French
DeutschCzesław Kozłowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data urodzenia | 17 października 1927 |
|---|---|
| Data śmierci | 20 lutego 1997 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
| Data urodzenia | 17 października 1927 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | 20 lutego 1997 | ||||
| Kariera trenerska | |||||
| |||||
Czesław Kozłowski (ur. 17 października 1927, zm. 20 lutego 1997)[1] – historyk ruchu robotniczego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od 1944 był żołnierzem Armii Ludowej. W 1944 roku wstąpił do PPR. Od 1945 roku był członkiem Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1945–1948 był też członkiem ZWM. W latach 1949–1950 był pracownikiem Zarządu Wojewódzkiego ZMP w Łodzi.
Od 1951 do 1955 był asystentem Centralnej Szkole PZPR w Warszawie. W 1955 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1957–1968 pracował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR.
W międzyczasie w latach 1960–1961 był trenerem Widzewa Łódź[2].
W 1963 roku obronił pracę doktorską napisaną pod kierunkiem Henryka Jabłońskiego - ówczesnego sekretarza PAN i późniejszego Przewodniczącego Rady Państwa. Działalność polityczna Koła Międzypartyjnego w latach 1915–1918.
Następnie w latach 1968–1971 pracował w Centralnej Szkole Partyjnej, a od 1971 znów na Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR[3].
Habilitował się w 1974 roku na podstawie pracy Związek Walki Młodych i Organizacja Młodzieży TUR w Łodzi i w województwie łódzkim (1945–1948). W październiku 1981 powołany przez Plenum Komitetu Centralnego PZPR w skład Zespołu dla przygotowania naukowej syntezy dziejów polskiego ruchu robotniczego[4].
Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-III-8-10-5)[1].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Z dziejów polskiego ruchu robotniczego : wybrane problemy, Warszawa 1975.
- Socjalizm źródłem wszechstronnego rozwoju Polski i państw socjalistycznej wspólnoty. Cz. 1, Warszawa 1976.
- Ruch młodzieżowy w Polsce Ludowej, Warszawa 1976.
- Związek Walki Młodych: 1943–1948, Warszawa 1978.
- Zarys dziejów ZWM, Warszawa 1980.
- Zarys dziejów polskiego ruchu robotniczego do 1948 roku, Warszawa 1980.
- Budowa podstaw socjalizmu. Osiągnięcia i trudności (1949–1954), Warszawa 1985.
- Tradycje polskiego ruchu robotniczego, Warszawa 1986.
- Rok 1948, Warszawa 1988.
- Namiestnik Stalina, Warszawa 1993 [biografia Bolesława Bieruta].
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Srebrny Krzyż Zasługi (8 maja 1946)[5]
- Nagroda im. Ludwika Waryńskiego (1983) za pracę "Zarys dziejów polskiego ruchu robotniczego do 1948 roku"[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-06-06].
- ↑ Andrzej Gowarzewski, Widzew oraz dawni łódzcy ligowcy - ŁTS-G, Klub Turystów, Union-Touring : 75 lat prawdziwej historii RTS (1922–1997) = 75 years of the true history of RTS Widzew : the jubilee book, Katowice: Wydawnictwo GiA, 1998, ISBN 83-905424-5-5, OCLC 749776202 [dostęp 2022-10-29].
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 546–547, ISBN 978-83-235-0318-7.
- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 208, 19 października 1981, s. 2.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 93, poz. 175 w uznaniu zasług położonych dla dobra demokratycznej Polski w dziele zabezpieczenia porzuconego przez okupanta mienia, odbudowy i uruchomienia miejskich zakładów pracy, jak również stworzenia życia gospodarczego i społecznego na terenie m. Łodzi”.
- ↑ Nagrody im. Ludwika Waryńskiego dla autorów prac historycznych, „Trybuna Ludu”, nr 135, 9 czerwca 1983, s. 2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 546–547.
- Tomasz Siewierski, Komuniści i historycy. Polski ruch robotniczy w badaniach uczonych w PRL – wybrane aspekty [w:] Partia komunistyczna w Polsce. Struktury - ludzie - dokumentacja, pod red. Dariusza Magiera, Lublin – Radzyń Podlaski 2012, s. 463–479.