Dizocylpina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dizocylpina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (5S)-10,11-dihydro-5-metylo-5H-dibenzo[a,d]cyklohepten-5,10-imina Inne nazwy i oznaczenia MK-801
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H15N
Masa molowa	221,30 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	77086-21-6 77086-22-7 (maleinian)
PubChem	1207
SMILES CC12C3=CC=CC=C3CC(N1)C4=CC=CC=C24
Właściwości Temperatura topnienia 68,75 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów maleinian Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne maleinian Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS HP1093575
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dizocylpina (łac. Dizolcipinum) – bardzo silny antagonista niewspółzawodniczący receptora NMDA, używany sporadycznie jako lek przeciwdrgawkowy.

Dizocylpina posiada także działanie psychoaktywne. W dawkach zaledwie 50–100 μg (czyli porównywalnych ze standardowymi dawkami dwuetylowego amidu kwasu lizergowego) powoduje odczucia charakterystyczne dla innych dysocjantów, lecz z bardzo dużą liczbą efektów ubocznych. Działanie dizocylpiny jest dużo dłuższe niż ketaminy, czy fencyklidyny, bardziej przytłaczające, trudniejsze do zapamiętania i mniej atrakcyjne.