Alojzy Kot – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alojzy Kot
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1881
Bytom

Data i miejsce śmierci

16 września 1939
Podhajce

Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1924
do 1927

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Robotnicza

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Robotnicza

Wicemarszałek Sejmu Śląskiego
Okres

od 1935
do 1939

Przynależność polityczna

Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy

Poseł IV kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres

od 1935
do 1939

Przynależność polityczna

Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Alojzy Kot (ur. 28 maja 1881 w Bytomiu, zm. 16 września 1939 w Podhajcach na Ukrainie) – polski działacz polityczny na Górnym Śląsku, poseł na Sejm I i II kadencji w II RP z ramienia Narodowej Partii Robotniczej oraz na Sejm Śląski IV kadencji[1]. Wicemarszałek Sejmu Śląskiego w latach 1935-1939.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę powszechną w Bytomiu.

W 1900 roku został członkiem Związku Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich. W 1909 roku związał się z Zjednoczeniem Zawodowym Polskim. Był sekretarzem Związku Górników, członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej, sekretarzem okręgu górnośląskiego, członkiem Rady Naczelnej i przewodniczącym Okręgu Śląskiego, a następnie w latach 1929-1939 sekretarzem generalny Związku Górników. Był współorganizatorem i członkiem zarządu Okręgowego Polskiego Towarzystwa Gminastycznego „Sokół” na Śląsku. Był współzałożycielem Międzynarodowej Federacji Chrześcijańskich Górników w Brukseli[1].

W listopadzie 1918 roku organizował rady ludowe w powiecie bytomskim. Był delegatem do Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Od 1919 roku był współpracownikiem dwóch międzysojuszniczych komisji: do zbadania zbrodni Grenzschutzu na Śląsku i plebiscytowo-rządowej w Opolu. Był członkiem Rady Miejskiej w Bytomiu. W latach 1921–1922 ekspert strony polskiej ds. gospodarczych w Lidze Narodów[1].

Jeden z założycieli i czołowy działacz Narodowej Partii Robotniczej. W 1924 roku uzyskał mandat jako zastępca posła na liście nr 7 (NPR) w okręgu wyborczym nr 39 (Katowice) po śmierci poprzednika Stanisława Piechy. Zasiadał w komisjach: ochrony pracy i przemysłowo-handlowej. W 1928 roku odnowił mandat w tym samym okręgu. Po zakończeniu kadencji zbliżył się do kręgów sanacyjnych. W 1935 roku został wybrany do Sejmu Śląskiego z list prosanacyjnego Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy. W Sejmie do końca kadencji pełnił funkcję wicemarszałka. W latach 1937–1938 był członkiem prezydium i przewodniczącym zarządu obwodowego Obozu Zjednoczenia Narodowego w Katowicach[1].

Tuż przed wybuchem II wojny światowej wywiózł do Podhajec archiwum Związku Górników ZZP. Tam też zmarł 16 września 1939 roku.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był synem krawca Jana i Berty z domu Meinert. W 1905 roku ożenił się z Gertrudą Sobotą. Mieli córkę Lubomirę i synów: Kazimierza oraz Władysława.[1]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Parlamentarzyści - Alojzy Kot [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-05-26].
  2. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 34.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Rechowicz, Sejm Śląski 1922-39, Katowice 1971.
  • Piotr Majewski, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939: słownik biograficzny. T. 3, K-Ł, Grzegorz Mazur (red.), Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, ISBN 83-7059-391-7, OCLC 749986588.