Stodoranie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stodoranie – średniowieczne plemię słowiańskie utożsamiane z Hawelanami, zamieszkujące kraj Stodor: dorzecze Sprewy dolnej i Haweli, prawego dopływu Łaby. Do tej samej grupy plemiennej obok Stodoran zaliczano plemiona: Nieletyków, Doszan i Zamczyców. Prawdopodobnie współdziałali ze Związkiem Wieleckim w wojnach przeciwko Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu.

Centralnym grodem Stodoran była Brenna, zwana także Braniborem, podbita po raz pierwszy po długim oblężeniu w 928 roku przez Henryka I Ptasznika. Odbita w wyniku powstania plemion słowiańskich w 983 roku. O gród ten toczyły się krwawe walki między Słowianami i Germanami. Ostatecznie podbita przez Albrechta Niedźwiedzia w 1157 roku. Zmieniono wówczas nazwę Brenny na Brandenburg, a okoliczne ziemie nazwano Brandenburgią.

• Książę Stodoran Tęgomir: wygnany z Brenny, zwrócił się o pomoc do cesarza Ottona i przy jego pomocy odzyskał książęcy stolec.
• Drahomira - córka nieznanego z imienia księcia stodorańskiego, być może Tęgomira, żona Wratysława I.
• Księciem połabskich Stodoran, zwanych też czasem Hawelanami, był Jaksa z Kopanicy. Jego gród nazywał się Copnik (kopa-góra-hałda) i najprawdopodobniej znajdował się na obszarze dzisiejszej dzielnicy Berlina – Köpenick. Jaksa bił nawet własną monetę tzw. "brakteaty Jaksy".