Alfredo Pérez Rubalcaba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfredo Pérez Rubalcaba
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1951
Solares

Data i miejsce śmierci

10 maja 2019
Majadahonda

Wicepremier Hiszpanii
Okres

od 21 października 2010
do 12 lipca 2011

Przynależność polityczna

PSOE

Sekretarz generalny Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej
Okres

od 4 lutego 2012
do 26 lipca 2014

Przynależność polityczna

PSOE

Poprzednik

José Luis Rodríguez Zapatero

Następca

Pedro Sánchez

Alfredo Pérez Rubalcaba (ur. 28 lipca 1951 w Solares w Medio Cudeyo[1], zm. 10 maja 2019[2] w Majadahondze) – hiszpański polityk i chemik, deputowany do Kongresu Deputowanych V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji, minister w rządach Felipe Gonzáleza i José Luisa Rodrígueza Zapatero, pierwszy wicepremier Hiszpanii od 2010 do 2011, sekretarz generalny Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej w latach 2012–2014.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Alfredo Pérez Rubalcaba ukończył chemię na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. Specjalizował się w chemii organicznej i biochemii. W 1978 doktoryzował się na tej uczelni, na której doszedł do stanowiska profesora, obejmując również katedrę chemii organicznej. Pracował także m.in. na Uniwersytecie w Konstancji w Niemczech. Opublikował ponad 30 artykułów w międzynarodowych czasopismach naukowych[3].

W czasie studiów w 1975 reprezentował sekcję atletyczną klubu sportowego Celta Vigo na krajowych zawodach uniwersyteckich, wygrywając bieg na 100 m, pokonawszy dystans w 10,9 s[4].

Od grudnia 1982 do maja 1985 zajmował stanowisko dyrektora gabinetu technicznego sekretarza stanu ds. szkolnictwa wyższego i badań. Od maja 1985 do września 1986 był dyrektorem generalnym ds. szkolnictwa uniwersyteckiego, a następnie do lipca 1988 sekretarzem generalnym ds. edukacji[3].

Od 29 lipca 1988 do 23 czerwca 1992 pełnił funkcję sekretarza stanu ds. edukacji, po czym objął urząd ministra edukacji i nauki w rządzie premiera Felipe Gonzáleza. 13 lipca 1993 został ministrem prezydencji, którym pozostał do 6 maja 1996[3][5].

W 1993 objął po raz pierwszy mandat deputowanego do Kongresu Deputowanych z ramienia PSOE, reprezentując okręg Toledo. W dwóch następnych kadencjach parlamentu reprezentował okręg Madryt. W latach 2004–2008 posłował z okręgu Kantabria (przewodniczył przez dwa lata frakcji poselskiej socjalistów), a od 2008 do 2011 z okręgu Kadyks. W ostatniej swojej kadencji ponownie był deputowanym z Madrytu (2011–2014)[3][1].

11 kwietnia 2006 objął urząd ministra spraw wewnętrznych w rządzie premiera José Luisa Rodrígueza Zapatero. 21 października 2010 został dodatkowo mianowany pierwszym wicepremierem Hiszpanii[3] i rzecznikiem prasowym gabinetu. W maju 2011 został wskazany przez kierownictwo PSOE jako kandydat na stanowisko nowego sekretarza generalnego (lidera) partii[6]. 12 lipca tegoż roku odszedł ze stanowisk rządowych[5] celem poprowadzenia kampanii PSOE w przedterminowych wyborach.

Socjaliści uzyskali w tym głosowaniu najgorszy wynik od czasu demokratyzacji. Pomimo tego Alfredo Pérez Rubalcaba wystartował w lutym 2012 w wyborach na sekretarza generalnego PSOE. W wyniku głosowania pokonał Carme Chacón (różnicą 487 głosów do 465 głosów)[7]. W czerwcu 2014, po słabym wyniku partii w wyborach europejskich, zapowiedział swoją dymisję[8]. W lipcu tegoż roku na czele partii zastąpił go Pedro Sánchez. We wrześniu 2014 Alfredo Pérez Rubalcaba zrezygnował również z mandatu poselskiego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Pérez Rubalcaba, Alfredo. congreso.es. [dostęp 2016-10-02]. (hiszp.).
  2. Muere Alfredo Pérez Rubalcaba, el político socialista que fraguó la derrota de ETA. elpais.com, 10 maja 2019. [dostęp 2019-05-10]. (hiszp.).
  3. a b c d e Alfredo Pérez Rubalcaba. mir.es. [dostęp 2016-10-02]. (hiszp.).
  4. Rubalcaba privado. elpais.com, 27 czerwca 2010. [dostęp 2016-10-02]. (hiszp.).
  5. a b Gobiernos de España. zarate.eu. [dostęp 2016-10-02]. (hiszp.).
  6. Spain PM backs veteran Rubalcaba as successor. reuters.com, 28 maja 2011. [dostęp 2016-10-02]. (ang.).
  7. Alfredo Pérez Rubalcaba gana a Carme Chacón por 22 votos de diferencia. elperiodicodeaqui.com, 4 lutego 2012. [dostęp 2014-07-14]. (hiszp.).
  8. Rubalcaba deja su escaño en septiembre y abandona la política. infolibre.es, 26 czerwca 2014. [dostęp 2016-10-02]. (hiszp.).