Dominik Zdort – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełne imię i nazwisko | Marcin Dominik Zdort |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1968 |
Zawód, zajęcie | dziennikarz |
Alma Mater | |
Rodzice | |
Odznaczenia | |
![]() |
Dominik Zdort, właśc. Marcin Dominik Zdort (ur. 1968 w Łodzi) – polski dziennikarz prasowy i telewizyjny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego ojcem był operator filmowy Wiesław Zdort, matką – reżyserka i scenarzystka Barbara Sass-Zdort.
Jest absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1992).
Od końca lat 80. XX wieku działacz podziemnego, a następnie legalnego Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Był wiceprzewodniczącym komisji uczelnianej NZS UW oraz współpracownikiem wydawanych przez NZS pism: „CIA”[1] (w latach 1987–1989) oraz bezdebitowego „FBI Fakty. Biuletyn Informacyjny”, którego był twórcą i szefem[2].
Pracę dziennikarza rozpoczął w 1990 w „Życiu Warszawy” jako reporter działu miejskiego, a potem politycznego, a następnie sekretarz tego działu.
W latach 1993–2003, był dziennikarzem „Rzeczpospolitej”, gdzie był reporterem politycznym i publicystą. W tym czasie publikował również we „Frondzie” oraz w wydawanym przez spółkę „Srebrna” tygodniku „Nowe Państwo” redagowanym wtedy przez Adama Lipińskiego.
W 1994 krótko pracował w TVP, gdzie był redaktorem odpowiedzialnym za publicystykę polityczną w „Jedynce”, zastępcą Piotra Zaremby, a następnie Cezarego Jęksy.
W 2003 został redaktorem działu krajowego i komentatorem tygodnika „Newsweek Polska”.
Od 2006 ponownie zaczął pracować w „Rzeczpospolitej”, gdzie został szefem działu „Opinie”, autorem komentarzy i tekstów publicystycznych, a od grudnia 2011 do stycznia 2016 także szefem dodatku weekendowego „Plus Minus”[3]. Odszedł ze stanowiska wraz z całą ekipą redaktorów i współpracowników „Plusa Minusa”, protestując przeciw zakazowi publikowania w „Rzeczpospolitej” rysunków Andrzeja Krauzego i oczekiwaniom zmiany linii redakcyjnej dodatku.
16 lutego 2017 został redaktorem naczelnym portalu internetowego tvp.info[4]. Z tego stanowiska został zwolniony przez prezesa TVP Jacka Kurskiego z dniem 1 lipca 2017 i zastąpiony przez Samuela Pereirę[5][6]. Od 24 listopada 2017 był szefem portalu tygodnik.tvp.pl, zajmującego się kulturą i historią[7], rozwiązanego w grudniu 2023[8].
W 2017 był współautorem audycji radiowych „Innymi słowy” (z Barbarą Schabowską w Programie 2 Polskiego Radia) i „Dwaj Panowie Z.” (z Markiem Zającem w Polskim Radiu 24).
Jest autorem cyklu krótkich komentarzy publikowanych pod wspólnym tytułem „Prawda nigdy nie leży po środku” początkowo w „Plus Minus” (dodatku „Rzeczpospolitej”), później w tygodniku „Sieci” i na portalu wPolityce.pl.
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Za działalność w NZS odznaczony 18 marca 2010 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[9].
W grudniu 2024 otrzymał za całokształt działalności dziennikarskiej Nagrodę im. Jacka Maziarskiego[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marcin Dominik Zdort w: Słownik Niezależni dla Kultury [dostęp 2025-03-20].
- ↑ [1]
- ↑ Dominik Zdort pożegnał się z czytelnikami „Plusa Minusa” „Rzeczpospolitej”. press.pl, 2017-01-05. [dostęp 2017-03-12].
- ↑ TVPropaganda 2019 ↓, s. 83, 147.
- ↑ Samuel Pereira za Dominika Zdorta szefem portalu TVP.info. wirtualnemedia.pl, 24 lipca 2017. [dostęp 2017-08-21].
- ↑ TVPropaganda 2019 ↓, s. 90, 147.
- ↑ TVPropaganda 2019 ↓, s. 91.
- ↑ Maciej Kozielski: Koniec Tygodnika TVP. Projektem kierował Dominik Zdort. "Nie zajmowaliśmy się polityką". press.pl, 2023-12-31. [dostęp 2025-03-20].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 560).
- ↑ Centrum Monitoringu Wolności Prasy SDP , Redaktor Dominik Zdort i kapitan Anna Michalska, była rzecznik prasowa Straży Granicznej laureatami Nagrody Jacka Maziarskiego w 2024 r. [online], SDP, 12 grudnia 2024 [dostęp 2025-03-07] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mariusz Kowalewski: TVPropaganda. Za kulisami TVP. Warszawa: Wydawnictwo Arbitror, 2019, s. 1–147. ISBN 978-83-66095-20-5.