Bolesław Chamielec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bolesław Chamielec
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1924
Witosówka

Data i miejsce śmierci

5 marca 2024
Stargard

Przebieg służby
Lata służby

1943–1975

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

1 pułk artylerii lekkiej z 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki
Oficerska Szkoła Artylerii
1 pułk łączności

Stanowiska

• zwiadowca
• dowódca plutonu zwiadu
• wykładowca taktyki
• kwatermistrz w płącz.

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

Inspektor do spraw obronności i obrony cywilnej

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za udział w walkach o Berlin” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Krzyż Bitwy pod Lenino Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Bolesław Józef Chamielec (ur. 8 maja 1924 w Witosówce pow. Trembowla, woj. Tarnopol, zm. 5 marca 2024 w Stargardzie[1]) – oficer Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Syn Alojzego i Bronisławy z d. Caputa[2].

Okres wojny

[edytuj | edytuj kod]

Do 1939 roku uczęszczał do szkoły podstawowej w Trembowli. W 1940 roku został aresztowany przez NKWD i deportowany do Związku Radzieckiego w rejon priłużski Komi ASRR, osiedle specjalne Łopja[3]. Od lutego 1940 roku do maja 1943 roku pracował przy wyrębie lasu. W maju 1943 roku dowiedział się o formowaniu 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki i zgłosił się na ochotnika do wojenkomatu w m. Objaczewo. 17 maja 1943 roku został wcielony do 1 pułku artylerii lekkiej jako zwiadowca[2]. Brał udział we wszystkich operacjach 1 Dywizji Piechoty od Lenino aż do Łaby. W czasie walk awansował na dowódcę plutonu zwiadu. W czasie działań wojennych był dwukrotnie ranny i kontuzjowany[2].

Okres powojenny

[edytuj | edytuj kod]

Od listopada 1945 roku pełnił służbę w Wojsku Polskim jako żołnierz zawodowy. Od czerwca 1945 do 1947 roku walczył z Ukraińską Powstańczą Armią. W 1952 po ukończeniu kursu w Oficerskiej Szkole Artylerii został wykładowcą taktyki w Toruniu. Ze względu na stan zdrowia pełnił służbę w administracji wojskowej. W 1960 ukończył Kurs Kwatermistrzów Oddziałów Gospodarczych w Poznaniu. 31 lipca 1975 roku po 33 latach służby będąc na stanowisku kwatermistrza w 1 pułku łączności w Wałczu został w stopniu pułkownika zwolniony do rezerwy ze względu na zły stan zdrowia[4]. Po przejściu do rezerwy podjął pracę na stanowisku inspektora do spraw obronności i obrony cywilnej w Urzędzie Miasta i Gminy Maszewo oraz w Urzędzie Gminy Marianowo[2]. Był od 1993 członkiem Związku Inwalidów Wojennych RP i BWP, Związku Sybiraków. Z żoną Zofią wychowali syna i córkę, doczekali się wnucząt i prawnucząt[1]

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń[2]:

wojenne:

radzieckie:

pokojowe:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b W wieku 100 lat zmarł pułkownik Bolesław Chamielec ze Stargardu. stargard.news. [dostęp 2024-03-07].
  2. a b c d e Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 133.
  3. Indeks Represjonowanych | Wyszukiwanie [online], ipn.gov.pl [dostęp 2016-03-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-08].
  4. a b Szczęsna 2012 ↓, s. 94.
  5. Szczęsna 2012 ↓, s. 93.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]