David Siegel – Wikipedia, wolna encyklopedia

David Siegel
Data urodzenia	28 sierpnia 1996
Klub	SV Baiersbronn
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	1 stycznia 2016 w Garmisch-Partenkirchen (16. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	1 stycznia 2016 w Garmisch-Partenkirchen (16. miejsce)
Rekord życiowy	201,0 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (18 marca 2022)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Niemcy
	Mistrzostwa świata juniorów
Inne nagrody
	Puchar Kontynentalny
3. miejsce ;	2017/2018
	Multimedia w Wikimedia Commons

David Siegel (ur. 28 sierpnia 1996) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SV Baiersbronn. Trzykrotny medalista Mistrzostw Świata Juniorów 2016 – złoty indywidualnie i drużynowo oraz brązowy w konkursie drużyn mieszanych.

Jego młodszy brat Jonathan również uprawiał skoki narciarskie^[1].

Przebieg kariery

W zawodach rangi FIS Cup zadebiutował w lutym 2012 w Baiersbronn. Obydwa rozegrane konkursy ukończył na miejscach tuż za podium, plasując się odpowiednio na 4. i 6. pozycji.

W sezonach 2012/2013 oraz 2013/2014 występował głównie w zawodach Alpen Cupu, gdzie najlepszym jego występem była lokata na 2. stopniu podium podczas zawodów w Chaux-Neuve tuż za Paulem Winterem.

W sezonie letnim 2014 po raz pierwszy wziął udział w zawodach Pucharu Kontynentalnego. W swoim pierwszym starcie na skoczniu Puijo w Kuopio zdobył pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej cyklu po zajęciu 19. miejsca. W sezonie 2014/2015 dziewięciokrotnie uczestniczył w konkursach Pucharu Kontynentalnego, z czego najlepszym jego wynikiem było 17. miejsce podczas zawodów w Planicy.

26 września 2014 ustanowił rekord skoczni Zelfen w austriackim Tschagguns. Siegel uzyskał odległość 102,5 m, która została tego samego dnia poprawiona przez Petricka Hammanna i Dominika Mayländera^[3].

We wrześniu 2015 po raz pierwszy zajął miejsce wśród trzech najlepszych w zawodach cyklu FIS Cup. Miało to miejsce w Râșnovie, gdzie zajął 3. miejsce przegrywając z Jure Šinkovecem i Timem Fuchsem. W grudniu 2015 w Rovaniemi odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 1 stycznia 2016 zadebiutował w Pucharze Świata, startując w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. Występ ten zakończył zdobyciem punktów, zajmując 16. pozycję. 23 lutego 2016 zwyciężył w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, wyprzedzając Domena Prevca i Ryōyū Kobayashiego. Dzień później zdobył złoty medal w drużynowym konkursie mężczyzn oraz brązowy w drużynowym konkursie mieszanym^[4].

W maju 2023 roku poinformował o zakończeniu kariery sportowej^[5].

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016

Râșnov

–

złoty medal

Drużynowo

2016

Râșnov

–

złoty medal^[a], brązowy medal (drużyna mieszana)^[b]

Starty D. Siegela na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	96,5 m	249,0 pkt	–
3.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.^[b]	96,0 m	105,5 m	865,7 pkt (245,5 pkt)	17,1 pkt	Słowenia
1.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.^[a]	97,0 m	89,5 m	866,7 pkt (230,5 pkt)	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[6]
2015/2016	49.
2016/2017	61.
2017/2018	59.
2018/2019	34.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło^[7]
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	q	16	-	-	-	37	31	17	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	-	-	-	37
Sezon 2016/2017
																										punkty
19	q	32	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12
Sezon 2017/2018
																						punkty
23	q	q	q	-	-	-	38	28	-	-	-	-	q	45	-	-	32	50	q	-	-	11
Sezon 2018/2019
																												punkty
13	49	22	43	29	44	25	17	17	28	48	14	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	131
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	dq	34	38	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	q	38	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	49	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Sezon 2018/2019^[7]
Sezon 2018/2019^[7]	-	1	-	-	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[6]
2015/2016	50.
2017/2018	41.
2018/2019	22.
2020/2021	52.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[6]
2018	56.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	55.^[8]

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[9]
2016	33.
2017	85.
2018	54.
2020	32.
2021	85.
2022	65.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło^[7]
2016
										punkty
-	18	5	13	-	-	-	-	33	q	78
2017
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	28	3
2018
									punkty
-	13	33	-	-	-	-	-	-	20
2020
		punkty
27	29	6
2021
								punkty
-	-	-	-	-	-	-	28	3
2022
						punkty
-	-	26	26	-	31	10
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

2022^[7]
2022^[7]	8	5	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[10]
2014/2015	85.
2015/2016	5.
2017/2018	3.
2020/2021	40.
2021/2022	14.
2022/2023	21.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	20 grudnia	2015	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	95,5 m	97,0 m	248,3 pkt
2.	9 stycznia	2016	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	137,5 m	136,5 m	282,4 pkt
3.	5 marca	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	118,0 m	119,0 m	275,4 pkt
4.	7 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	140,0 m	135,0 m	277,0 pkt
5.	11 stycznia	2018	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	143,0 m	131,0 m	264,2 pkt
6.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	138,0 m	144,0 m	268,6 pkt
7.	18 lutego	2018	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	112,5 m	114,0 m	269,9 pkt
8.	4 grudnia	2021	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	131,0 m	129,5 m	251,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	20 grudnia	2015	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	95,5 m	97,0 m	248,3 pkt	1.	–
2.	9 stycznia	2016	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	137,5 m	136,5 m	282,4 pkt	1.	–
3.	17 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	134,5 m	136,5 m	214,2 pkt	2.	3,3 pkt	Florian Altenburger
4.	17 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	133,5 m	–	110,4 pkt	2.	7,2 pkt	Thomas Hofer
5.	5 marca	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	118,0 m	119,0 m	275,4 pkt	1.	–
6.	7 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	140,0 m	135,0 m	277,0 pkt	1.	–
7.	11 stycznia	2018	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	143,0 m	131,0 m	264,2 pkt	1.	–
8.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	138,0 m	144,0 m	268,6 pkt	1.	–
9.	18 lutego	2018	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	104,5 m	114,5 m	245,9 pkt	2.	1,0 pkt	Nejc Dežman
10.	18 lutego	2018	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	112,5 m	114,0 m	269,9 pkt	1.	–
11.	3 marca	2018	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	127,5 m	137,0 m	257,2 pkt	3.	9,1 pkt	Andreas Wank
12.	4 grudnia	2021	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	131,0 m	129,5 m	251,1 pkt	1.	–
13.	5 grudnia	2021	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	128,5 m	134,5 m	219,1 pkt	2.	8,0 pkt	Ulrich Wohlgenannt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło^[7]
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	33	33	30	31	-	-	21	29	21	29	-	-	-	-	-	39
Sezon 2015/2016
																											punkty
10	29	18	8	1	-	-	1	10	2	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	1	-	-	559
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	52	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	15	31	-	-	11	1	6	1	1	6	6	5	5	-	-	11	5	2	1	6	9	3	6	-	-	-	968
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	39	33	38	27	dq	16	33	17	32	12	25	29	16	14	96
Sezon 2021/2022
																										punkty
1	2	31	18	17	42	15	10	-	-	-	-	32	21	27	24	4	27	42	16	5	16	14	25	24	16	445
Sezon 2022/2023
																									punkty
22	12	20	6	23	6	21	35	14	8	14	12	17	23	23	8	14	25	26	22	31	38	38	-	-	330
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[10]
2014	90.
2015	60.
2017	40.
2018	5.
2021	5.
2022	48.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	118,0 m	122,0 m	188,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	16 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	104,5 m	103,5 m	255,2 pkt	2.	8,1 pkt	Philipp Aschenwald
2.	29 września	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,5 m	133,0 m	274,8 pkt	3.	3,9 pkt	Dmitrij Wasiljew
3.	17 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	118,0 m	122,0 m	188,9 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło^[7]
2014
														punkty
-	-	-	-	19	40	-	-	-	-	-	-	-	-	12
2015
														punkty
-	-	37	14	-	-	29	18	-	-	-	-	36	27	37
2017
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	10	40	11	61
2018
													punkty
8	10	-	-	-	10	9	4	2	14	5	3	8	398
2021
												punkty
1	6	17	12	6	12	31	44	20	31	7	15	301
2022
									punkty
31	22	-	-	36	22	-	-	-	18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[11]
2011/2012	67.
2014/2015	79.
2015/2016	24.
2020/2021	17.
2021/2022	61.
2022/2023	57.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 września	2015	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	96,5 m	94,5 m	251,0 pkt	3.	17,0 pkt	Jure Šinkovec
2.	20 stycznia	2021	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	102,0 m	92,0 m	247,2 pkt	3.	7,9 pkt	Philipp Raimund

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło^[7]
Sezon 2011/2012
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4	6	-	-	90
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	71	-	0
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	26	-	11	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	69
Sezon 2015/2016
																								punkty
dq	5	-	-	-	-	14	7	3	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	209
Sezon 2020/2021
														punkty
-	-	-	-	-	-	8	3	-	-	-	-	9	6	161
Sezon 2021/2022
																							punkty
-	-	7	9	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	65
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	7	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	62
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

Uwagi

↑ ^a ^b Skład zespołu: Jonathan Siegel, Adrian Sell, Tim Fuchs i David Siegel
↑ ^a ^b Skład zespołu: Katharina Althaus, Tim Fuchs, Anna Rupprecht i David Siegel

Przypisy

↑ ^a ^b Skispringen: David und Jonathan Siegel kämpfen um einen Startplatz im Team. tagblatt.de, 2015-11-26. [dostęp 2015-12-22]. (niem.).
↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-06-03].
↑ Zelfen, Tschagguns. skisprungschanzen.com. [dostęp 2015-12-22]. (niem.).
↑ SIEGEL David - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Mistrz świata juniorów z 2016 roku kończy karierę. skijumping.pl, 2023-05-30. [dostęp 2023-05-30].
↑ ^a ^b ^c SIEGEL David - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Adam Kwieciński: SIEGEL David 1996.08.28 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-06-03].
↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
↑ SIEGEL David - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).
↑ ^a ^b

[msj16-6] Skład zespołu: Jonathan Siegel, Adrian Sell, Tim Fuchs i David Siegel

[msj16mix-7] Skład zespołu: Katharina Althaus, Tim Fuchs, Anna Rupprecht i David Siegel

[sieg-1] Skispringen: David und Jonathan Siegel kämpfen um einen Startplatz im Team. tagblatt.de, 2015-11-26. [dostęp 2015-12-22]. (niem.).

[rekord-2] Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-06-03].

[rek-3] Zelfen, Tschagguns. skisprungschanzen.com. [dostęp 2015-12-22]. (niem.).

[sez16-4] SIEGEL David - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).

[kk-5] Dominik Formela: Mistrz świata juniorów z 2016 roku kończy karierę. skijumping.pl, 2023-05-30. [dostęp 2023-05-30].

[wc.fis-8] SIEGEL David - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).

[kwiec-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Adam Kwieciński: SIEGEL David 1996.08.28 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-06-03].

[w5.2018-10] Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).

[gp.fis-11] SIEGEL David - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).

[coc.fis-12] ↑ ^a ^b

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[b]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]