Severin Freund – Wikipedia, wolna encyklopedia

Severin Freund

Data i miejsce urodzenia	11 maja 1988 Freyung
Klub	WSV DJK Rastbüchl
Wzrost	185 cm
Debiut w PŚ	22 grudnia 2007 w Engelbergu (50. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 grudnia 2007 w Oberstdorfie (30. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	15 stycznia 2011 w Sapporo (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	15 stycznia 2011 w Sapporo
Rekord życiowy	245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 lutego 2015)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Soczi 2014 duża druż. Mistrzostwa świata złoto Falun 2015 druż. miesz. złoto Falun 2015 duża złoto Oberstdorf 2021 duża druż. srebro Val di Fiemme 2013 duża druż. srebro Falun 2015 normalna brąz Oslo 2011 norm. druż. brąz Val di Fiemme 2013 druż. miesz. Mistrzostwa świata w lotach złoto Harrachov 2014 indywidualnie srebro Vikersund 2012 drużynowo srebro Tauplitz 2016 drużynowo srebro Vikersund 2022 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów złoto Zakopane 2008 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata Kryształowa kula[a] 2014/2015 2. miejsce 2015/2016 3. miejsce 2013/2014 Puchar Świata w lotach 2. miejsce 2014/2015 Turniej Czterech Skoczni 2. miejsce 2015/2016 Letni Puchar Kontynentalny 3. miejsce 2008
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Severin Freund (ur. 11 maja 1988 we Freyung^[1]) – niemiecki skoczek narciarski. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2014/2015, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej sezonu 2015/2016, trzeci w 2013/2014. Drużynowy złoty medalista zimowych igrzysk olimpijskich z 2014. Indywidualny mistrz oraz wicemistrz świata z 2015, a także zdobywca dwóch złotych, srebrnego i dwóch brązowych medali mistrzostw świata w drużynie w latach 2011–2021. Indywidualny mistrz świata w lotach z Harrachova (2014), a także srebrny medalista drużynowy z 2012, 2016 i 2022. Drużynowy złoty medalista mistrzostw świata juniorów z 2008.

Jego rekord życiowy w długości lotu wynosi 245 metrów^[2].

Skoki narciarskie zaczął uprawiać w wieku sześciu lat^[3]. Wielokrotnie stawał na podium nieoficjalnych mistrzostw świata dzieci. W Alpen Cupie po raz pierwszy wystąpił 8 grudnia 2001 w Sankt Moritz, gdzie zajął 14. pozycję. 25 stycznia 2003 w debiutanckim występie w Pucharze Kontynentalnym zajął 69. lokatę w Titisee-Neustadt^[4]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2003 w szwedzkim Sollefteå, gdzie zajął 30. miejsce indywidualnie i 11. w drużynie^[5].

Pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego zdobył 14 stycznia 2005 w Sapporo, zajmując 20. pozycję. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów 2005 w Rovaniemi, zajmując 26. miejsce indywidualnie i 9. w drużynie^[6]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006 w Kranju był natomiast 13. indywidualnie i 4. w drużynie^[5].

13 grudnia 2007 w Rovaniemi po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego – był 5. 22 grudnia w Engelbergu zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 50. miejsce. 30 grudnia zdobył pierwszy punkt cyklu dzięki zajęciu 30. miejsca w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie. W najlepszej trzydziestce po raz kolejny znalazł się 6 stycznia 2008 w Bischofshofen, gdzie zajął 20. pozycję. W dalszej części sezonu występował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2008 w Zakopanem, w swoim ostatnim występie w tych zawodach, był 31. indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal. Obok Freunda w niemieckim zespole wystąpili Felix Schoft, Pascal Bodmer i Andreas Wank^[7].

13 września 2008 Freund zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. Stawał też na podium w kolejnych zawodach tego cyklu w Oberstdorfie i Falun. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na rozpoczynające sezon 2008/2009 Pucharu Świata zawody w Ruce. Zajął w nich 26. miejsce. W kolejnych zawodach rzadko zdobywał punkty, zajmując głównie miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. Po odpadnięciu w kwalifikacjach do konkursu w Garmisch-Partenkirchen Freund znalazł się poza kadrą na kolejne zawody. Powrócił w Zakopanem, gdzie w drugim konkursie zajął najlepsze w sezonie, 18. miejsce. Ostatni w sezonie występ w Pucharze Świata zanotował 14 lutego 2009 w Oberstdorfie, zajmując 36. miejsce. W marcu zwyciężył w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Pragelato^[8].

Sezon 2009/2010 Freund rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. W Pucharze Świata po raz pierwszy pojawił się w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 47. miejsce. 17 stycznia 2010 w Sapporo zdobył pierwsze w sezonie punkty, zajmując 12. miejsce. W kolejnych konkursach zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, ani razu nie uzyskując wyniku lepszego niż w Sapporo^[9]. Nie znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na igrzyska w Vancouver^[10]. W tym czasie startował w Pucharze Kontynentalnym, m.in. zwyciężając w konkursie w Brotterode^[9].

Uzyskał dobre wyniki w Letnim Grand Prix 2010. Sześciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, najlepsze – czwarte – w Hakubie. Od początku sezonu 2010/2011 startował w Pucharze Świata. 19 grudnia w Engelbergu poprawił swój najlepszy wynik, zajmując miejsce w czołowej dziesiątce – był ósmy^[11]. 15 stycznia 2011 Freund po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Świata, jednocześnie zwyciężając w konkursie w Sapporo. W najlepszej trójce znaleźli się oprócz niego Thomas Morgenstern i Adam Małysz^[12]. Dzień później po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. miejsce. 21 stycznia był 3. w Zakopanem. 30 stycznia w Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo. W ostatnim przed mistrzostwami świata konkursie, na skoczni im. Heiniego Klopfera zajął 3. miejsce. W konkursach indywidualnych skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Oslo zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był czwarty. W marcu zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Lahti^[11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 7. miejscu z 769 punktami^[13].

W Letnim Grand Prix 2011 pięciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie (w Wiśle i Hinzenbach) był czwarty. Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął od 6. miejsca w Ruce. 4 grudnia 2011 w Lillehammer był drugi, a tydzień później w Harrachowie – trzeci. We wszystkich konkursach 60. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołowej trzydziestce, najwyższe – czwarte – w Oberstdorfie^[14]. W klasyfikacji generalnej turnieju znalazł się na 7. miejscu^[15]. 4 lutego 2012 po raz kolejny zajął miejsce na podium Pucharu Świata. Na próbie przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme zajął 2. miejsce. Wystąpił w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich w Vikersund. W konkursie indywidualnym zajął 4. miejsce^[16]. W zawodach drużynowych, w których obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili: Andreas Wank, Richard Freitag i Maximilian Mechler, zdobył srebrny medal^[17]. Podczas mistrzostw ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, uzyskując 220,5 metra^[18]. 3 marca stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Lahti, zajmując drugie miejsce. Wynik ten powtórzył 8 dni później w Oslo^[14]. 15 marca w Planicy poprawił swój rekord życiowy, skacząc na odległość 228,5 metra^[19]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 8. miejscu z 857 punktami^[13].

W Letnim Grand Prix 2012 wystąpił tylko w dwóch ostatnich konkursach, w obu stając na podium. W Hinzenbach był 2., a w Klingenthal zwyciężył. Wygrał też w otwierających sezon zimowy zawodach w Lillehammer^[20]. 1 grudnia 2012 w Ruce ponownie zwyciężył, zostając liderem klasyfikacji generalnej^[21]. Tydzień później w Krasnej Polanie, na próbie przedolimpijskiej przed igrzyskami w Soczi, zajął 2. miejsce. 16 grudnia w Engelbergu zajął 6. miejsce^[20]. Tego dnia stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Gregora Schlierenzauera^[22][23]. W konkurach 61. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołówce. Był 3. w Oberstdorfie, 15. w Garmisch-Partenkirchen i 4. w Innsbrucku^[20]. W Bischofshofen znalazł się poza trzydziestką: w bezpośrednim pojedynku został wyeliminowany przez Stefana Hulę^[24].

Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnych konkursach skoków narciarskich zajął 4. miejsce na skoczni normalnej i 9. na dużej. W zawodach drużynowych zdobył dwa medale. W konkursie mieszanym reprezentacja Niemiec z Freundem w składzie wywalczyła brąz, a w drużynowych zawodach mężczyzn – srebro. 10 marca był trzeci w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Dwa dni później wynik ten powtórzył w Kuopio. W pozostałych marcowych zawodach zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce^[20]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezon zakończył na 4. miejscu z 923 punktami^[13].

Po sezonie 2021/2022 zakończył karierę^[25].

2014 Soczi/Krasnaja Polana

–

31. miejsce (K-95), 4. miejsce (K-125)

2014 Soczi/Krasnaja Polana

–

złoty medal[b]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
31.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	99,5 m[c]	93,5 m	217,7 pkt	60,3 pkt	Kamil Stoch
4.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	138,0 m	129,5 m	272,2 pkt	6,5 pkt	Kamil Stoch
1.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[b]	131,5 m	131,0 m	1041,1 pkt (265,1 pkt)	–

2011 Oslo	–	7. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	4. miejsce (K-95), 9. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	srebrny medal (K-90), złoty medal (K-120)
2021 Oberstdorf	–	22. miejsce (K-120)

2011 Oslo	–	brązowy medal (K-95)[d], 4. miejsce (K-120)[e]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[f], srebrny medal (K-120)[g]
2015 Falun	–	złoty medal (drużyna mieszana/K-90)[h], 5. miejsce (K-120)[i]
2021 Oberstdorf	–	złoty medal (K-120)[j]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	95,5 m	100,0 m	239,2 pkt	30,0 pkt	Thomas Morgenstern
3.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.[d]	105,0 m	105,5 m[c]	968,2 pkt (240,9 pkt)	57,3 pkt	Austria
12.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	129,5 m	126,0 m	255,2 pkt	20,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
4.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.[e]	128,0 m	–	451,9 pkt (124,8 pkt)	48,1 pkt	Austria
4.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	101,0 m	99,0 m	242,6 pkt	10,0 pkt	Anders Bardal
3.	24 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. miesz[f]	96,5 m	99,5 m	984,9 pkt (250,9 pkt)	26,1 pkt	Japonia
9.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	126,5 m	129,5 m	277,4 pkt	18,4 pkt	Kamil Stoch
2.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[g]	122,0 m	125,0 m	1121,8 pkt (272,0 pkt)	14,1 pkt	Austria
2.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	95,5 m	96,0 m	252,3 pkt	0,4 pkt	Rune Velta
1.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. mix.[h]	97,0 m	96,0 m	917,9 pkt (249,8 pkt)	–
1.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	134,0 m	135,5 m	268,7 pkt	–
5.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[i]	123,5 m	143,0 m[k]	809,2 pkt (215,2 pkt)	63,4 pkt	Norwegia
22.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	122,5 m	118,5 m	218,2 pkt	58,3 pkt	Stefan Kraft
1.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[j]	127,5 m	123,0 m	1046,6 pkt (232,1 pkt)	–

2012 Vikersund	–	4. miejsce
2014 Harrachov	–	złoty medal
2016 Tauplitz	–	6. miejsce
2022 Vikersund	–	12. miejsce

2012 Vikersund	–	srebrny medal[l]
2016 Tauplitz	–	srebrny medal[m]
2022 Vikersund	–	srebrny medal[n]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
4.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	210,5 m	208,5 m	–[o]	–[o]	372,6 pkt	36,1 pkt	Robert Kranjec
2.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.[l]	212,0 m		213,5 m		1625,2 pkt (412,7 pkt)	23,2 pkt	Austria
1.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čerťák	K-185	HS-205	indywid.	203,5 m	191,5 m	–[o]	–[o]	391,0 pkt	–
6.	15-16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	209,5 m	203,0 m	223,5 m	–[o]	565,3 pkt	74,8 pkt	Peter Prevc
2.	17 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	druż.[m]	219,0 m		218,5 m		1357,3 pkt (389,8 pkt)	110,4 pkt	Norwegia
12.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	206,5 m	209,0 m	213,0 m	221,5 m	743,5 pkt	110,7 pkt	Marius Lindvik
2.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[n]	211,5 m		201,0 m		1583,5 pkt (376,2 pkt)	128,0 pkt	Słowenia

2003 Sollefteå	–	30. miejsce
2005 Rovaniemi	–	26. miejsce
2006 Kranj	–	13. miejsce
2008 Zakopane	–	31. miejsce

2003 Sollefteå	–	11. miejsce[p]
2005 Rovaniemi	–	9. miejsce[q]
2006 Kranj	–	4. miejsce[r]
2008 Zakopane	–	złoty medal[s]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	6 lutego	2003	Sollefteå	Hallstabacken	K-107	–	druż.[p]	102,0 m	91,0 m	712,4 pkt (176,6 pkt)	232,8 pkt	Austria
30.	8 lutego	2003	Sollefteå	Hallstabacken	K-107	–	indywid.	95,0 m	84,5 m	153,8 pkt	107,2 pkt	Thomas Morgenstern
9.	23 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	druż.[q]	97,0 m	–	373,5 pkt (129,0 pkt)	608,5 pkt	Słowenia
26.	25 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	indywid.	86,5 m	84,5 m	204,0 pkt	48,0 pkt	Joonas Ikonen
13.	2 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	indywid.	102,5 m	96,5 m	226,7 pkt	32,9 pkt	Gregor Schlierenzauer
4.	4 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	druż.[r]	95,0 m	94,0 m	838,3 pkt (206,2 pkt)	92,3 pkt	Austria
31.	27 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	80,0 m	–	102,0 pkt	149,5 pkt	Andreas Wank
1.	29 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.[s]	87,5 m	86,5 m	971,0 pkt (235,0 pkt)	–

Sezon	Miejsce[26]
2007/2008	68.
2008/2009	48.
2009/2010	42.
2010/2011	7.
2011/2012	8.
2012/2013	4.
2013/2014	3.
2014/2015	1.[a]
2015/2016	2.
2016/2017	21.
2018/2019	57.
2019/2020	73.
2020/2021	29.
2021/2022	30.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	15 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	124,0 m	129,0 m	249,6 pkt	–
2.	30 stycznia	2011	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	143,5 m	139,0 m	289,1 pkt	* FTT 2011
3.	24 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	99,0 m	100,5 m	268,5 pkt	–
4.	1 grudnia	2012	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	134,5 m	135,5 m	266,1 pkt	–
5.	8 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	132,5 m	137,0 m	279,0 pkt	–
6.	26 lutego	2014	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	133,5 m	135,0 m	266,1 pkt	–
7.	28 lutego	2014	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	131,0 m	127,5 m	276,6 pkt	–
8.	9 marca	2014	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	130,5 m	265,4 pkt	–
9.	21 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	137,5 m	137,5 m	289,1 pkt	–
10.	14 grudnia	2014	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	–	145,7 pkt	–
11.	10 stycznia	2015	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-225	227,5 m	210,0 m	420,5 pkt	* Loty 2014/2015
12.	1 lutego	2015	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	149,5 m	146,0 m	270,3 pkt	–
13.	7 lutego	2015	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	140,0 m	299,4 pkt	–
14.	15 lutego	2015	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	237,5 m	245,0 m	436,7 pkt	* Loty 2014/2015
15.	10 marca	2015	Kuopio	Puijo	K-92	HS-100	103,5 m	–	139,3 pkt	–
16.	12 marca	2015	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	135,0 m	139,0 m	265,3 pkt	–
17.	14 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	135,5 m	275,7 pkt	–
18.	15 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	128,0 m	258,9 pkt	–
19.	5 grudnia	2015	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	94,5 m	–	129,7 pkt	–
20.	12 grudnia	2015	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	132,0 m	134,0 m	260,0 pkt	–
21.	29 grudnia	2015	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,0 m	137,5 m	307,2 pkt	* TCS 2015/2016
22.	26 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	146,0 m	138,0 m	290,6 pkt	–

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2007/2008	–	–	–	–
2008/2009	–	–	–	–
2009/2010	–	–	–	–
2010/2011	2	1	2	5
2011/2012	–	3	1	4
2012/2013	2	1	3	6
2013/2014	5	5	–	10
2014/2015	9	1	5	15
2015/2016	3	3	5	11
2016/2017	1	1	–	2
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	–	–	–	–
2020/2021	–	–	–	–
2021/2022	–	–	–	–
Suma	22	15	16	53

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	15 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	124,0 m	129,0 m	249,6 pkt	1.	–
2.	16 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	134,5 m	120,0 m	224,7 pkt	2.	8,2 pkt	Andreas Kofler
3.	21 stycznia	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	137,0 m	130,0 m	264,0 pkt	3.	5,9 pkt	Adam Małysz
4.	30 stycznia	2011	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	143,5 m	139,0 m	289,1 pkt	1.	–
5.	13 marca	2011	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	128,0 m	130,0 m	280,0 pkt	3.	6,8 pkt	Simon Ammann
6.	4 grudnia	2011	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	132,0 m	124,0 m	249,2 pkt	2.	1,8 pkt	Andreas Kofler
7.	11 grudnia	2011	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	126,5 m	133,5 m	277,8 pkt	3.	14,6 pkt	Richard Freitag
8.	4 lutego	2012	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	131,0 m	130,5 m	234,7 pkt	2.	15,1 pkt	Gregor Schlierenzauer
9.	11 marca	2012	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	123,0 m	134,0 m	238,9 pkt	2.	8,4 pkt	Martin Koch
10.	24 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	99,0 m	100,5 m	268,5 pkt	1.	–
11.	1 grudnia	2012	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	134,5 m	135,5 m	266,1 pkt	1.	–
12.	8 grudnia	2012	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	101,5 m	105,5 m	265,4 pkt	2.	5,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
13.	30 grudnia	2012	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	138,5 m	135,5 m	290,8 pkt	3.	17,8 pkt	Anders Jacobsen
14.	10 marca	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	124,0 m	124,0 m	265,8 pkt	3.	8,4 pkt	Richard Freitag
15.	12 marca	2013	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	129,5 m	130,0 m	255,2 pkt	3.	12,9 pkt	Kamil Stoch
16.	8 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	132,5 m	137,0 m	279,0 pkt	1.	–
17.	1 lutego	2014	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	139,0 m	147,5 m	262,2 pkt	2.	1,0 pkt	Kamil Stoch
18.	2 lutego	2014	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	141,5 m	134,0 m	257,9 pkt	2.	13,5 pkt	Kamil Stoch
19.	26 lutego	2014	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	133,5 m	135,0 m	266,1 pkt	1.	–
20.	28 lutego	2014	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	131,0 m	127,5 m	276,6 pkt	1.	–
21.	2 marca	2014	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	131,5 m	129,5 m	277,4 pkt	2.	3,6 pkt	Kamil Stoch
22.	4 marca	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	127,0 m	125,0 m	258,9 pkt	2.	3,8 pkt	Kamil Stoch
23.	9 marca	2014	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	130,5 m	265,4 pkt	1.	–
24.	21 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	137,5 m	137,5 m	289,1 pkt	1.	–
25.	23 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	136,0 m	141,0 m	280,8 pkt	2.	2,9 pkt	Peter Prevc
26.	29 listopada	2014	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	135,0 m	137,5 m	268,7 pkt	3.	3,5 pkt	Simon Ammann i Noriaki Kasai
27.	13 grudnia	2014	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	130,5 m	127,0 m	254,9 pkt	3.	8,2 pkt	Anders Fannemel
28.	14 grudnia	2014	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	–	145,7 pkt	1.	–
29.	10 stycznia	2015	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-225	227,5 m	210,0 m	420,5 pkt	1.	–
30.	15 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,5 m	–	131,1 pkt	3.	5,6 pkt	Stefan Kraft
31.	18 stycznia	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	131,0 m	133,0 m	267,1 pkt	3.	9,1 pkt	Kamil Stoch
32.	30 stycznia	2015	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	135,5 m	146,0 m	261,8 pkt	3.	14,8 pkt	Kamil Stoch
33.	1 lutego	2015	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	149,5 m	146,0 m	270,3 pkt	1.	–
34.	7 lutego	2015	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	140,0 m	299,4 pkt	1.	–
35.	15 lutego	2015	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	237,5 m	245,0 m	436,7 pkt	1.	–
36.	8 marca	2015	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	126,0 m	126,5 m	273,2 pkt	2.	11,3 pkt	Stefan Kraft
37.	10 marca	2015	Kuopio	Puijo	K-92	HS-100	103,5 m	–	139,3 pkt	1.	–
38.	12 marca	2015	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	135,0 m	139,0 m	265,3 pkt	1.	–
39.	14 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	135,5 m	275,7 pkt	1.	–
40.	15 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	128,0 m	258,9 pkt	1.	–
41.	22 listopada	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,0 m	132,0 m	265,6 pkt	3.	19,2 pkt	Daniel-André Tande
42.	5 grudnia	2015	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	94,5 m	–	129,7 pkt	1.	–
43.	12 grudnia	2015	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	132,0 m	134,0 m	260,0 pkt	1.	–
44.	29 grudnia	2015	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,0 m	137,5 m	307,2 pkt	1.	–
45.	1 stycznia	2016	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	133,5 m	132,5 m	256,8 pkt	3.	15,9 pkt	Peter Prevc
46.	3 stycznia	2016	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	122,5 m	128,0 m	258,4 pkt	2.	11,1 pkt	Peter Prevc
47.	6 stycznia	2016	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	136,0 m	141,0 m	290,5 pkt	2.	6,8 pkt	Peter Prevc
48.	10 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,5 m	133,0 m	234,2 pkt	3.	30,7 pkt	Peter Prevc
49.	19 lutego	2016	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	125,0 m	128,0 m	259,5 pkt	3.	5,9 pkt	Michael Hayböck
50.	27 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	135,0 m	135,0 m	252,0 pkt	3.	20,7 pkt	Peter Prevc
51.	28 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	137,0 m	141,5 m	314,3 pkt	2.	11,6 pkt	Peter Prevc
52.	25 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	140,0 m	140,0 m	318,3 pkt	2.	3,5 pkt	Domen Prevc
53.	26 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	146,0 m	138,0 m	290,6 pkt	1.	–

Sezon 2007/2008
																											punkty
-	-	-	-	-	50	49	30	-	q	20	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12
Sezon 2008/2009
																											punkty
26	42	44	38	29	47	42	38	q	-	-	-	-	42	18	28	39	-	24	25	36	-	-	-	-	-	-	36
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	47	-	-	-	-	31	12	26	21	23	27	19	39	17	36	q	75
Sezon 2010/2011
																										punkty
30	13	21	13	13	18	8	6	42	24	13	-	-	1	2	3	15	6	1	10	4	-	-	3	17	6	769
Sezon 2011/2012
																										punkty
6	28	2	10	3	5	16	4	7	21	30	12	9	10	5	27	36	2	5	9	10	38	9	2	7	6	857
Sezon 2012/2013
																											punkty
1	16	1	2	5	4	6	3	15	4	33	-	22	7	31	10	9	-	-	17	9	3	3	10	13	9	9	923
Sezon 2013/2014
																												punkty
28	6	7	1	5	8	48	20	10	32	15	10	4	12	13	6	-	-	2	2	1	1	2	2	7	1	1	2	1303
Sezon 2014/2015
																															punkty
16	7	3	6	4	3	1	7	10	13	10	8	8	1	3	3	-	-	3	1	1	dq	4	1	2	1	1	1	1	4	7	1729
Sezon 2015/2016
																													punkty
3	1	5	1	12	8	6	1	3	2	2	3	-	10	4	10	10	5	4	3	5	8	3	2	6	5	4	6	7	1490
Sezon 2016/2017
																										punkty
2	1	11	11	26	10	9	20	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	309
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	29	31	22	30	50	47	36	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32	29	46	45	43	38	2
Sezon 2020/2021
																									punkty
25	23	9	39	18	q	39	25	39	36	20	23	24	16	27	37	17	31	21	30	31	14	q	27	25	160
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	28	12	46	44	20	17	14	4	24	15	23	18	19	39	17	13	32	28	211
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 2008/2009
				-	4	-	-	-	-
Sezon 2009/2010
						-	4	-	-
Sezon 2010/2011
					7	2	3	4	5
Sezon 2011/2012
				4	4	3	4	2	3
Sezon 2012/2013
			4	1	4	3	4	1	6
Sezon 2013/2014
					2	-	2	2	4
Sezon 2014/2015
					1	1	2	2	6
Sezon 2015/2016
				1	1	-	4	2	5
Sezon 2016/2017
				2	-	-	-	-	-
Sezon 2020/2021
					-	6	-	-	-
Sezon 2021/2022
			-	-	2	-	3	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[26]
2007/2008	39.
2008/2009	57.
2009/2010	60.
2010/2011	12.
2011/2012	7.
2012/2013	13.