Edward Pepłowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Pepłowski
Pełne imię i nazwisko	Edward Adolf Pepłowski h. Gozdawa
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1880 ; Starachowice, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	23 marca 1960 ; Łódź, Polska
	Minister pracy i opieki społecznej
Okres	od 13 grudnia 1919; do 5 marca 1921
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Poprzednik	Jerzy Iwanowski
Następca	Jan Stanisław Jankowski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Pepłowski (ur. 11 kwietnia 1880 w Starachowicach, zm. 23 marca 1960 w Łodzi) – polski inżynier, polityk, minister pracy i opieki społecznej, senator II RP.

Życiorys

Syn Eugeniusza Pepłowskiego h. Gozdawa (1847–1897) i Marianny z Bairdów (zm. 1937)^[2]. Absolwent Petersburskiego Instytutu Technologicznego^[3]. Był członkiem Ligi Narodowej^[4]. Był współzałożycielem Narodowego Związku Robotniczego w Królestwie Polskim, a następnie należał do Narodowej Partii Robotniczej. Poseł do rosyjskiej II Dumy Państwowej w roku 1907. W latach 1906–1909 pracował w przedsiębiorstwie robót górniczych, wiertniczych i hydrologicznych Michała Łempickiego w Sosnowcu.

Od 13 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 i od 24 lipca 1920 do 5 marca 1921 był ministrem pracy i opieki społecznej w rządach Leopolda Skulskiego i Wincentego Witosa. W latach 1921–1926 zajmował stanowisko dyrektora naczelnego Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych w Warszawie^[5].

W latach 1928–1935 był senatorem II i III kadencji. Senator II kadencji wybrany w 1928 roku z województwa poznańskiego z Listy Narodowej Partii Robotniczej^[6].

Po II wojnie światowej, w latach 1945–1947 był dyrektorem technicznym w Zakładach Przemysłu Bawełnianego nr 4 im. Stanisława Dubois w Łodzi (daw. „Eitingon i Spółka”), w latach 1947–1949 dyrektorem technicznym w Dyrekcji Przemysłu Bawełnianego, w latach 1949–1954 dyrektorem, a następnie głównym mechanikiem Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Józefa Stalina w Łodzi oraz głównym mechanikiem w Przedsiębiorstwie Usług Ogólnych Przemysłu Bawełnianego w Łodzi^[7].

Zmarł w Łodzi. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 179-3-20,21)^[8].

W 2022 roku z inicjatywy premiera Mateusza Morawieckiego, Fundacja ,,Stare Powązki" w ramach projektu odrestaurowywania grobów ministrów II RP, odnowiła miejsce pochówku Edwarda Pepłowskiego^[9].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 grudnia 1924)^[5]

Przypisy

↑ z przerwą 9.VI.1920-23.VII.1920 gdy stanowisko ministra pracy i opieki społecznej było nieobsadzone
↑ Edward Adolf Pepłowski h. Gozdawa [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-01-04] .
↑ Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu : (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa , 1933, s. 95.
↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 580.
↑ ^a ^b M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 979 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie organizacji przemysłowych urzędów państwowych”.
↑ Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928-1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 168.
↑ Edward Pepłowski » Witryna edukacyjna Kancelarii Senatu [online], senat.edu.pl [dostęp 2021-01-04] .
↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONI WOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10] .
↑ Nagrobki ministrów II RP – odnowione – Fundacja Stare Powązki [online] [dostęp 2023-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-11] (pol.).

Bibliografia

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 562. [dostęp 2021-01-04].
„Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego. Warszawa 1994. wyd I.

[1] z przerwą 9.VI.1920-23.VII.1920 gdy stanowisko ministra pracy i opieki społecznej było nieobsadzone

[2] Edward Adolf Pepłowski h. Gozdawa [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-01-04] .

[3] Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu : (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa , 1933, s. 95.

[4] Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 580.

[:0-5] M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 979 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie organizacji przemysłowych urzędów państwowych”.

[6] Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928-1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 168.

[7] Edward Pepłowski » Witryna edukacyjna Kancelarii Senatu [online], senat.edu.pl [dostęp 2021-01-04] .

[8] Cmentarz Stare Powązki: ANTONI WOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10] .

[9] Nagrobki ministrów II RP – odnowione – Fundacja Stare Powązki [online] [dostęp 2023-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-11] (pol.).

[10] 28 maja 1923 jako kierownik resortu

[11] rownik resortu

[12] 10 maja 1926 jako kierownik resortu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[A]

[B]

[C]

W dniu zaprzysiężenia	Leopold Skulski Franciszek Bardel (PSL Piast) Kazimierz Bartel Witold Chodźko Władysław Grabski (ZLN) Jan Hebdzyński (SPK) Andrzej Kędzior Józef Leśniewski Tadeusz Łopuszański Antoni Olszewski Edward Pepłowski (NZR) Zenon Przesmycki Władysław Seyda (ZLN) Stanisław Śliwiński (ZLN) Ludwik Tołłoczko Stanisław Wojciechowski Władysław Wróblewski
Późniejsi członkowie rządu	Stanisław Patek

W dniu zaprzysiężenia	Wincenty Witos Kazimierz Bartel Witold Chodźko Wiesław Chrzanowski Ignacy Daszyński Władysław Grabski Jan Fryderyk Heurich p.o. Władysław Kucharski Józef Leśniewski Gabriel Narutowicz Stanisław Nowodworski Edward Pepłowski Juliusz Poniatowski Maciej Rataj Eustachy Sapieha Leopold Skulski Władysław Stesłowicz Stanisław Śliwiński
Późniejsi członkowie rządu	Ludwik Darowski Jan Dąbski p.o. Bolesław Grodziecki Władysław Leon Grzędzielski Jan Stanisław Jankowski Zygmunt Jasiński Jan Michalski Stefan Przanowski Władysław Raczkiewicz Józef Raczyński Konstanty Skirmunt Bronisław Sobolewski Kazimierz Sosnkowski Jan Kanty Steczkowski Jan Stefan Stoiński Juliusz Trzciński Ignacy Weinfeld p.o.