Niko Kytösaho – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niko Kytösaho

Niko Kytösaho podczas konkursu PŚ w Innsbrucku (2020)
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1999 Paimio
Klub	Lahden Hiihtoseura
Wzrost	182 cm[1]
Debiut w PŚ	19 lutego 2016 w Lahti (48. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 listopada 2019 w Ruce (21. miejsce)
Rekord życiowy	233,0 m na Letalnicy w Planicy[2] (25 marca 2022[1])
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Tschagguns 2015 indywidualnie srebro Tschagguns 2015 drużynowo
Multimedia w Wikimedia Commons

Niko Oskari Kytösaho (ur. 18 grudnia 1999 w Paimio^[1]) – fiński skoczek narciarski, reprezentant klubu Lahden Hiihtoseura. Złoty i srebrny medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy z 2015. Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2021 i 2023), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020, 2022 i 2024), igrzysk europejskich (2023) oraz mistrzostw świata juniorów (2016, 2017 i 2019). Medalista mistrzostw kraju.

Choruje na cukrzycę^[3]. Jest synem skoczka narciarskiego i trenera tej dyscypliny sportu Pasiego Kytösaho^[4].

27 lutego 2014 po raz pierwszy wziął udział w konkursie FIS Cup. Zawody na Wielkiej Krokwi w Zakopanem ukończył na 63. miejscu^[5]. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył 10 sierpnia 2014 po zajęciu 19. lokaty w zawodach w Hinterzarten. W sezonie 2014/2015 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W swoim pierwszym konkursie, 12 grudnia 2014 w Renie był 34., natomiast 14 grudnia zajął 22. miejsce i zdobył pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji generalnej cyklu^[6].

27 stycznia 2015 zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni w Tschagguns w ramach Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015, wyprzedzając bezpośrednio Domena Prevca oraz Dawida Jarząbka^[7]. Dzień później w rywalizacji zespołowej zdobył srebrny medal^[8]. Po tym sukcesie w krótkim czasie urósł 7 centymetrów i przytył około 10 kilogramów, co spowodowało u niego problemy z techniką, a w konsekwencji słabsze wyniki niż przed zmianami. Ponowne osiągnięcie pożądanej wagi i jej ustabilizowanie, za sprawą cukrzycy, na którą choruje, zajęło mu około 2 lat^[3].

19 lutego 2016 zadebiutował w Pucharze Świata, w zawodach w Lahti zajmując 48. miejsce. Następnie wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2016 w Râșnovie, gdzie był 37. indywidualnie i 8. drużynowo^[9]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017 w Park City zajął 36. pozycję indywidualnie i 6. w drużynie, w 2018 nie wystąpił, a na Mistrzostwach Świata Juniorów 2019 w Lahti zajął 33. miejsce indywidalnie i 10. w drużynie^[10].

23 sierpnia 2019 w Hakubie zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 29. miejsce. 28 września 2019 konkurs Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal ukończył na 7. lokacie – pierwszej w najlepszej dziesiątce w zawodach tej rangi. 30 listopada 2019 zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata po zajęciu 21. pozycji w Ruce. W dalszej części sezonu 2019/2020 w pięciu występach w konkursie głównym Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 32. miejscu, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej znalazł się na 10. pozycji^[11].

W sezonie 2020/2021 Puchar Świata regularnie awansował do pierwszej serii. Punkty zdobył pięciokrotnie, a w najlepszym występie, 20 grudnia 2020 w Engelbergu, zajął 18. miejsce. W trakcie sezonu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 w Planicy, gdzie odpadł w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego, a zawodach drużynowych zajął 8. lokatę. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, na których indywidualnie był 26. na skoczni normalnej i 30. na dużej, a w drużynie, zarówno mieszanej, jak i męskiej, zajął 9. miejsce^[12].

W otwierającym Puchar Świata 2021/2022 konkursie w Niżnym Tagile zajął 18. pozycję – najwyższą w sezonie, w którym łącznie sześciokrotnie zdobył punkty cyklu. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2022 ukończył na 27. miejscu w zawodach indywidualnych oraz na 7. w drużynie^[13].

23 lipca 2022 zajął 10. lokatę w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle. W Pucharze Świata 2022/2023 punkty zdobył dwunastokrotnie, głównie w drugiej połowie sezonu. Najwyżej sklasyfikowany był na 16. miejscu, które zajął 12 lutego 2023 w Lake Placid. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie zajął 27. pozycję na skoczni normalnej i 28. na dużej, w drużynie mieszanej był 6., a w zespole męskim zajął 9. miejsce^[14].

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zajął 26. lokatę na skoczni normalnej i 21. na dużej indywidualnie. Sezon 2023/2024 Pucharu Świata rozpoczął od trzech punktowanych konkursów, ale we wszystkich kolejnych rozgrywanych do końca stycznia 2024 zajmował miejsca poza najlepszą trzydziestką^[15]. Wobec słabych wyników sportowych zadecydował się na zatrudnienie swojego wuja, Pekki Kytösaho, jako trenera personalnego. Dało to szybki efekt w postaci uznanego za sensację 7. miejsca w konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2024^[16]. 7. lokatę zajął również w zawodach drużynowych, a po mistrzostwach w konkursie Pucharu Świata rozgrywanym 3 lutego w Willingen zajął 9. pozycję, pierwszą w karierze w najlepszej dziesiątce. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, a najwyżej sklasyfikowany został na 7. miejscu, które zajął 10 marca w konkursie Raw Air 2024 w Oslo^[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata na koniec sezonu znalazł się na 30. pozycji ze 189 punktami^[17].

Wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Finlandii. Indywidualnie na skoczni normalnej zdobył złoty medal w 2016^[18], 2022^[19] i 2023^[20] oraz srebrny w 2024^[21], na skoczni dużej zdobył złoto w 2018^[22], 2023^[23] i 2024^[24], a w letnich mistrzostwach kraju wywalczył złoty medal w 2019^[25], 2020^[26] i 2023^[27]. W rozgrywanych latem drużynowych mistrzostwach kraju początkowo reprezentował klub Ounasvaaran Hiihtoseura, zdobywając z nim srebro w 2016^[28] i 2017^[29]. Następnie, jako reprezentant Lahden Hiihtoseura, zdobył srebrny medal w 2019^[30] i złoty w 2020^[26].

2021 Oberstdorf	–	26. miejsce (K-95), 30. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	27. miejsce (K-95), 28. miejsce (K-125)

2021 Oberstdorf	–	9. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[a], 9. miejsce (K-120)[b]
2023 Planica	–	6. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[c], 9. miejsce (K-125)[d]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
26.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	98,5 m	91,0 m	225,4 pkt	43,4 pkt	Piotr Żyła
9.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[a]	90,0 m	–	332,0 pkt (98,1 pkt)	668,8 pkt	Niemcy
30.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	116,5 m	120,5 m	193,9 pkt	82,6 pkt	Stefan Kraft
9.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[b]	118,0 m	–	344,6 pkt (92,1 pkt)	702,0 pkt	Niemcy
27.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	96,5 m	91,0 m	226,6 pkt	35,2 pkt	Piotr Żyła
6.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[c]	91,0 m	95,0 m	885,5 pkt (232,0 pkt)	131,7 pkt	Niemcy
28.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	123,0 m	128,0 m	234,9 pkt	52,6 pkt	Timi Zajc
9.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[d]	124,5 m	–	483,7 pkt (131,7 pkt)	740,2 pkt	Słowenia

2020 Planica	–	nie zakwalifikował się
2022 Vikersund	–	27. miejsce
2024 Tauplitz	–	7. miejsce

2020 Planica	–	8. miejsce[e]
2022 Vikersund	–	7. miejsce[f]
2024 Tauplitz	–	7. miejsce[g]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	184,0 m	—			149,5 pkt	Nie zakwalifikował się.
8.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[e]	192,0 m		205,0 m		1284,8 pkt (340,0 pkt)	442,9 pkt	Norwegia
27.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	192,5 m	199,0 m	162,0 m	191,5 m	605,0 pkt	249,2 pkt	Marius Lindvik
7.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[f]	196,5 m		179,5 m		1182,8 pkt (319,4 pkt)	528,7 pkt	Słowenia
7.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	232,5 m	218,5 m	215,0 m	–[h]	613,9 pkt	33,5 pkt	Stefan Kraft
7.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[g]	215,5 m		198,5 m		1300,4 pkt (375,3 pkt)	315,0 pkt	Słowenia

2016 Râșnov	–	37. miejsce
2017 Park City	–	36. miejsce
2019 Lahti	–	33. miejsce

2016 Râșnov	–	8. miejsce[i]
2017 Park City	–	6. miejsce[j]
2019 Lahti	–	10. miejsce[k]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
37.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	87,5 m	–	98,4 pkt	150,6 pkt	David Siegel
8.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[i]	88,5 m	83,5 m	707,9 pkt (182,4 pkt)	158,8 pkt	Niemcy
36.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	83,5 m	–	103,7 pkt	159,5 pkt	Viktor Polášek
6.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[j]	81,0 m	73,0 m	802,1 pkt (173,4 pkt)	130,2 pkt	Słowenia
33.	24 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	84,5 m	–	97,3 pkt	154,8 pkt	Thomas Aasen Markeng
10.	26 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[k]	85,0 m	–	430,8 pkt (111,9 pkt)	548,9 pkt	Niemcy

2023 Kraków/Zakopane[l]

–

26. miejsce (K-95), 21. miejsce (K-125)

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
26.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	95,0 m	93,0 m	215,3 pkt	55,0 pkt	Daniel Tschofenig
21.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	125,5 m	133,0 m	232,9 pkt	46,2 pkt	Dawid Kubacki

2015 Tschagguns

–

złoty medal

2015 Tschagguns

–

srebrny medal[m]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	102,0 m	102,5 m	271,3 pkt	–
2.	29 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.[m]	103,0 m	104,0 m	1000,7 pkt (273,3 pkt)	29,7 pkt	Słowenia

Sezon	Miejsce[17]
2019/2020	58.
2020/2021	50.
2021/2022	50.
2022/2023	37.
2023/2024	30.

stan na 15 grudnia 2024

Źródło[31][32]
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48	q	-	-	-	-	q	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	61	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
q	21	-	-	q	45	60	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	57	q	32	10
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	40	43	-	-	46	18	31	49	21	33	20	25	35	24	48	49	43	40	-	-	-	q	43	-	47
Sezon 2021/2022
																												punkty
18	39	36	35	44	27	47	39	26	43	42	34	38	35	-	30	41	-	-	41	28	32	35	31	22	32	35	-	35
Sezon 2022/2023
																																punkty
q	33	48	25	26	39	33	23	q	q	q	33	33	-	-	-	25	28	37	38	33	16	-	27	25	24	27	31	27	50	22	-	77
Sezon 2023/2024
																																punkty
19	27	30	31	39	35	dq	43	42	48	41	q	-	q	9	39	30	30	32	13	25	19	18	31	17	7	25	26	20	22	27	26	189
Sezon 2024/2025
																													punkty
50	-	q	13	30	30	41	49																						22
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan na 13 grudnia 2024

Źródło[31][32]
Sezon 2019/2020
					8	9	-	8	-
Sezon 2020/2021
					-	7	8	-	8
Sezon 2021/2022
			-	-	-	-	6	6	7
Sezon 2022/2023
			8	6	-	7	-	8	-
Sezon 2023/2024
				-	10	9	9	6	-
Sezon 2024/2025
			-	9
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[17]
2021/2022	35.
2022/2023	29.
2023/2024	24.

Sezon	Miejsce[17]
2020/2021	39.
2021/2022	43.
2022/2023	57.
2023/2024	44.

Sezon	Miejsce[17]
2020	48.
2022	36.
2023	19.
2024	19.

Sezon	Miejsce[32]
2021	47.

Sezon	Miejsce[32]
2021	40.
2022	28.
2023	42.
2024	24.

Sezon	Miejsce[33]
2019	71.
2021	91.
2022	30.
2024	57.

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[31][32]
2016
										punkty
-	-	-	dq	-	-	-	-	-	-	0
2018
									punkty
-	q	-	-	-	-	-	-	-	0
2019
								punkty
q	-	-	-	29	34	-	q	2
2021
								punkty
43	34	30	-	-	-	42	31	1
2022
						punkty
10	12	-	-	43	29	50
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	41	0
2024
									punkty
20	23	-	-	-	-	29	33	43	21
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[31][32]
2019
							10	-	-
2022
							-	-	7
2023
									6
2024
									11
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Sezon	Miejsce[34]
2014/2015	66.
2015/2016	80.
2016/2017	128.
2017/2018	111.
2019/2020	66.

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[31][32]
Sezon 2014/2015
																										punkty
34	22	16	42	15	34	28	-	-	-	-	-	-	-	28	27	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	61
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	33	13	dq	42	58	54	24	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	36	23	35	42	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	24	32	51	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	7
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	40	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38	36	-	-	-	-	0
Sezon 2019/2020
																					punkty
10	19	-	-	-	-	38	42	-	-	37	42	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	47	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[34]
2016	86.
2017	66.
2019	49.
2022	29.
2023	53.
2024	30.

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[31][32]
2015
														punkty
34	59	-	-	46	33	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2016
														punkty
36	47	43	32	-	-	21	45	-	-	-	-	-	-	10
2017
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	11	-	-	33
2018