French
DeutschNalorfina – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | C19H21NO3 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 311,37 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| DrugBank | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||
| ATC | |||||||||
Nalorfina – organiczny związek chemiczny, opioidowy lek przeciwbólowy o działaniu antagonistycznym na receptory μ oraz agonistycznym na receptory κ. W lecznictwie wykorzystuje się komponentę antagonistyczną w przypadkach przedawkowania morfiny i innych pochodnych fenantrenowych alkaloidów opium, a także propiramu i profadolu. Nie znosi jednak efektów przedawkowania pentazocyny i innych pochodnych benzmorfanu. Przeciwbólowe działanie agonistyczne, mimo dużej skuteczności, nie jest wykorzystywane ze względu na obserwowane objawy dysforyczne i stany senności z zawężoną świadomością. Lek ma mały potencjał uzależniający, a zespół odstawienny obserwuje się jedynie po długotrwałym stosowaniu. U osób uzależnionych od opioidów zastosowanie nalorfiny niesie ze sobą ryzyko zapaści krążeniowej.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- W. Kostowski, Z. S. Herman: Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-3350-0.
