1 Grupa Pancerna – Wikipedia, wolna encyklopedia
1 Grupa Pancerna – organ inspekcyjno-szkoleniowy Dowództwa Broni Pancernych Wojska Polskiego II RP.
1 maja 1937 w Warszawie[a] zorganizowana została 1 Grupa Pancerna. Zadaniem jej dowódcy było[b]: inspekcjonowanie wyszkolenia, rozpatrywanie zagadnień organizacyjnych i przygotowania mobilizacyjne podległych oddziałów.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Dowódca - płk kaw. Józef Koczwara
- Oficer sztabu mjr Adam Kubin
Oddziały pancerne
- 1 Batalion Pancerny - Poznań
- 3 Batalion Pancerny - Warszawa
- 8 Batalion Pancerny - Bydgoszcz
- 10 Batalion Pancerny - Łódź
- 1 Pułk Artylerii Najcięższej[c]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dowództwo grupy miało swoją siedzibę przy ulicy 6 sierpnia w Warszawie
- ↑ Dowódcy grup pancernych posiadali uprawnienia dowódcy piechoty dywizyjnej.
- ↑ 1 pan podlegał 1 Grupie Pancernej pod względem wyszkolenia motorowego
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych. Londyn 1971
- Magdalena Pionnier, Charakterystyka zawartości zespołów akt dowództw - Broni Pancernych, Łączności i Saperów z lat 1929-1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 4, Centralne Archiwum Wojskowe, Warszawa 1972