Ar-2 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ | |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 3 osoby (pilot, nawigator, strzelec/radiotelegrafista) |
Historia | |
Data oblotu | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 x silniki tłokowe, rzędowe, 12-cylindrowe M-105P |
Moc | 2 x 1100 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość | 18,50 m |
Długość | 12,50 m |
Wysokość | 3,95 m |
Powierzchnia nośna | 48,7 m² |
Masa | |
Własna | 4430 kg |
Startowa | 6650-7200 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 480 km/h |
Prędkość minimalna | 125 km/h |
Prędkość wznoszenia | na 3000 m – 7,2 min |
Zasięg | 1500 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 ruchome km-y SzKAS kal. 7,62 mm, 800 kg bomb | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Finlandia |
Ar-2 (ros. Ар-2) – radziecki samolot bombowy z okresu II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Samolot został skonstruowany przez Aleksandra Archangielskiego w 1939. Jego budowa została oparta na konstrukcji samolotu SB-2. Prototyp, noszący oznaczenie SB-RK, oblatano w 1940. Po krótkich próbach wszedł do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Ar-2. Zbudowano 280 samolotów.
Służba
[edytuj | edytuj kod]Nowe samoloty weszły na wyposażenie jednostek bombowych stacjonujących w północno-zachodniej części ZSRR. Po wybuchu wojny operowały na frontach Północno-Zachodnim i Leningradzkim. Walczyły przeciwko siłom niemieckim i fińskim. Znalazły się także w jednostkach lotnictwa morskiego Floty Północnej. Operowały nad Morzem Białym i Morzem Barentsa. Kilka samolotów zdobyli Finowie i użyli w walce. Samoloty Ar-2 służyły do 1943.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Całkowicie metalowy średniopłat z pojedynczym usterzeniem i chowanym podwoziem. Kadłub półskorupowy. Płat kesonowy, dwudźwigarowy, trójdzielny. Napęd, dwa rzędowe 12-cylindrowe silniki M-105P o mocy 1100 KM (809 kW) napędzające metalowe, trójłopatowe, przestawialne śmigła typu WISz-22E.