Dom Barianów-Rokickich w Bieczu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom Barianów-Rokickich w Bieczu
	nr rej. A-88 z 5.01.1968
	; Dom Barianów-Rokickich
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Biecz
Adres	ul. Węgierska 2
Typ budynku	dom mieszczański
Rozpoczęcie budowy	1523
Pierwszy właściciel	Barbara Uździeniczka
Kolejni właściciele	Marcin Rokicki; Sebastian Rokicki; Daniel Rokicki; Bartłomiej Rokicki; Mikołaj Akierbam
	Położenie na mapie Biecza Dom Barianów-Rokickich w Bieczu
	Położenie na mapie Polski Dom Barianów-Rokickich w Bieczu
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Dom Barianów-Rokickich w Bieczu
	Położenie na mapie powiatu gorlickiego Dom Barianów-Rokickich w Bieczu
	Położenie na mapie gminy Biecz Dom Barianów-Rokickich w Bieczu
	49°43′55″N 21°15′45″E/49,731944 21,262500
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dom Barianów-Rokickich, tzw. Stara Apteka – budynek z 1523 r. w południowej części starego miasta w Bieczu, u wylotu ul. Węgierskiej. Przylega do dobrze zachowanej baszty obronnej zw. Radziecką.

W 1557 r. dom ten nabył od Barbary Uździeniczki aptekarz Marcin Rokicki i urządził tam aptekę. Budynek rozbudowali kolejni spadkobiercy Rokickiego. W 1683 r. praprawnuczka Marcina, Katarzyna Rokicka, wyszła za mąż za aptekarza Mikołaja Akierbama, który przejął budynek wraz z apteką. Z końcem XVII w. budynek wykupił starosta libuski, sołotwiński i pilzneński, uczestnik odsieczy wiedeńskiej z 1683 r. Jan Rey z Nagłowic. Obiekt przestał pełnić rolę apteki, a w następnych wiekach również wielokrotnie zmieniał właścicieli. Dopiero w 1963 r. nabyła go Miejska Rada Narodowa Biecza. W latach 1970–1975 został poddany gruntownej odbudowie i restauracji z przeznaczeniem na cele muzealne. Autorem projektu odbudowy kamieniczki i przylegającej baszty był Andrzej Krzyżanowski.

Piętrowy, murowany budynek w ciągu wieków był kilkakrotnie przebudowywany. Nakryty jest pogrążonym dachem, a jego mury zwieńczone są renesansową (odbudowaną) attyką. Pierwotnie miał charakter obronny, o czym świadczą strzelnice w zachodniej części strychu. Okna mają kamienne, rzeźbione obramowania (częściowo odtworzone), a zewnętrzną elewację zdobi fryz sgraffitowy. W partii narożnej murów ściany północnej i zachodniej tarcze dawnego zegara. We wnętrzu zachował się pierwotny, zróżnicowany w poziomach układ pomieszczeń, renesansowe nadproża, interesująca kolumna międzyokienna i ślady dawnych polichromii.

Elewacja wschodnia
Od strony południowej
Dom Barianów-Rokickich widoczny z ratusza

Muzeum

Na parterze Baszty znajduje się zrekonstruowana sala aptekarska. Ekspozycja obrazującą dzieje aptekarstwa na Podkarpaciu, oprócz sali aptekarskie obejmuje też zaplecze i piwnice. Na wyższych kondygnacjach znajdują się ekspozycje pokazujące życie muzyczne w Bieczu i okolicach. W sali na piętrze znajdują się eksponaty związane z mieszczańską kulturą materialną. Dalej znajduje się sala przedstawiająca dawne rzemiosło artystyczne Biecza. W samej baszcie eksponowane są dzieje rzemiosła. I tak:

na parterze prezentowane jest kowalstwo i ślusarstwo,
na wyższej kondygnacji znajdują się ekspozycje bednarskie, kołodziejskie, stolarskie i szewskie,
na kolejnym piętrze - krosna tkackie i inne narzędzia do obróbki lnu,
wyżej eksponowana jest ceramika i wyroby blacharskie,
na najwyższej kondygnacji eksponowane są dokumenty cechowe i malarstwo cechowe z XIX w.

Bibliografia

Barut Jan, Motyka Stanisław, Ślawski Tadeusz: Nad rzeką Ropą. Z dziejów Biecza, Gorlic i okolic, Kraków 1963;
Kłos Stanisław: Gorlice i okolice. Przewodnik, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1976;
Ślawski Tadeusz: Biecz. Zarys historyczno-krajoznawczy, Biecz 1996;
Ślawski Tadeusz: Biecz i okolice, wyd. III poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1973;
TadeuszT. Ślawski TadeuszT., Biecz i okolice, Biecz: Towarzystwo Kulturalne Biecza i Regionu im. bpa M. Kromera, 2005, ISBN 83-86744-97-9, OCLC 749770110 .