Centralne Warsztaty Lotnicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Centralne Warsztaty Lotnicze (CWL) - zakłady służby lotnictwa i aerostatyki Wojska Polskiego II RP.

W listopadzie 1918 na lotnisku mokotowskim przy ulicy Puławskiej 2a por. inż. Michał Tłuchowski zorganizował warsztaty^[1]. 20 grudnia tego roku warsztaty otrzymały nazwę - Centralne Warsztaty Lotnicze i podporządkowane zostały szefowi Sekcji Żeglugi Napowietrznej Departamentu Technicznego Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1921 CWL podporządkowane zostały kierownikowi Centralnych Zakładów Lotniczych, jako Warsztaty Lotnicze. Z dniem 1 stycznia 1928 Warsztaty Lotnicze przekształcone zostały w Państwowe Zakłady Lotnicze.

Początkowo głównym zadaniem warsztatów były remonty silników i samolotów, ale w latach dwudziestych podjęto także produkcję samolotów Hanriot H.28 i Blériot-SPAD S.61, a także skonstruowano:

• CWL WZ-X
• D-1 Cykacz
• ST-3

Kierownicy^[1]

• por. inż. Karol Słowik (XI 1918 – †23 VIII 1919)
• inż. Witold Rumbowicz (1919)
• inż. Z. Wilk (1919 – I 1920)
• ppłk Zdzisław Zych-Płodowski (I – VII 1920)
• inż. Zbigniew Arndt (VII 1920 – 1922)
• ppłk inż. Władysław Toruń (1922 – 1923)
• mjr Józef Mieczysław Zajączkowski (1924 – 1926)
• inż. Witold Rumbowicz (1926 – 1928)

Oficerowie:

• kpt. obs. Leonard Zbigniew Lepszy

• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
• Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1977.