Gerardo Diego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gerardo Diego

Gerardo Diego Cendoya

Data i miejsce urodzenia	3 października 1896 Santander
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1987 Madryt
Narodowość	hiszpańska
Język	hiszpański
Dziedzina sztuki	poezja
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Gerardo Diego Cendoya (ur. 3 października 1896 w Santanderze, zm. 8 lipca 1987 w Madrycie) – hiszpański poeta, historyk literatury i muzyk, przedstawiciel Pokolenia 27.

Od 1947 członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej. W literaturze przedstawiciel kreacjonizmu i ultraizmu.

W młodości autor wierszy realistycznych, świadczących o umiejętności odnawiania form tradycyjnych: „El romencenode la novia” (1920) i „Versos humanos” (1925).

Stworzył zbiory poezji: „Imagen” (1922), „Manuel de espumas” (1924). W późniejszych utworach np. „Alondra de verdad” (1941), nawiązywał do barokowego gongoryzmu. Był stronnikiem generała Francisco Franco.

• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)

Gerardo Diego (http://www.fundaciongerardodiego.com)