Sancho II (król Portugalii) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sancho II

Król Portugalii
Okres	od 25 marca 1223 do 4 stycznia 1248
Poprzednik	Alfons II Gruby
Następca	Alfons III
Dane biograficzne
Dynastia	burgundzka
Data i miejsce urodzenia	8 września 1209 Coimbra
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1248 Toledo
Ojciec	Alfons II Gruby
Matka	Urraka Kastylijska
Żona	Mécia Lopes de Haro
Multimedia w Wikimedia Commons

Sancho II (ur. 8 września 1207, zm. 4 stycznia 1248) – był czwartym królem Portugalii od 1223 do 1248.

Sancho był najstarszym synem króla Portugalii, Alfonsa II i jego żony, infantki Urraki Kastylijskiej. Jako monarcha, Sancho, zajęty rekonkwistą (w 1238 rozszeszył obszar Portugalii do Zatoki Kadyksu^[1]), zaniedbał sprawy wewnętrzne kraju. Dodatkowo, narastał kryzys w stosunkach z Kościołem.

Sancho zignorował zagrożenie, co doprowadziło do spisku szlachty, kupców i kleru. Papież ogłosił króla heretykiem i zezwolił jego poddanym wybrać nowego króla. Nowym królem został jego brat, Alfons. Sancho został wygnany i niespełna rok później umarł na wygnaniu w Toledo.

Sancho około 1245 poślubił kastylijską damę – Mécię Lopes de Haro, wdowę po Alvaro Peres de Castro (córkę Lope Díaza II z Haro, i Urraki Alfonsy z Leónu – nieślubnej córki króla Alfonsa IX z Leonu). Para nie miała jednak upragnionych synów.