23 Eskadra Lotnicza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1925 |
Rozformowanie | 1928 |
Tradycje | |
Rodowód | 1 eskadra łącznikowa |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. pil. Ksawery Pniewski |
Ostatni | kpt. obs. Władysław Pokorny |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | II dywizjon 2 plot |
23 eskadra lotnicza – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne i szkolenie
[edytuj | edytuj kod]Z dniem 27 maja 1925 w 2 pułku lotniczym została sformowana 23 eskadra lotnicza oparta na personelu 8 eskadry wywiadowczej. Organizacyjnie i taktycznie eskadra podlegała nowo utworzonemu dowództwu II dywizjonu lotniczego[1].
Eskadra wyposażona była w samoloty produkcji francuskiej Potez XV, uzyskane w ramach otrzymanej pożyczki na rozbudowę sił lotniczych w Polsce. W lecie 1925 eskadra wzięła udział w dużych manewrach wojsk lądowych na Wołyniu. Załogi weszły w skład tzw. „eskadry manewrowej”. Oprócz corocznej szkoły ognia lotniczego na poligonie w Pustyni Błędowskiej oraz współpracy z jednostkami artylerii, personel latający szkolił się i doskonalił zgodnie z opracowanymi programami wyszkolenia. Występujące braki w obsadzie personalnej uzupełniano absolwentami Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych oraz pilotami z wojskowych szkół pilotażu[2].
W okresie trwania przewrotu majowego, z 2 pułku lotniczego odleciała z Krakowa do Warszawy eskadra złożona z załóg pochodzących z różnych pododdziałów, w tym z 23 eskadry. 14 maja na lotnisku Mokotowskim zginął zastępca dowódcy 23 eskadry lotniczej kpt. obs. Kazimierz Burtowy[2].
W 1927 eskadra wzięła udział w koncentracji dywizji piechoty i brygad kawalerii w rejonie Kamienica Podolska, Chrzanowa i Olkusza, skąd w składzie 6 samolotów Potez XV została przeniesiona do Ostrowca Świętokrzyskiego. Tu uczestniczyła w ćwiczeniach międzydywizyjnych[2]. Jesienią eskadra została przezbrojona w samoloty Potez XXVII[2].
W 1928 kolejna reorganizacja lotnictwa spowodowała przeniesienie II dywizjonu lotniczego do Lidy[a] stając się zaczątkiem formującego się tam 5 pułku lotniczego. W wyniku tej reorganizacji 23 eskadra lotnicza odleciała 14 lipca do Lidy, gdzie zmieniła numerację i nazwę na 54 eskadrę liniową[2].
Nazwy jednostki i daty sformowania, przeformowań i rozformowania | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
I 1919 | 1 eskadra łącznikowa | III 1919 | 8 eskadra wywiadowcza | I 1921 | 8 eskadra wywiadowcza | 1925 | 23 eskadra lotnicza | VII 1928 | 54 eskadra liniowa | VII 1933 | 51 eskadra liniowa | VIII 1939 | 51 eskadra rozpoznawcza | IX 1939 | ||
I Grupa Lotnicza | 1 pułk lotniczy | 2 pułk lotniczy | 5 pułk lotniczy | SGO „Narew” |
Obsada personalna eskadry
[edytuj | edytuj kod]stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby |
---|---|---|
por. pil. | Ksawery Piniński | 1925 – 1927 |
kpt. pil. | Aleksander Świeykowski | 1927 – 1928 |
kpt. obs. | Władysław Pokorny | od 3 VII 1928 |
Wypadki lotnicze
[edytuj | edytuj kod]- 1 czerwca 1925 zginęła w Krakowie podczas lotu treningowego załoga 8 eskadry por. pil. Michał Pielechowski oraz por. obs. Józef Seroka[1].
- 3 sierpnia 1928 w locie treningowym w rejonie lotniska rakowickiego zginął pełniący obowiązki adiutanta 2 pułku lotniczego, kpt. Świeykowski[2].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pawlak 1989 ↓, s. 181.
- ↑ a b c d e f Pawlak 1989 ↓, s. 182.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 182-183.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 181-182.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.