Marius Lindvik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marius Lindvik

Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1998 Oslo
Klub	Rælingen SK
Debiut w PŚ	5 grudnia 2015 w Lillehammer (32. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	28 stycznia 2018 w Zakopanem (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	15 grudnia 2019 w Klingenthal (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen
Rekord życiowy	245,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 duża Mistrzostwa świata srebro Planica 2023 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach złoto Vikersund 2022 indywidualnie brąz Vikersund 2022 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów złoto Kandersteg 2018 indywidualnie złoto Kandersteg 2018 druż. miesz. srebro Râșnov 2016 drużynowo brąz Kandersteg 2018 drużynowo Igrzyska olimpijskie młodzieży srebro Lillehammer 2016 indywidualnie srebro Lillehammer 2016 sztaf. miesz[a]. Igrzyska europejskie srebro Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata 3. miejsce 2021/2022 Turniej Czterech Skoczni 2. miejsce 2019/2020 2. miejsce 2021/2022 Raw Air 3. miejsce 2020 Letnie Grand Prix 3. miejsce 2024 Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2017/2018 3. miejsce 2018/2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo^[2]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Rælingen SK. Indywidualny mistrz olimpijski z 2022 ze skoczni dużej. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z 2022. Srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 w drużynie męskiej. Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2017/2018, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2018/2019.

W grudniu 2014 zadebiutował w FIS Cup, w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę^[3].

Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym. 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016^[4], a także brązowy w sztafecie mieszanej^[5]. 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 15. miejsce^[4].

W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017, zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych^[6].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy^[7]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu^[8]. 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu w Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty^[7].

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix, trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce^[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji^[8]. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach w Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer^[9].

Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal, w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce^[10]. W drugim konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, rozgrywanym w Ruce, początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon^[11]. Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 w Klingenthal, gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie^[10]. W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie z Dawidem Kubackim^[12].

W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem. W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen. W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer^[10], a Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami^[12].

W ramach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce^[13]. Był początkowo zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, został jednak wycofany z tych zawodów^[14]. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen^[13]. W pozostałych konkursach nie wystąpił przez ból zęba, w związku z którym był hospitalizowany^[15].

17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. pozycję^[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami^[12].

Cztery konkursy Letniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku^[16].

W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody 70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji^[16] i w całym turnieju zajął 2. miejsce^[12]. Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce^[16].

W ramach Raw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Halvorem Egnerem Granerudem. Na zakończenie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy^[16]. Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami^[12].

W Pucharze Świata 2022/2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie sezonu, rozgrywanym 6 listopada 2022 w Wiśle. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował pozycje w drugiej dziesiątce^[17]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 20. pozycji z 393 punktami^[12].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie męskiej, startując wraz z Johannem André Forfangiem, Kristofferem Eriksenem Sundalem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył srebrny medal^[17].

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 5. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, a w drużynie mieszanej, startując wraz z Anną Odine Strøm, Robertem Johanssonem i Eirin Marią Kvandal, zdobył srebrny medal^[18].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium: 16 grudnia 2023 konkurs w Engelbergu ukończył na 2. pozycji, a 10 lutego 2024 w Lake Placid zajął 3. miejsce^[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 8. pozycji z 854 punktami^[12]. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie^[18].

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

7. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 4. miejsce[c]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	102,5 m	260,7 pkt	14,3 pkt	Ryōyū Kobayashi
8.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[b]	102,5 m	100,5 m	707,9 pkt (253,9 pkt)	293,6 pkt	Słowenia
1.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	140,5 m	140,0 m	296,1 pkt	–
4.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[c]	121,0 m	126,5 m	922,1 pkt (215,9 pkt)	20,6 pkt	Austria

2021 Oberstdorf	–	14. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	22. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-125)

2021 Oberstdorf	–	6. miejsce (K-120)[d],
2023 Planica	–	srebrny medal (K-125)[e]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
14.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	94,5 m	248,5 pkt	20,3 pkt	Piotr Żyła
6.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	126,5 m	131,5 m	257,2 pkt	19,3 pkt	Stefan Kraft
6.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[d]	117,0 m	133,0 m	974,1 pkt (239,2 pkt)	72,5 pkt	Niemcy
22.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,0 m	93,0 m	233,5 pkt	28,3 pkt	Piotr Żyła
19.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	128,0 m	129,5 m	249,7 pkt	37,8 pkt	Timi Zajc
2.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[e]	125,5 m	131,5 m	1166,0 pkt (288,4 pkt)	12,9 pkt	Słowenia

2022 Vikersund	–	złoty medal
2024 Tauplitz	–	13. miejsce

2022 Vikersund	–	brązowy medal[f]
2024 Tauplitz	–	4. miejsce[g]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	232,5 m	226,5 m	230,0 m	224,5 m	854,2 pkt	–
3.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[f]	221,5 m		228,0 m		1559,6 pkt (425,7 pkt)	151,9 pkt	Słowenia
13.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	201,5 m	206,0 m	210,5 m	–[h]	585,2 pkt	62,2 pkt	Stefan Kraft
4.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[g]	230,0 m		182,0 m		1502,9 pkt (367,9 pkt)	112,5 pkt	Słowenia

2016 Râșnov	–	15. miejsce
2017 Park City	–	16. miejsce
2018 Kandersteg	–	złoty medal

2016 Râșnov	–	srebrny medal[i], 4. miejsce (drużyna mieszana)[j]
2017 Park City	–	12. miejsce[k], 4. miejsce (drużyna mieszana)[l]
2018 Kandersteg	–	brązowy medal[m], złoty medal (drużyna mieszana)[n]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	90,0 m	88,0 m	218,4 pkt	30,2 pkt	David Siegel
4.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.[j]	89,5 m	93,0 m	828,2 pkt (213,0 pkt)	54,6 pkt	Słowenia
2.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[i]	87,0 m	90,5 m	838,4 pkt (207,9 pkt)	28,3 pkt	Niemcy
16.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	88,0 m	238,5 pkt	24,7 pkt	Viktor Polášek
12.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[k]	95,0 m	–	336,0 pkt (121,8 pkt)	596,3 pkt	Słowenia
4.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż. miesz.[l]	94,0 m	91,5 m	837,2 pkt (232,1 pkt)	88,1 pkt	Słowenia
1.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	108,5 m	101,0 m	291,4 pkt	–
3.	3 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż.[m]	104,0 m	104,5 m	1037,0 pkt (287,0 pkt)	31,5 pkt	Niemcy
1.	4 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[n]	103,0 m	106,5 m	869,3 pkt (248,5 pkt)	–

2016 Lillehammer

–

srebrny medal

2016 Lillehammer

–

6. miejsce (drużyna mieszana)[o], srebrny medal (sztafeta mieszana)[p]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	98,5 m	94,0 m	251,0 pkt	11,8 pkt	Bor Pavlovčič
6.	18 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. miesz.[o]	97,0 m	95,5 m	609,9 pkt (241,5 pkt)	99,6 pkt	Słowenia
2.	19 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	sztaf. miesz.[p]	101,0 m		337,8 pkt (130,9 pkt)	+21,1 s	Rosja

2023 Kraków/Zakopane[q]

–

5. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125)

2023 Kraków/Zakopane[q]

–

srebrny medal (drużyna mieszana)[r]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	100,0 m	101,5 m	254,7 pkt	15,6 pkt	Daniel Tschofenig
2.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[r]	92,5 m	94,5 m	876,7 pkt (217,6 pkt)	62,6 pkt	Austria
5.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	134,5 m	133,0 m	263,9 pkt	15,2 pkt	Dawid Kubacki

2015 Tschagguns

–

18. miejsce

2015 Tschagguns

–

5. miejsce[s]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
18.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	86,5 m	95,5 m	223,8 pkt	47,5 pkt	Niko Kytösaho
5.	28 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.[s]	92,5 m	89,5 m	921,3 pkt (220,7 pkt)	109,1 pkt	Słowenia

Sezon	Miejsce[19]
2017/2018	41.
2018/2019	44.
2019/2020	7.
2020/2021	10.
2021/2022	3.
2022/2023	20.
2023/2024	8.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	1 stycznia	2020	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	143,5 m	136,0 m	289,8 pkt	* TCS 2019/2020
2.	4 stycznia	2020	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	120,5 m	253,3 pkt	* TCS 2019/2020
3.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	145,5 m	296,5 pkt	–
4.	8 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	133,5 m	139,0 m	291,7 pkt	–
5.	16 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	139,5 m	294,6 pkt	–
6.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	140,0 m	144,5 m	243,8 pkt	–
7.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	131,0 m	270,4 pkt	* RA 2022
8.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	241,5 m	245,5 m	455,1 pkt	* Loty 2021/2022

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	2	1	2	5
2020/2021	1	1	3	5
2021/2022	5	2	3	10
2022/2023	–	–	1	1
2023/2024	–	1	1	2
Suma	8	5	10	23

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	15 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	134,5 m	269,5 pkt	3.	7,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
2.	1 stycznia	2020	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	143,5 m	136,0 m	289,8 pkt	1.	–
3.	4 stycznia	2020	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	120,5 m	253,3 pkt	1.	–
4.	6 stycznia	2020	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	139,0 m	137,0 m	289,4 pkt	3.	11,5 pkt	Dawid Kubacki
5.	8 lutego	2020	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	140,0 m	143,0 m	262,4 pkt	2.	4,0 pkt	Stephan Leyhe
6.	6 grudnia	2020	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	127,0 m	240,6 pkt	3.	0,9 pkt	Halvor Egner Granerud
7.	29 grudnia	2020	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,5 m	135,5 m	285,2 pkt	3.	5,9 pkt	Karl Geiger
8.	6 stycznia	2021	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	137,0 m	140,5 m	280,4 pkt	2.	20,3 pkt	Kamil Stoch
9.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	145,5 m	296,5 pkt	1.	–
10.	13 lutego	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	133,0 m	141,5 m	267,8 pkt	3.	1,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	5 grudnia	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	122,0 m	124,0 m	255,2 pkt	2.	6,7 pkt	Jan Hörl
12.	12 grudnia	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	126,0 m	141,0 m	256,6 pkt	3.	6,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
13.	19 grudnia	2021	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,0 m	138,5 m	293,5 pkt	3.	12,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
14.	5 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	137,5 m	135,5 m	286,6 pkt	2.	4,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
15.	8 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	133,5 m	139,0 m	291,7 pkt	1.	–
16.	16 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	139,5 m	294,6 pkt	1.	–
17.	29 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	137,0 m	–	107,0 pkt	3.	8,6 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	140,0 m	144,5 m	243,8 pkt	1.	–
19.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	131,0 m	270,4 pkt	1.	–
20.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	241,5 m	245,5 m	455,1 pkt	1.	–
21.	6 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,0 m	133,5 m	277,0 pkt	3.	10,0 pkt	Dawid Kubacki
22.	16 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	138,0 m	135,5 m	315,1 pkt	2.	1,7 pkt	Pius Paschke
23.	10 lutego	2024	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	121,5 m	133,0 m	277,8 pkt	3.	1,1 pkt	Lovro Kos

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	32	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8	-	-	-	21	30	25	37	32	-	49
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	37	13	-	-	-	-	47	44	q	47	q	-	-	-	-	32	33	dq	13	30	23	-	-	49
Sezon 2019/2020
																											punkty
14	29	12	34	3	5	7	10	1	1	3	dq	7	17	10	6	22	18	2	10	13	5	6	15	42	4	12	906
Sezon 2020/2021
																									punkty
24	27	47	26	3	10	14	3	-	-	2	8	5	1	33	6	26	41	dq	3	4	13	34	33	-	612
Sezon 2021/2022
																												punkty
19	13	39	4	2	9	3	10	3	4	4	2	10	1	1	-	-	3	1	11	13	21	1	17	6	q	13	1	1231
Sezon 2022/2023
																																punkty
22	3	7	20	32	35	15	12	17	dq	6	19	8	19	18	32	11	10	33	32	14	11	-	15	33	23	39	-	-	-	-	-	393
Sezon 2023/2024
																																punkty
23	34	10	6	13	18	2	8	5	7	15	24	14	14	11	5	3	7	13	15	10	16	4	12	9	14	11	9	26	29	5	9	854
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2017/2018
		-	-	-	3	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
			-	-	-	-	1	6	6
Sezon 2019/2020
					2	4	2	4	1
Sezon 2020/2021
					4	3	1	-	5
Sezon 2021/2022
			6	3	5	2	4	-	2
Sezon 2022/2023
			-	5	1	6	-	-	-
Sezon 2023/2024
				-	-	3	-	1	3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[19]
2018/2019	39.
2019/2020	11.
2021/2022	6.
2022/2023	23.
2023/2024	12.

Sezon	Miejsce[19]
2019/2020	2.
2020/2021	36.
2021/2022	2.
2022/2023	25.
2023/2024	9.

Sezon	Miejsce[19]
2018	30.
2019	23.
2020	3.
2022	14.
2023	38.
2024	21.

Sezon	Miejsce[19]
2019	38.
2020	3.
2021	7.

Sezon	Miejsce[19]
2018	51.
2019	34.
2021	35.
2022	2.
2024	11.

Sezon	Miejsce[19]
2020	12.

Sezon	Miejsce[19]
2018	42.
2019	10.
2021	4.
2022	46.
2023	55.
2024	3.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	14 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	135,5 m	282,4 pkt
2.	15 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	139,5 m	131,5 m	284,3 pkt
3.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	137,0 m	138,5 m	274,9 pkt

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 października	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	148,0 m	–[h]	136,6 pkt	2.	1,0 pkt	Anže Lanišek
2.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	97,0 m	89,0 m	249,2 pkt	2.	9,4 pkt	Halvor Egner Granerud
3.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	95,0 m	87,0 m	211,8 pkt	3.[t]	9,6 pkt	Halvor Egner Granerud
4.	14 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	135,5 m	282,4 pkt	1.	–
5.	15 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	139,5 m	131,5 m	284,3 pkt	1.	–
6.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	137,0 m	138,5 m	274,9 pkt	1.	–

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[20][19]
2018
									punkty
16	q	17	16	-	-	-	-	-	44
2019
								punkty
31	9	9	20	-	-	11	2	173
2021
								punkty
-	-	-	2	3	4	-	9	219
2022
						punkty
-	-	-	-	-	9	29
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	10	26
2024
									punkty
-	-	1	1	-	-	-	-	1	300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[20][19]
2018
								3	-
2019
							3	5	3
2022
							-	-	1
2023
									5
2024
									2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Sezon	Miejsce[19]
2015/2016	57.
2016/2017	61.
2017/2018	1.
2018/2019	3.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	6 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	136,0 m	263,5 pkt
2.	10 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	137,0 m	135,5 m	291,5 pkt
3.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	146,0 m	133,0 m	271,5 pkt
4.	25 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	282,6 pkt
5.	8 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,5 m	131,0 m	256,9 pkt
6.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	140,0 m	280,2 pkt
7.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	124,5 m	133,5 m	271,6 pkt
8.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	116,0 m	115,0 m	278,2 pkt
9.	2 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,5 m	133,0 m	268,3 pkt
10.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	124,0 m	128,5 m	222,8 pkt

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	97,0 m	100,5 m	264,0 pkt	3.	3,7 pkt	Tomasz Pilch
2.	28 grudnia	2017	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	137,5 m	127,5 m	268,9 pkt	3.	7,4 pkt	Ulrich Wohlgenannt
3.	6 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	136,0 m	263,5 pkt	1.	–
4.	7 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	136,0 m	135,5 m	275,1 pkt	2.	1,9 pkt	David Siegel
5.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	133,5 m	140,5 m	257,2 pkt	3.	11,4 pkt	David Siegel
6.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	136,0 m	135,0 m	282,9 pkt	2.	5,3 pkt	Anže Lanišek
7.	10 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	137,0 m	135,5 m	291,5 pkt	1.	–
8.	11 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	144,0 m	139,5 m	255,6 pkt	3.	8,2 pkt	Halvor Egner Granerud
9.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	146,0 m	133,0 m	271,5 pkt	1.	–
10.	25 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	282,6 pkt	1.	–
11.	4 marca	2018	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	139,0 m	135,0 m	291,0 pkt	2.	6,0 pkt	Manuel Poppinger
12.	8 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,5 m	131,0 m	256,9 pkt	1.	–
13.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	140,0 m	280,2 pkt	1.	–
14.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	130,0 m	218,9 pkt	3.[u]	14,9 pkt	Tilen Bartol
15.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	–	116,5 pkt	3.	2,2 pkt	Moritz Baer
16.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	124,5 m	133,5 m	271,6 pkt	1.	–
17.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	116,0 m	115,0 m	278,2 pkt	1.	–
18.	2 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,5 m	133,0 m	268,3 pkt	1.	–
19.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	124,0 m	128,5 m	222,8 pkt	1.	–

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2015/2016
																												punkty
44	6	16	-	-	20	20	39	34	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	28	-	-	90
Sezon 2016/2017