Andrzej Klisiecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Klisiecki
Ilustracja
Andrzej Klisiecki jako rektor WSWF
Data i miejsce urodzenia

22 października 1895
Krosno

Data i miejsce śmierci

31 marca 1975
Wrocław

profesor nauk medycznych
Specjalność: fizjologia
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Habilitacja

1928

Profesura

1937

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek korespondent

Doktor honoris causa
Akademia Rolnicza we Wrocławiu1966
Akademia Medyczna we Wrocławiu1970
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Lwowski
Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie
Uniwersytet Wrocławski
Akademia Medyczna we Wrocławiu

(1) Rektor Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Andrzej Jan Klisiecki (ur. 22 października 1895 w Krośnie, zm. 31 marca 1975 we Wrocławiu) – polski lekarz, profesor fizjologii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Tomasza. Po ukończeniu w roku 1913 gimnazjum w Drohobyczu rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale ukończył je na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w roku 1921, otrzymując tytuł doktora wszech nauk lekarskich. Uczeń profesora Adolfa Becka[1]. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej, potem jako żołnierz Wojska Polskiego wziął udział w wojnie polsko-sowieckiej. W 1928 został docentem fizjologii, a od 1929 do 1939 był profesorem Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie od roku 1937 jako profesor zwyczajny, Uniwersytetu Wrocławskiego (1945-1950), Akademii Medycznej we Wrocławiu (1950-1966). Był organizatorem i pierwszym kierownikiem Zakładu Fizjologii AM prace badawcze i publikacje realizowane w Zakładzie Fizjologii pod kierownictwem profesora Klisieckiego koncentrowały się głównie na zagadnieniach wpływu warunków klimatycznych na organizm człowieka. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. Od 1950 do 1956 był pierwszym rektorem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (późniejszy AWF). Za pomocą skonstruowanego przez Napoleona Cybulskiego fotohemotachometru przeprowadził w latach 30. i 40. głośne badania nad zmianami ciśnienia tętniczego krwi w zależności od faz akcji skurczowej serca. W 1966 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu[2]. Został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu[3].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Teoretyczne zbadanie kaniuli fotohemotachometru Cybulskiego w zastosowaniu do mierzenia szybkości cieczy (1925)
  • Szybkość krążenia w tętniącym układzie krwionośnym oraz wpływ sprężystości jego ścian na ruch krwi (1928)
  • Ruch krwi w łuku aorty (1935)
  • Wpływ histaminy na ciśnienie w komorze lewej serca (1937)
  • Teoretyczne zbadanie kaniuli fotohemotachometru Cybulskiego w zastosowaniu do mierzenia szybkości cieczy
  • Zależność zdrowia od klimatu (1950)
  • Fizjologia (1951)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]