Jan Żurek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Żurek

Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1956 Oleśnica
Informacje klubowe
Klub	Górnik Zabrze (koordynator młodzieży i trener U18)
Kariera juniorska
Lata Klub Górnik Zabrze
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole Górnik Zabrze 0 (0) Sparta Zabrze
Kariera trenerska
Lata Drużyna Walka Zabrze Gwarek Zabrze Górnik II Zabrze 1990–1992 Górnik Zabrze (asystent) 1992–1994 Ruch Radzionków 1994–1996 Górnik Zabrze (asystent) 1996 Górnik Zabrze 1996–1997 Polonia Bytom 1997 Ruch Radzionków 1997–2000 Górnik Zabrze 2000 Widzew Łódź 2000 Ruch Chorzów 2000–2001 Ruch Radzionków 2002–2003 GKS Katowice 2003–2004 GKS Katowice 2004–2005 Podbeskidzie Bielsko-Biała 2006 Polonia Warszawa 2006–2007 Śląsk Wrocław 2007 Jagiellonia Białystok (asystent) 2008 GKS Katowice 2010–2012 Iskra Pszczyna 2012–2013 LZS Piotrówka 2013–2014 GKS Tychy 2015 Polonia Łaziska Górne 2016 Górnik Zabrze 2016– Górnik Zabrze (koordynator młodzieży) 2017 Górnik Zabrze (zastępstwo) 2019– Górnik Zabrze U18
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Jan Żurek (ur. 14 lipca 1956 w Oleśnicy) – polski piłkarz oraz trener.

Jan Żurek pochodzi z Zabrza. Podczas swojej kariery piłkarskiej był piłkarzem zabrzańskich klubów: Górnika i Walki. Z Górnikiem Zabrze związany był od najmłodszych lat, jednak nie udało mu się zagrać ani jednego meczu w ekstraklasie. Później przeszedł do Walki Zabrze, gdzie w 1982, w wieku 26 lat zakończył karierę z powodu kontuzji. Ukończył AWF w Katowicach, szkolił młodzież w zabrzańskich klubach. Rezerwy Górnika Zabrze wprowadził z V do III ligi.

W latach 1992/1994 był trenerem Ruchu Radzionków, skąd wrócił do Górnika Zabrze. Był asystentem Jana Gerarda Kowalskiego i Adama Michalskiego^[1]. Debiut w ekstraklasie w roli szkoleniowca zaliczył 14 sierpnia 1996 roku w przegranym meczu wyjazdowym z Lechem Poznań (0:1)^[2]. Prowadził zespół w zaledwie czterech meczach, a odszedł po przegranym 1:4 meczu z ŁKS Łódź^[3]. Później pracował w Polonii Bytom i znów w Ruchu Radzionków, który pod jego kierunkiem stał się czołowym zespołem II ligi. 1 grudnia 1997 roku kolejny raz wrócił do Górnika Zabrze. Uznanie zdobył tym, że mimo ciągłej wyprzedaży zawodników, drużyna zajmowała miejsce w środku tabeli ligowej na koniec sezonu oraz dotarła do półfinału Pucharu Polski. Trenerem zespołu z Zabrza był do marca 2000 roku, kiedy po nieudanym początku rundy wiosennej sezonu 1999/2000 został zdymisjonowany. Następnie przez krótki czas był trenerem Widzewa Łódź, Ruchu Chorzów i Ruchu Radzionków.

W sezonie 2002/2003 był trenerem GKS-u Katowice, którego doprowadził do zajęcia 3. miejsca w tabeli ligowej. Po tym sezonie zrezygnował z funkcji trenera GieKSy. Po pięciu kolejkach sezonu 2003/2004 wrócił na Bukową, lecz z powodu słabych wyników w kwietniu 2004 roku został zwolniony. Następnie prowadził Podbeskidzie Bielsko-Biała (2004-2005), Polonię Warszawa (2006) i Śląsk Wrocław (2006-2007). W sezonie 2008/2009 wrócił do GKS-u Katowice^[4], jednak we wrześniu tego roku został zwolniony z powodu słabych wyników^[5].

20 października 2009 roku wrócił do Górnika Zabrze jako skaut^[6]. W latach 2010–2012 Jan Żurek trenował Iskrę Pszczyna^[7][8]. Od 29 listopada 2012 roku był trenerem LZS Piotrówka^[9].

W latach 2013–2014 był trenerem GKS Tychy, natomiast wiosną 2015 roku szkolił Polonię Łaziska Górne.

• półfinał Pucharu Polski: 1998 z Górnikiem Zabrze
• 7. miejsce w ekstraklasie: 1999 z Górnikiem Zabrze
• 3. miejsce w ekstraklasie: 2003 z GKS-em Katowice

• Skarb kibica. „Tempo”, s. 60, 3 marca 2006.