 74 z 8 lipca 1919, poz. 2417.
- ↑ Dz. Rozk. MON z 1997 r.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Grzegorz Ratajczyk: Żandarmeria Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej. Toruń: Dom Wydawniczy DUET, 2004. ISBN 83-89706-20-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jan Suliński: Żandarmeria organ bezpieczeństwa armii 1918-1945. Warszawa: Kompas II, 2003. ISBN 83-912638-5-1.
- Jan Suliński: Żandarmeria DOK I – Warszawa w latach 1918–1944. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2015. ISBN 978-83-63700-18-8.