Aleksander (cesarz bizantyński) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander
Ilustracja
Cesarz bizantyński
Okres

od 912
do 6 czerwca 913

Poprzednik

Leon VI Filozof

Następca

Konstantyn VII Porfirogeneta

Dane biograficzne
Dynastia

macedońska

Data urodzenia

870

Data śmierci

6 czerwca 913

Aleksander (ur. 870, zm. 6 czerwca 913) – cesarz bizantyński w latach 912–913.

Był synem cesarza Bazylego I i jego drugiej żony Eudokii Ingeriny. Jego starszym bratem był cesarz Leon VI Filozof. W latach 879–912 współrządził ze swym ojcem i bratem. Po śmierci Leona w 912 roku został jego następcą i równocześnie regentem nieletniego bratanka, Konstantyna.

Jako samodzielny cesarz panował bardzo krótko. Nie miał żadnych predyspozycji do sprawowania władzy, gdyż był lekkoduchem i sprawami państwowymi nie interesował się w najmniejszym stopniu. Po śmierci brata uwięził cesarzową w klasztorze, a doradców Leona pozbawił urzędu. W czasie jego krótkiego panowania Bułgarzy zaczęli przygotowywać potężny atak na cesarstwo. Zmarł podczas przygotowań do wojny w 913 roku. Na łożu śmierci na swojego następcę wyznaczył Konstantyna, małoletniego bratanka, który panował jako Konstantyn VII.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]