PWS-18 – Wikipedia, wolna encyklopedia

PWS-18
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

PWS

Typ

samolot szkolno-treningowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1935

Lata produkcji

19351936

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Škoda J5B Whirlwind

Moc

220 KM (162 kW)

Wymiary
Rozpiętość

10,97 m

Długość

8,02 m

Wysokość

2,92 m

Powierzchnia nośna

29,20 m²

Masa
Własna

900 kg

Startowa

1 250 kg

Osiągi
Prędkość maks.

196 km/h

Prędkość minimalna

70 km/h

Prędkość wznoszenia

5,0 m/s

Pułap

4 950 m

Zasięg

465 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
nie uzbrojony
(istniała możliwość zamontowania 1 karabinu maszynowego Vickers kal. 7,7 mm)
Użytkownicy
Polska

PWS-18polski dwuosobowy samolot szkolno-treningowy, licencyjna wersja samolotu Avro 621 Tutor.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1934 roku polskie lotnictwo wojskowe zakupiło licencję brytyjskiego samolotu szkolno-treningowego Avro 621 Tutor, zakładając że jest lepszą konstrukcją niż PWS-16. Sprawdzono próbny egzemplarz, który miał metalowe skrzydła, choć sprowadzono też drewniane skrzydła od samolotu o podobnych wymiarach. Firmie PWS zlecono opracowanie odmiany samolotu dostosowanej do polskich warunków. Pracami tymi kierował inż. Antoni Uszacki. Powstał w ten sposób samolot z przekonstruowanymi drewnianymi skrzydłami o zaokrąglonych końcówkach, z amortyzatorami podwozia PZL i zmodyfikowaną instalacją paliwową, napędzany przez 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Wright Whirlwind J5b, produkowany w Polsce na licencji. Samolot otrzymał oznaczenie PWS-18 i w latach 1935–1936 wyprodukowano 40 sztuk. Produkcję przerwano po otrzymaniu przez wytwórnię PWS kontraktu na budowę nowocześniejszego samolotu PWS-26. Wyprodukowane maszyny służyły w wojskowych szkołach lotniczych do 1939 roku.