Alfons II Gruby – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfons II Gruby

Król Portugalii
Okres	od 26 marca 1211 do 25 marca 1223
Poprzednik	Sancho I Kolonizator
Następca	Sancho II
Dane biograficzne
Dynastia	burgundzka
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1185 Coimbra
Data i miejsce śmierci	25 marca 1223 Coimbra
Ojciec	Sancho I Kolonizator
Matka	Dulce Berenguer
Żona	Urraka Kastylijska
Dzieci	Sancho II (król Portugalii) Alfons III (król Portugalii) Eleonora Ferdynand (pan Serpa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Afonso II (Alfons), zwany Grubym (ur. 23 kwietnia 1185, zm. 25 marca 1223) – był trzecim królem Portugalii od 1211 r.

Był synem Sancho I i Dulce Berengarii. W przeciwieństwie do swoich poprzedników nie prowadził szeroko zakrojonych działań wojennych przeciwko Kastylijczykom ani Maurom. Pojedyncze akcje zbrojne, tak jak zdobycie Alcácer do Sal w 1217, były wynikiem prywatnych wypraw szlachty portugalskiej. Z jego polecenia powstało pierwsze spisane prawo królestwa, scentralizował także władze w państwie. W wyniku ograniczania przywilejów kościelnych, został ekskomunikowany przez arcybiskupa Bragi Estêvão Soaresa da Silva^[1]. Klątwę zdjęto w zamian za obietnice przywrócenia przywilejów kościelnych jego dziadka - Alfonsa I, lecz nie uczynił tego aż do śmierci.

W 1208 Alfons poślubił infantkę Urrakę Kastylijską (1186–1220), córkę króla Alfonsa VIII Szlachetnego i Eleonory Plantagenet. Para miała pięcioro dzieci:

• Sancha II (1207–1248), kolejnego króla Portugalii,
• Alfonsa III (1210–1279), kolejnego króla Portugalii,
• Eleonorę (1211–1231), żonę księcia Waldemara Duńskiego (syna króla Waldemara II i siostry Alfonsa - Berengarii),
• Ferdynanda (przed 1217–1243), pana Serpa,
• Wincentego (1219).

Alfons miał też dwóch synów nieślubnych:

• Jana Alfonsa (?-1234),
• Piotra Alfonsa (ok. 1210-?).