Bytyńcy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bytyńcy[1], Byteńcy[2], Beteńcy[3] – według Geografa Bawarskiego Bethenici, w Chronicon Moissiacense zaś Bethenzi[3]plemię słowiańskie z grupy plemion połabskich. Należało do związku obodryckiego. Zamieszkiwało wschodni brzeg dolnej Łaby, tereny obecnej Meklemburgii. Sąsiadowało od północy z Glinianami, od południa ze Smolińcami. W źródłach historycznych pojawia się w 811 roku w związku z wyprawą Karola Wielkiego. Podbite w IX -X wieku. Po raz ostatni wymienione w Geografie Bawarskim w IX wieku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Według Jerzego Nalepy
  2. Według Lubora Niederlego: Lubor Niederle, Najdawniejsze siedziby Słowian [w:] Początki kultury słowiańskiej, Kraków 1912, s. 80
  3. a b Henryk Łowmiański, Początki Polski, t. 3, Warszawa 1967, s. 27