PWS-18 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Škoda J5B Whirlwind |
Moc | 220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 10,97 m |
Długość | 8,02 m |
Wysokość | 2,92 m |
Powierzchnia nośna | 29,20 m² |
Masa | |
Własna | 900 kg |
Startowa | 1 250 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 196 km/h |
Prędkość minimalna | 70 km/h |
Prędkość wznoszenia | 5,0 m/s |
Pułap | 4 950 m |
Zasięg | 465 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
nie uzbrojony (istniała możliwość zamontowania 1 karabinu maszynowego Vickers kal. 7,7 mm) | |
Użytkownicy | |
Polska |
PWS-18 – polski dwuosobowy samolot szkolno-treningowy, licencyjna wersja samolotu Avro 621 Tutor.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1934 roku polskie lotnictwo wojskowe zakupiło licencję brytyjskiego samolotu szkolno-treningowego Avro 621 Tutor, zakładając że jest lepszą konstrukcją niż PWS-16. Sprawdzono próbny egzemplarz, który miał metalowe skrzydła, choć sprowadzono też drewniane skrzydła od samolotu o podobnych wymiarach. Firmie PWS zlecono opracowanie odmiany samolotu dostosowanej do polskich warunków. Pracami tymi kierował inż. Antoni Uszacki. Powstał w ten sposób samolot z przekonstruowanymi drewnianymi skrzydłami o zaokrąglonych końcówkach, z amortyzatorami podwozia PZL i zmodyfikowaną instalacją paliwową, napędzany przez 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Wright Whirlwind J5b, produkowany w Polsce na licencji. Samolot otrzymał oznaczenie PWS-18 i w latach 1935–1936 wyprodukowano 40 sztuk. Produkcję przerwano po otrzymaniu przez wytwórnię PWS kontraktu na budowę nowocześniejszego samolotu PWS-26. Wyprodukowane maszyny służyły w wojskowych szkołach lotniczych do 1939 roku.