Willys M38 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Willys M38

M38
Producent	Willys-Overland
Okres produkcji	1950–1952
Miejsce produkcji	Stany Zjednoczone  Kanada
Poprzednik	Willys MB
Następca	Willys M38A1
Dane techniczne
Segment	samochód terenowy
Typy nadwozia	otwarte
Silniki	gaźnikowy R4, 60 KM
Napęd	4x4
Długość	3377 mm
Szerokość	1574 mm
Wysokość	1879 mm
Rozstaw osi	2032 mm
Masa własna	1247 kg
Liczba miejsc	4
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Willys CJ3A
Pokrewne	Willys MB
Konkurencja	GAZ-67 Delahaye VLR
Multimedia w Wikimedia Commons

Willys M38 – wojskowy samochód osobowo-terenowy konstrukcji amerykańskiej, z okresu po II wojnie światowej.

Podczas II wojny światowej podstawowym lekkim samochodem osobowo-terenowym armii amerykańskiej stał się Willys MB, znany popularnie jako "Jeep". Będąc bardzo udanym samochodem, pozostawał na wyposażeniu wojska także po wojnie, aczkolwiek znaczna ich część została sprzedana w ramach redukcji armii do stanu pokojowego. Produkcję wojskowego jeepa Willys MB zakończono w 1945 roku, zamiast tego rozwijano jego cywilną wersję CJ. Po zaangażowaniu się USA w wojnę koreańską w 1950 roku, wojsko amerykańskie odczuło jednak niedobór samochodów terenowych^[1]. W odpowiedzi na tę potrzebę, firma Willys-Overland szybko opracowała nowy model MC, na bazie cywilnego modelu CJ3A^[2]. Został on standaryzowany jako M38 truck, ¼ ton, 4x4 – ciężarówka ćwierćtonowa z napędem 4x4 (M38 było oznaczeniem wojskowym – model 38)^[2].

Modyfikacje nie były daleko idące i obejmowały 24-voltową instalację elektryczną, umożliwiającą zastosowanie radiostacji, modyfikację tylnego zawieszenia i możliwość wyposażenia w zestaw do brodzenia w wodzie do 1,88 m głębokości^[1]. Samochód ponadto otrzymał wojskowe oświetlenie: przysłonięte światła pozycyjne w miejsce przednich kierunkowskazów, przysłonięte światło drogowe na lewym błotniku oraz osłony z cienkich prętów na światłach drogowych. Podobnie, jak bazowy model CJ3A, nie odbiegał on w znacznym stopniu od wojennego Willysa MB – głównymi różnicami wizualnymi były: osłona chłodnicy z 7 pionowymi szczelinami zamiast 9 i z większymi reflektorami, mocowanymi od zewnątrz osłony, inna jednoczęściowa składana szyba przednia z otworami wentylacyjnymi w dolnej części, przeniesienie narzędzi saperskich (łopaty i siekiery) z lewej na prawą stronę nadwozia oraz umieszczenie po lewej stronie nadwozia wlewu paliwa. Ponadto, samochód miał większe koła 7,00x16^[2]. Silnik pozostał modyfikacją jednostki napędowej Go-Devil stosowanej w wojennych jeepach, o mocy 60 KM.

Jeep M38 mógł przewozić ładunek użyteczny 544 kg po drodze lub 363 kg w terenie i ciągnąc przyczepę o masie 907 kg po drodze lub 680 kg w terenie^[1]. Prędkość maksymalna wynosiła 88,5 km/h po drodze, zasięg 362 km, pokonywane wzniesienia 65%, pokonywane brody bez przygotowania 93,9 cm^[1].

Wyprodukowano około 45.500 jeepów M38, między wrześniem 1950 a lipcem 1952^[2]. Był on produkowany także na licencji w Kanadzie jako M38CDN^[1] – kanadyjskie zakłady Forda (Ford of Canada) zbudowały 2135 samochodów między lutym a listopadem 1952^[3]. Jego następcą był model M38A1, znacznie różniący się zewnętrznie i wyposażony w mocniejszy silnik.

• War Machine No.47: A fully illustrated guid to Modern Light Vehicles, Orbis Publishing, 1984, s.922-924
• M-38 Truck 1/4 Ton 4x4 w serwisie olive-drab.con [dostęp 3-3-2011]