Chrysler TV-8 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Chrysler |
Typ pojazdu | czołg średni |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 4 |
Dane techniczne | |
Silnik | silnik wysokoprężny Chrysler V-8 (300 KM) |
Długość | 8,9 m |
Szerokość | 3,4 m |
Wysokość | 2,9 m |
Masa | 25 000 kg |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
armata 90 mm T208 zdalnie sterowany karabin kalibru 12,7 mm 2 x sprzężone z lufą armaty karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone |
Chrysler TV-8 – niezrealizowany projekt amerykańskiego czołgu średniego przeznaczonego do działań podczas wojny atomowej, amfibii, zdolnego do transportu drogą powietrzną. Docelowo w pojazdach seryjnych czołg miał być napędzany miniaturowym reaktorem jądrowym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Projekt czołgu powstał w pierwszej połowie lat 50. XX wieku kiedy to wizja kolejnej wojny, z masowym użyciem broni jądrowej wydawała się bardzo realna. W tym okresie w koncernie Chrysler powstało kilka projektów oraz makiet czołgów koncepcyjnych określanych wspólnym skrótem TV. Miały być to pojazdy z jednej strony zdolne do przetrwania na polu walki, na którym użycie broni jądrowej byłoby normą a z drugiej strony zdolne do podjęcia efektywnej walki. Koncepcja czołgu średniego TV-8 rozwijana była w latach 1950–1956. TV-8 charakteryzował się bardzo niezwykłą konstrukcją. Cała czteroosobowa załoga, uzbrojenie wraz z amunicją i napęd miały być umieszczone w ogromnej, dwuwarstwowej wieży o bardzo obłych kształtach. Kształt wieży z jednej strony miał ułatwić rykoszetowanie pocisków a z drugiej strony tworzyć jak najbardziej opływowy kształt, dający szanse na przetrwanie podmuchu powietrza wywołanego eksplozją jądrową. Dodatkowo ogromna wieża zapewniała maszynie pełną pływalność czołgu a jego niska masa zdolność do transportu drogą powietrzną. Demonstrator technologii miał być napędzany wysokoprężnym silnikiem Chrysler V-8 o mocy 300 KM umieszczonym w wieży, będącym generatorem prądu dla silników elektrycznych zainstalowanych w przedniej części gąsienicowego podwozia. W przypadku powstania wersji seryjnej, silnik wysokoprężny zostałby zastąpiony miniaturowym reaktorem jądrowym dostarczającym prąd silnikom elektrycznym. Projekt został w całości anulowany 23 kwietnia 1956 roku na etapie wybudowania pełnowymiarowej makiety.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bartłomiej Kucharski, Wiek nietypowych czołgów 2, „Historia Wojsko i Technika”, nr specjalny 2 (2017), s. 52–70, ISSN 2450-3495.