Rok Justin (ur. 6 kwietnia 1993 w Jesenicach[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSD Stol Žirovnica, złoty medalista Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2009.
Na międzynarodowej arenie zadebiutował 24 lutego 2007 w Planicy, gdzie zajął 60. miejsce w zawodach zorganizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską. 5 września 2008 po raz pierwszy w karierze wystąpił w zawodach Pucharu Alp, zajmując 31. miejsce na skoczni w Predazzo.
W Szczyrku zdobył złoty medal Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2009 w konkursie drużynowym, w którym wystartował wraz z Jaką Hvalą, Luka Lebanem i Peterem Prevcem[2].
10 lipca 2009 w Villach zadebiutował w zawodach Pucharu FIS i zajął 79. miejsce. W grudniu tego samego roku uplasował się na szóstym miejscu w zawodach Alpen Cup w Seefeld. 23 stycznia 2010 w Lauscha zdobył pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji Pucharu FIS, zajmując 21. miejsce.
15 stycznia 2011 w Hinterzarten stanął na najniższym stopniu podium zawodów zaliczanych do Pucharu Alp. Niecałe dwa tygodnie później wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Otepää i zajął 17. miejsce w konkursie indywidualnym oraz piąte w zawodach drużynowych. 6 lutego tego samego roku w Kranju zajął trzecie miejsce w konkursie Pucharu FIS.
W Pucharze Kontynentalnym zadebiutował 19 lutego 2011, gdzie zajął 35. miejsce. Dzień później zdobył pierwsze w karierze punkty PK, plasując się na 29. miejscu. W grudniu 2011 na obiekcie w Ramsau dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej trójce zawodów Pucharu Alp - w pierwszym konkursie był drugi, a w drugim - trzeci. W styczniu 2012 na skoczniach w Predazzo dwukrotnie zwyciężył w zawodach Pucharu FIS.
27 stycznia 2013 stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego. Zajął 2. miejsce na skoczni w Titisee-Neustadt[3]. 16 marca tego samego roku zwyciężył w konkursie w Niżnym Tagile[4]. 21 marca wystartował w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Świata w Planicy. Zajął w nich 58. miejsce i nie dostał się do konkursu głównego[5].
7 grudnia 2013 zadebiutował w zawodach indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 38. miejsce w Lillehammer. Dwa tygodnie później zdobył pierwsze punkty po zajęciu 16. pozycji w konkursie w Engelbergu[6].
W marcu 2021 tydzień przed końcem sezonu 2020/2021 postanowił zakończyć sportową karierę. Ostatni skok oddał podczas sobotniego konkursu w Planicy[7].
Starty R. Justina na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
17. | 28 stycznia | 2011 | Otepää | Tehvandi | K-90 | HS-100 | indywid. | 92,0 m | 85,5 m | 220,0 pkt | 35,0 pkt | Władimir Zografski |
5. | 30 stycznia | 2011 | Otepää | Tehvandi | K-90 | HS-100 | druż.[a] | 90,0 m | 89,5 m | 847,0 pkt (226,0 pkt) | 73,5 pkt | Austria |
11. | 23 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | indywid. | 99,5 m | 104,0 m | 256,5 pkt | 30,0 pkt | Nejc Dežman |
4. | 25 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | druż.[b] | 99,0 m | 95,0 m | 954,5 pkt (234,0 pkt) | 34,0 pkt | Norwegia |
Starty R. Justina na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
19. | 17 lutego | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 92,0 m | 94,0 m | 217,5 pkt | 52,0 pkt | Peter Prevc |
1. | 19 lutego | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[c] | 92,5 m | 89,0 m | 967,5 pkt (206,5 pkt) | – |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 16 marca | 2013 | Niżny Tagił | Aist | K-90 | HS-100 | 99,0 m | 94,5 m | 250,5 pkt |
2. | 17 marca | 2013 | Niżny Tagił | Aist | K-90 | HS-100 | 98,0 m | 96,0 m | 258,5 pkt |
3. | 11 stycznia | 2014 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-90 | HS-96 | 97,0 m | 93,0 m | 267,6 pkt |
4. | 12 stycznia | 2014 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-90 | HS-96 | 95,0 m | 95,0 m | 278,1 pkt |
5. | 1 marca | 2014 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | 93,0 m | 93,0 m | 245,0 pkt |
6. | 15 marca | 2014 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 129,0 m | – | 122,9 pkt |
7. | 27 grudnia | 2014 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 127,0 m | 129,0 m | 262,0 pkt |
8. | 4 marca | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 109,0 m | 111,0 m | 263,2 pkt |
9. | 8 lutego | 2020 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 115,0 m | 110,5 m | 257,1 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 27 stycznia | 2013 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-120 | HS-142 | 131,0 m | – | 124,8 pkt | 2. | 10,5 pkt | Manuel Fettner |
2. | 16 marca | 2013 | Niżny Tagił | Aist | K-90 | HS-100 | 99,0 m | 94,5 m | 250,5 pkt | 1. | – |
3. | 17 marca | 2013 | Niżny Tagił | Aist | K-90 | HS-100 | 98,0 m | 96,0 m | 258,5 pkt | 1. | – |
4. | 11 stycznia | 2014 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-90 | HS-96 | 97,0 m | 93,0 m | 267,6 pkt | 1. | – |
5. | 12 stycznia | 2014 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-90 | HS-96 | 95,0 m | 95,0 m | 278,1 pkt | 1. | – |
6. | 1 marca | 2014 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | 93,0 m | 93,0 m | 245,0 pkt | 1. | – |
7. | 2 marca | 2014 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | 92,0 m | 94,0 m | 245,0 pkt | 2. | 0,8 pkt | Daniel Wenig |
8. | 15 marca | 2014 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 129,0 m | – | 122,9 pkt | 1. | – |
9. | 27 grudnia | 2014 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 127,0 m | 129,0 m | 262,0 pkt | 1. | – |
10. | 28 grudnia | 2014 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 121,0 m | 131,5 m | 245,0 pkt | 3. | 17,1 pkt | Tom Hilde |
11. | 4 marca | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 109,0 m | 111,0 m | 263,2 pkt | 1. | – |
12. | 10 grudnia | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 117,0 m | 114,5 m | 286,4 pkt | 2. | 6,1 pkt | Cene Prevc |
13. | 5 lutego | 2017 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | 102,5 m | 99,0 m | 256,7 pkt | 3. | 6,5 pkt | Nejc Dežman |
14. | 27 grudnia | 2018 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 129,5 m | 130,0 m | 304,0 pkt | 2. | 13,0 pkt | Markus Schiffner |
15. | 8 lutego | 2020 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 115,0 m | 110,5 m | 257,1 pkt | 1. | – |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 30 czerwca | 2013 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 112,0 m | 111,5 m | 254,8 pkt | 2. | 1,3 pkt | Jakub Janda |
2. | 9 sierpnia | 2015 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 130,5 m | 117,5 m | 213,7 pkt | 2. | 11,2 pkt | Klemens Murańka |
3. | 1 lipca | 2016 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 106,5 m | 111,5 m | 305,1 pkt | 2. | 0,7 pkt | Peter Prevc |
4. | 18 września | 2016 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 112,0 m | 109,5 m | 245,7 pkt | 3. | 8,1 pkt | Markus Eisenbichler |
5. | 8 lipca | 2017 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 107,5 m | 108,5 m | 242,3 pkt | 2. | 11,3 pkt | Klemens Murańka |
6. | 16 sierpnia | 2019 | Frenštát pod Radhoštěm | Areal Horečky | K-95 | HS-106 | 98,5 m | 99,5 m | 248,5 pkt | 2. | 0,3 pkt | Joakim Aune |
7. | 17 sierpnia | 2019 | Frenštát pod Radhoštěm | Areal Horečky | K-95 | HS-106 | 102,0 m | 103,0 m | 244,9 pkt | 2. | 0,4 pkt | Paweł Wąsek |
8. | 31 sierpnia | 2019 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-97 | 98,0 m | 88,5 m | 228,0 pkt | 1. | – |
9. | 1 września | 2019 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-97 | 94,5 m | 97,0 m | 236,8 pkt | 1. | – |
10. | 14 września | 2019 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 131,0 m | – | 115,7 pkt | 3. | 3,4 pkt | Klemens Murańka |
Źródło[9] |
2011 |
| | | | | | | | | | punkty |
26 | 49 | - | - | - | - | - | - | - | - | 5 |
2012 |
| | | | | | | | | | | | | | punkty |
- | - | 61 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 |
2013 |
| | | | | | | | | | punkty |
8 | 2 | 15 | 41 | 5 | 13 | - | - | - | - | 193 |
2014 |
| | | | | | | | | | | | | | punkty |
- | 18 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 13 |
2015 |
| | | | | | | | | | | | | ![]()
|