Dámaso Alonso – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dámaso Alonso

Dámaso Alonso y Fernández de las Redondas

Data i miejsce urodzenia	22 października 1898 Madryt
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1990 Madryt
Narodowość	hiszpańska
Język	hiszpański
Dziedzina sztuki	poezja
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Dámaso Alonso y Fernández de las Redondas (ur. 22 października 1898 w Madrycie, zm. 25 stycznia 1990, tamże) – hiszpański poeta, filolog i krytyk literacki. Członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.

Prawo i literaturę studiował w Madrycie, gdzie był uczniem Ramóna Menéndeza Pidala. Od 1923 do 1926 wykładał literaturę hiszpańską w madryckim Ośrodku Studiów Historycznych. W latach 1933–1939 był wykładowcą Uniwersytetu w Walencji, a od 1939 w Madrycie. Niezależnie od tego wykładał też na uniwersytetach amerykańskich, w Berlinie i Cambridge. W 1948 został członkiem Akademii Hiszpańskiej^[1].

Chociaż we wczesnych latach należał do Pokolenia 27, jego największe dzieła powstały w latach 40. XX wieku. Znawca i komentator twórczości Luisa de Góngory y Argote. Tworzył poezje refleksyjne, studia o poezji hiszpańskiej i eseje. W 1978 roku otrzymał Nagrodę Cervantesa.

Prace poetyckie

• Poemas puros. Poemillas de la ciudad, M., Galatea, 1921.
• El viento y el verso, M., Sí. Boletín Bello Español del Andaluz Universal, 1925.
• Hijos de la ira. Diario íntimo, M., Revista de Occidente, 1944 (2ª edic. ampliada, Bs. As., Espasa-Calpe, 1946).
• Oscura noticia, M., Col. Adonais, 1944.
• Hombre y Dios, Málaga, El Arroyo de los Ángeles, 1955.
• Tres sonetos sobre la lengua castellana, M., Gredos, 1958.
• Poemas escogidos, M., Gredos, 1969 (Contiene poemas no recogidos en libro).
• Gozos de la vista. Poemas puros. Poemillas de la ciudad. Otros poemas, M., Espasa-Calpe, 1981.
• Antología de nuestro monstruoso mundo. Duda y amor sobre el Ser Supremo, M., Cátedra, 1985.
• Álbum. Versos de juventud, B., Tusquets, 1993 (Edición de Alejandro Duque Amusco y María-Jesús Velo. Con Vicente Aleixandre y otros).
• Verso y prosa literaria, Madrid, Gredos, 1993 (Obras completas, volumen X).

Prace filoloficzne

• Con el seudónimo Alfonso Donado, traducción de James Joyce, Retrato del artista adolescente, (1926).
• Edición crítica de las Soledades de Luis de Góngora, (1927).
• La lengua poética de Góngora (1935).
• La Poesía de San Juan de la Cruz (1942).
• Poesía española: Ensayo de métodos y límites estilísticos (1950).
• Poetas españoles contemporáneos (1952).
• Estudios y ensayos gongorinos (1955).
• De los siglos oscuros al de Oro (1958).
• Góngora y el Polifemo (1960).
• Cancionero y romancero español (1969).
• En torno a Lope (1972).

• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)