Andrew Miller (baseballista) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrew Miller

#24 Cleveland Indians
relief pitcher
Pełne imię i nazwisko	Andrew Mark Miller
Data i miejsce urodzenia	21 maja 1985 Gainesville
Odbija	lewą
Rzuca	lewą
Debiut	30 sierpnia 2006
Statystyki
Win–loss record	49–48
ERA	3,98
Strikeouty	853
Save'y	53
Kariera klubowa
Lata Kluby 2006–2007 Detroit Tigers 2008–2010 Florida Marlins 2011–2014 Boston Red Sox 2014 Baltimore Orioles 2015–2016 New York Yankees 2016– Cleveland Indians
Stan na koniec sezonu 2018.

Andrew Mark Miller (ur. 21 maja 1985) – amerykański baseballista występujący na pozycji miotacza (relief pitchera) w Cleveland Indians.

W czerwcu 2003 został wybrany w trzeciej rundzie draftu przez Tampa Bay Devil Rays^[1], jednak nie podpisał kontraktu z organizacją tego klubu, gdyż zdecydował się podjąć studia na University of North Carolina w Chapel Hill, gdzie w latach 2004–2006 grał w drużynie uniwersyteckiej North Carolina Tar Heels. W 2006 ustanowił dwa rekordy uczelni zaliczając w sezonie 133 strikeouty i 325 podczas kariery w NCAA. Ponadto został uznany przez magazyn Baseball America najlepszym baseballistą w NCAA, a także wybrany najlepszym miotaczem Atlantic Coast Conference i wybrany do pierwszego składu All-ACC^[2].

W czerwcu 2006 został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem szóstym przez Detroit Tigers^[1]. Zawodową karierę rozpoczął w Lakeland Tigers (poziom Class A-Advenced)^[3], a po rozegraniu pięciu meczów, 29 sierpnia 2006 został powołany do 40-osobowego składu Detroit Tigers^[4] i dzień później zadebiutował w Major League Baseball w meczu przeciwko New York Yankees^[1].

Sezon 2007 rozpoczął od występów w Lakeland Flying Tigers (Class A-Advenced), następnie grał w Erie SeaWolves (Double-A). 16 maja został powołany do składu Tigers w miejsce kontuzjowanego Jeremy'ego Bondermana^[5]. Dwa dni później w meczu z St. Louis Cardinals na Comerica Park zaliczył pierwszy start w MLB, rozgrywając sześć zmian i notując zwycięstwo^[6]. Po powrocie Bondermana, Miller został odesłany do Erie SeaWolves^[7]. W MLB rozegrał 13 meczów, notując bilans W-L 5–5^[1].

W grudniu 2007 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Florida Marlins^[1]. Sezon 2008 rozpoczął jako starter. Po powrocie do składu Marlins pod koniec sierpnia, po wyleczeniu kontuzji kolana odniesionej w lipcu, w dziewięciu meczach grał jako reliever^[1][8]. W 2009 rozegrał 20 spotkań, z czego 14 jako starter^[1]. W sezonie 2010 grał w New Orleans Zephyrs (Triple-A), Jupiter Hammerheads (Class A-Advenced) oraz w Jacksonville Suns (Double-A)^[3]. Na występy w MLB kolejne powołanie otrzymał 19 sierpnia 2009^[9]. Sezon zakończył z bilansem 1–5 przy wskaźniku ERA 8,54^[1].

W listopadzie 2010 w ramach wymiany przeszedł do Boston Red Sox^[1]. W grudniu 2010 został zaproszony na występy w spring training, jednak po jego zakończeniu został odesłany do Pawtucket Red Sox (Triple-A)^[3]. 19 czerwca 2011 został powołany do 40-osobowego składu Boston Red Sox^[3] i dzień później zadebiutował w barwach nowego zespołu w meczu przeciwko San Diego Padres jako starter, notując no-decision^[10]. W 2011 rozegrał 17 spotkań (12 startów) uzyskując bilans 6–3 i ERA 5,54^[1].

Sezon 2012 rozpoczął od występów w Greenville Drive (Class A), następnie występował w Pawtucket Red Sox^[3]. Do gry w MLB powrócił 6 maja^[3]. Pomimo iż nie zagrał żadnego meczu World Series, w których Boston Red Sox pokonali St. Louis Cardinals, otrzymał mistrzowski pierścień^[11].

W lipcu 2014 przeszedł do Baltimore Orioles za Eduardo Rodrígueza, w którym rozegrał 23 mecze w sezonie zasadniczym i 5 w postseason^[1].

W grudniu 2014 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Yankees^[1]. Przed rozpoczęciem sezonu 2015 menadżer Yankees Joe Girardi ogłosił, iż Miller i Dellin Betances będą pełnili funkcję closerów^[12]. 8 kwietnia 2015 w meczu przeciwko Toronto Blue Jays Miller zaliczył pierwszy save dla Yankees i drugi w swojej karierze^[13]. Sezon zakończył z 36 save'ami i otrzymał nagrodę AL Reliever of the Year^[14]. W lipcu 2016 został po raz pierwszy powołany do Meczu Gwiazd^[15].

31 lipca 2016 w ramach wymiany zawodników przeszedł od Cleveland Indians^[16]. W American League Championship Series wystąpił w czterech meczach, w których rozegrał 7⅔ zmiany, wyrównując rekord w postseason wśród relieverów zaliczając 14 strikeoutów. Ponadto zaliczył save, nie oddał żadnego runa i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem serii^[17]. Indians pokonali Toronto Blue Jays 4–1 i zdobyli pierwsze mistrzostwo American League od 1997 roku^[18].