Digitalis-Antidot – Wikipedia, wolna encyklopedia
| ||
Identyfikacja | ||
DrugBank | ||
---|---|---|
Klasyfikacja medyczna | ||
ATC | ||
Stosowanie w ciąży | kategoria C | |
Farmakokinetyka | ||
Okres półtrwania | 15–23 h | |
Wydalanie | z moczem | |
Uwagi terapeutyczne | ||
Drogi podawania | ||
Objętość dystrybucji | 0,3–0,4 l/kg |
Digitalis-Antidot – związek organiczny wykorzystywany jako antidotum w zatruciu glikozydami naparstnicy[1][2][3]. Lek jest pozyskiwany z przeciwciał owiec domowych wcześniej immunizowanych pochodną digoksyny – DDMA. Lek jest produkowany pod nazwami Digibind (przez GlaxoSmithKline) i DigiFab (przez BTG plc).
Przeciwwskazania
[edytuj | edytuj kod]Leku nie powinny zażywać osoby uczulone na owce, papainę i bromelinę.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przychodnia.pl: DIGITALIS-ANTIDOT BM. [dostęp 2012-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-12)]. (pol.).
- ↑ RxList: Digibind. [dostęp 2012-11-20]. (ang.).
- ↑ drugs.com: Digibind. [dostęp 2012-11-20]. (ang.).