Cene Prevc – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cene Prevc

Data i miejsce urodzenia	12 marca 1996 Kranj
Klub	SK Triglav Kranj
Wzrost	168[1] lub 170 cm[2]
Debiut w PŚ	21 marca 2014 w Planicy (16. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	21 marca 2014 w Planicy (16. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	30 stycznia 2022 w Willingen (3. miejsce)
Rekord życiowy	246,0 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)[3]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Igrzyska olimpijskie srebro Pekin 2022 duża druż. Mistrzostwa świata juniorów złoto Liberec 2013 drużynowo Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Râșnov 2013 indywidualnie złoto Râșnov 2013 drużynowo srebro Râșnov 2013 druż. miesz.
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny 2. miejsce 2014 FIS Cup 1. miejsce 2011/2012 Alpen Cup 1. miejsce 2012/2013 2. miejsce 2014/2015
Multimedia w Wikimedia Commons

Cene Prevc (ur. 12 marca 1996 w Kranju^[2]) – słoweński skoczek narciarski. Reprezentant klubu SK Triglav Kranj. Drużynowy srebrny medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. Medalista mistrzostw świata juniorów (2013) i zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2013).

Brat Petera, Domena i Niki, również uprawiających skoki narciarskie^[4]. Średni z braci Prevców.

Swój pierwszy międzynarodowy start w zawodach organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską odnotował 6 lutego 2011 w Kranju. W zawodach rangi FIS Cup zajął wówczas 15. pozycję^[5]. W sezonie 2011/2012 kilkukrotnie kończył konkursy tego cyklu w pierwszej dziesiątce, w tym dwa razy na podium^[6]. Pozwoliło mu to zwyciężyć w klasyfikacji generalnej FIS Cup 2011/2012^[7]. W styczniu 2012 w Bischofshofen zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego, zajmując 56. miejsce^[6].

8 września 2012 zdobył pierwsze punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 14. pozycję w zawodach w Lillehammer^[8]. Dzień później zajął 2. miejsce w zawodach tego cyklu, przegrywając wyłącznie z Austriakiem Wolfgangiem Loitzlem^[9]. W styczniu 2013 startował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Innsbrucku i Bischofshofen, ale nie uzyskał awansu do konkursu głównego. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013. Indywidualnie zajął 11. pozycję, zaś w zawodach drużynowych zdobył złoty medal. Złoto wywalczył też w zawodach indywidualnych i w drużynie męskiej na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2013, a w drużynowych zawodach mieszanych zdobył srebrny medal^[8].

Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2014 zajął 9. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie. W marcu 2014 stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego: zajął 2. lokatę w Falun i dwukrotnie 3. w Zakopanem. 21 marca 2014 w Planicy zadebiutował w konkursie głównym zawodów Pucharu Świata. Zajął w nim 16. pozycję, tym samym zdobywając pierwsze punkty cyklu^[10].

W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2014 trzykrotnie zwyciężył i 2 razy był drugi^[11]. Cały cykl ukończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej^[12]. We wrześniu 2014 zadebiutował w Letnim Grand Prix – zawody w Ałmaty ukończył na 16. i 19. pozycji. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015 zajął 12. lokatę indywidualnie i 5. w drużynie. W marcu 2015 startował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany był w zawodach w Lahti, na 17. miejscu^[11].

W sezonie 2015/2016 raz stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego – w marcu 2016 był 3. w Czajkowskim. W Pucharze Świata nie zdobył punktów^[13].

Sezon zimowy 2016/2017 rozpoczął od dwóch zwycięstw i 2. miejsca w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Vikersund. W kolejnych tygodniach trafił do kadry na zawody Pucharu Świata. W otwierających 65. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie zajął najwyższe w sezonie, 8. miejsce. Poza tym występem w PŚ najwyżej klasyfikowany był na 21. lokacie; zajmował głównie miejsca w trzeciej i czwartej dziesiątce. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Zajął na nich 43. pozycję indywidualnie na skoczni normalnej^[14].

W sezonie 2017/2018 raz stał na podium w Pucharze Kontynentalnym, ponownie zajmując 3. miejsce w Czajkowskim^[15]. W sezonie 2018/2019 najwyżej w tym cyklu sklasyfikowany był na 17. pozycji^[16].

W sezonie zimowym 2019/2020 naprzemiennie startował w Pucharze Świata i Pucharze Kontynentalnym. W najwyższej rangi cyklu indywidualnie najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu, w lutym 2020 w Lahti^[17]. W klasyfikacji generalnej sezon 2019/2020 Pucharu Świata ukończył na 33. pozycji ze 112 punktami^[18].

W sezonie zimowym 2020/2021 w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 10. miejscu, w grudniu 2020 w Engelbergu, zaś w Pucharze Kontynentalnym trzykrotnie zajmował drugą i trzykrotnie trzecią pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 15. na skoczni normalnej i 9. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 5. pozycję^[19].

Zawody Letniego Grand Prix 2021 trzykrotnie ukończył w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był we wrześniu w Szczuczyńsku, na 5. miejscu. W zimowej części sezonu 2021/2022 startował w Pucharze Świata, regularnie zdobywając punkty. Trzynaście razy kończył indywidualne zawody cyklu w najlepszej dziesiątce. 30 stycznia 2022 w Willingen zajął w zawodach Pucharu Świata 3. pozycję, tym samym zajmując jedyne w karierze miejsce na podium cyklu. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których indywidualnie był 12. na skoczni dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Lovro Kosem, Timim Zajcem i Peterem Prevcem, zdobył srebrny medal. W ostatnim konkursie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata, rozegranym 27 marca 2022 w Planicy, zajął 7. miejsce^[20]. Cały sezon ukończył na najwyższej w karierze 10. pozycji w klasyfikacji generalnej z 657 punktami^[18].

W letniej części sezonu 2022/2023 nie startował w zawodach międzynarodowych. 4 października 2022 poinformował o zakończeniu kariery sportowej^[21]. Swój pożegnalny skok oddał 1 kwietnia 2023 w przerwie konkursu drużynowego w Planicy, uzyskując 218,5 m^[22].

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

12. miejsce (K-125)

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

srebrny medal[a]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
12.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	135,0 m	137,0 m	268,1 pkt	28,0 pkt	Marius Lindvik
2.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[a]	132,0 m	132,0 m	934,4 pkt (245,6 pkt)	8,3 pkt	Austria

2017 Lahti	–	43. miejsce (K-90)
2021 Oberstdorf	–	15. miejsce (K-95), 9. miejsce (K-120)

2021 Oberstdorf

–

5. miejsce (K-120)[b]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
43.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	86,0 m	–	104,1 pkt	166,7 pkt	Stefan Kraft
15.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	98,0 m	246,0 pkt	22,8 pkt	Piotr Żyła
9.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	129,5 m	129,5 m	253,2 pkt	23,3 pkt	Stefan Kraft
5.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[b]	129,0 m	126,5 m	1010,0 pkt (242,4 pkt)	36,6 pkt	Niemcy

2013 Liberec	–	11. miejsce
2014 Val di Fiemme/Predazzo	–	9. miejsce
2015 Ałmaty	–	12. miejsce

2013 Liberec	–	złoty medal[c]
2014 Val di Fiemme/Predazzo	–	6. miejsce[d]
2015 Ałmaty	–	5. miejsce[e]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	93,0 m	241,0 pkt	42,5 pkt	Jaka Hvala
1.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[c]	101,5 m	102,5 m	1086,5 pkt (281,0 pkt)	–
9.	31 stycznia	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	86,5 m	94,5 m	217,2 pkt	14,3 pkt	Jakub Wolny
6.	1 lutego	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż.[d]	97,5 m	98,5 m	981,0 pkt (261,4 pkt)	46,0 pkt	Polska
12.	5 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	96,0 m	245,3 pkt	24,6 pkt	Johann André Forfang
5.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[e]	96,5 m	95,5 m	815,3 pkt (209,3 pkt)	78,0 pkt	Norwegia

2013 Râșnov

–

złoty medal

2013 Râșnov

–

złoty medal[f], srebrny medal (drużyna mieszana)[g]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	18 lutego	2013	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	97,5 m	98,5 m	261,0 pkt	–
1.	20 lutego	2013	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[f]	99,0 m	97,0 m	987,5 pkt (263,0 pkt)	–
2.	22 lutego	2013	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-65	HS-72	druż. miesz.[g]	72,0 m	68,5 m	860,7 pkt (256,5 pkt)	27,8 pkt	Niemcy

Sezon	Miejsce[23]
2013/2014	70.
2014/2015	59.
2016/2017	40.
2019/2020	33.
2020/2021	38.
2021/2022	10.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	148,0 m	133,5 m	235,6 pkt	3.	8,2 pkt	Marius Lindvik

Źródło[24]
Sezon 2012/2013
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16	27	19
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	43	18	38	41	q	-	27
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	46	q	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	30	29	8	24	40	34	26	q	21	28	33	24	44	40	36	42	-	-	-	q	-	67
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	22	19	15	26	19	38	19	32	-	-	-	21	15	13	35	-	-	112
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	37	10	19	29	23	q	37	36	24	-	-	-	-	-	-	-	17	26	22	-	83
Sezon 2021/2022
																												punkty
8	5	20	5	6	22	7	11	13	27	15	-	-	-	12	6	17	14	3	9	10	7	5	6	24	37	29	7	657
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	28 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	[h]	133,0 m	128,5 m	862,6 pkt (217,8 pkt)

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 lutego	2020	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	[i]	121,0 m	120,5 m	981,8 pkt (232,2 pkt)	2.	2,3 pkt	Niemcy
2.	20 lutego	2021	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	[j]	94,5 m	94,5 m	945,3 pkt (247,2 pkt)	2.	23,4 pkt	Norwegia
3.	4 grudnia	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	[k]	123,5 m	135,0 m	834,4 pkt (230,3 pkt)	3.	8,6 pkt	Austria
4.	28 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	[h]	133,0 m	128,5 m	862,6 pkt (217,8 pkt)	1.	–
5.	26 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	[l]	124,0 m	130,5 m	1082,4 pkt (275,0 pkt)	2.	5,5 pkt	Austria

Źródło[24]
Sezon 2013/2014
					-	-	-	-	5
Sezon 2016/2017
				-	-	4	-	-	-
Sezon 2019/2020
					-	-	-	2	-
Sezon 2020/2021
					-	4	-	2	-
Sezon 2021/2022
			3	-	-	1	2	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[23]
2016/2017	41.
2020/2021	27.
2021/2022	21.

Sezon	Miejsce[23]
2016/2017	24.
2019/2020	45.
2020/2021	26.
2021/2022	40.

Sezon	Miejsce[23]
2022	4.

Sezon	Miejsce[24]
2018	54.
2021	46.
2022	25.

Sezon	Miejsce[24]
2020	21.

Sezon	Miejsce[25]
2014	52.
2021	17.

Źródło[24]
2014
									punkty
-	-	-	-	-	16	19	-	q	27
2021
								punkty
-	-	-	5	31	10	6	14	129
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[24]
2021
									2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Sezon	Miejsce[26]
2012/2013	47.
2013/2014	16.
2014/2015	87.
2015/2016	34.
2016/2017	14.
2017/2018	57.
2018/2019	66.
2019/2020	18.
2020/2021	5.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	9 grudnia	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	109,0 m	115,5 m	284,9 pkt
2.	10 grudnia	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	115,5 m	114,5 m	292,5 pkt

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	1 marca	2014	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	94,0 m	93,0 m	244,6 pkt	2.	0,4 pkt	Rok Justin
2.	8 marca	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	125,5 m	125,5 m	272,7 pkt	3.	3,7 pkt	Anže Semenič
3.	9 marca	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	121,5 m	129,5 m	246,7 pkt	3.	3,4 pkt	Bjørn Einar Romøren
4.	12 marca	2016	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	135,0 m	132,5 m	265,4 pkt	3.	17,4 pkt	Markus Eisenbichler
5.	9 grudnia	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	109,0 m	115,5 m	284,9 pkt	1.	–
6.	10 grudnia	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	115,5 m	114,5 m	292,5 pkt	1.	–
7.	11 grudnia	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	114,0 m	116,5 m	265,1 pkt	2.	8,1 pkt	Anže Semenič
8.	17 marca	2018	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	128,0 m	138,0 m	252,2 pkt	3.	18,8 pkt	Stefan Huber
9.	5 lutego	2021	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	138,0 m	129,0 m	237,2 pkt	3.	44,1 pkt	Ulrich Wohlgenannt
10.	6 lutego	2021	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	136,0 m	143,5 m	254,5 pkt	2.	20,1 pkt	Ulrich Wohlgenannt
11.	13 lutego	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,0 m	141,5 m	282,0 pkt	2.	4,2 pkt	Markus Schiffner
12.	14 lutego	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	139,0 m	137,5 m	277,6 pkt	2.	14,5 pkt	Markus Schiffner
13.	14 marca	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	134,5 m	134,0 m	265,3 pkt	3.	0,8 pkt	Ulrich Wohlgenannt
14.	14 marca	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	132,0 m	137,0 m	238,1 pkt	3.	17,7 pkt	Ulrich Wohlgenannt

Źródło[24]
Sezon 2011/2012
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	56	46	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2012/2013
																												punkty
-	-	10	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	13	19	12	134
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	18	23	18	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	5	3	3	5	324
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	21	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	5	8	28	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	5	193
Sezon 2016/2017
																														punkty
1	1	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	11	6	6	22	15	454
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	69
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	17	21	21	28	36	29	26	18	-	-	-	-	-	-	69
Sezon 2019/2020
																					punkty
5	13	11	25	-	-	-	-	-	-	-	-	4	4	14	4	-	-	-	10	18	302
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	3	8	2	5	2	2	-	-	3	3	-	-	497
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[26]
2012	14.
2013	60.
2014	2.
2015	21.
2019	9.
2020	11.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	1 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	132,0 m	125,5 m	278,0 pkt
2.	16 sierpnia	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	130,5 m	122,0 m	237,6 pkt
3.	17 sierpnia	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	133,5 m	128,0 m	258,0 pkt

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 września	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	137,5 m	133,5 m	276,5 pkt	2.	5,0 pkt	Wolfgang Loitzl
2.	5 lipca	2014	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	106,5 m	114,5 m	256,0 pkt	2.	30,1 pkt	Peter Prevc
3.	6 lipca	2014	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	104,5 m	112,0 m	236,2 pkt	2.	8,8 pkt	Peter Prevc
4.	1 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	132,0 m	125,5 m	278,0 pkt	1.	–
5.	16 sierpnia	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	130,5 m	122,0 m	237,6 pkt	1.	–
6.	17 sierpnia	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	133,5 m	128,0 m	258,0 pkt	1.	–

Źródło[24]
2012
														punkty
-	-	-	44	-	-	-	-	14	2	26	8	4	46	185
2013