Jan Żurek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Żurek
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1956
Oleśnica

Informacje klubowe
Klub

Górnik Zabrze (koordynator młodzieży i trener U18)

Kariera juniorska
Lata Klub
Górnik Zabrze
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Górnik Zabrze 0 (0)
Sparta Zabrze
Kariera trenerska
Lata Drużyna
Walka Zabrze
Gwarek Zabrze
Górnik II Zabrze
1990–1992 Górnik Zabrze (asystent)
1992–1994 Ruch Radzionków
1994–1996 Górnik Zabrze (asystent)
1996 Górnik Zabrze
1996–1997 Polonia Bytom
1997 Ruch Radzionków
1997–2000 Górnik Zabrze
2000 Widzew Łódź
2000 Ruch Chorzów
2000–2001 Ruch Radzionków
2002–2003 GKS Katowice
2003–2004 GKS Katowice
2004–2005 Podbeskidzie Bielsko-Biała
2006 Polonia Warszawa
2006–2007 Śląsk Wrocław
2007 Jagiellonia Białystok (asystent)
2008 GKS Katowice
2010–2012 Iskra Pszczyna
2012–2013 LZS Piotrówka
2013–2014 GKS Tychy
2015 Polonia Łaziska Górne
2016 Górnik Zabrze
2016– Górnik Zabrze (koordynator młodzieży)
2017 Górnik Zabrze (zastępstwo)
2019– Górnik Zabrze U18
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Jan Żurek (ur. 14 lipca 1956 w Oleśnicy) – polski piłkarz oraz trener.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Jan Żurek pochodzi z Zabrza. Podczas swojej kariery piłkarskiej był piłkarzem zabrzańskich klubów: Górnika i Walki. Z Górnikiem Zabrze związany był od najmłodszych lat, jednak nie udało mu się zagrać ani jednego meczu w ekstraklasie. Później przeszedł do Walki Zabrze, gdzie w 1982, w wieku 26 lat zakończył karierę z powodu kontuzji. Ukończył AWF w Katowicach, szkolił młodzież w zabrzańskich klubach. Rezerwy Górnika Zabrze wprowadził z V do III ligi.

W latach 1992/1994 był trenerem Ruchu Radzionków, skąd wrócił do Górnika Zabrze. Był asystentem Jana Gerarda Kowalskiego i Adama Michalskiego[1]. Debiut w ekstraklasie w roli szkoleniowca zaliczył 14 sierpnia 1996 roku w przegranym meczu wyjazdowym z Lechem Poznań (0:1)[2]. Prowadził zespół w zaledwie czterech meczach, a odszedł po przegranym 1:4 meczu z ŁKS Łódź[3]. Później pracował w Polonii Bytom i znów w Ruchu Radzionków, który pod jego kierunkiem stał się czołowym zespołem II ligi. 1 grudnia 1997 roku kolejny raz wrócił do Górnika Zabrze. Uznanie zdobył tym, że mimo ciągłej wyprzedaży zawodników, drużyna zajmowała miejsce w środku tabeli ligowej na koniec sezonu oraz dotarła do półfinału Pucharu Polski. Trenerem zespołu z Zabrza był do marca 2000 roku, kiedy po nieudanym początku rundy wiosennej sezonu 1999/2000 został zdymisjonowany. Następnie przez krótki czas był trenerem Widzewa Łódź, Ruchu Chorzów i Ruchu Radzionków.

W sezonie 2002/2003 był trenerem GKS-u Katowice, którego doprowadził do zajęcia 3. miejsca w tabeli ligowej. Po tym sezonie zrezygnował z funkcji trenera GieKSy. Po pięciu kolejkach sezonu 2003/2004 wrócił na Bukową, lecz z powodu słabych wyników w kwietniu 2004 roku został zwolniony. Następnie prowadził Podbeskidzie Bielsko-Biała (2004-2005), Polonię Warszawa (2006) i Śląsk Wrocław (2006-2007). W sezonie 2008/2009 wrócił do GKS-u Katowice[4], jednak we wrześniu tego roku został zwolniony z powodu słabych wyników[5].

20 października 2009 roku wrócił do Górnika Zabrze jako skaut[6]. W latach 2010–2012 Jan Żurek trenował Iskrę Pszczyna[7][8]. Od 29 listopada 2012 roku był trenerem LZS Piotrówka[9].

W latach 2013–2014 był trenerem GKS Tychy, natomiast wiosną 2015 roku szkolił Polonię Łaziska Górne.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Skarb kibica. „Tempo”, s. 60, 3 marca 2006.