Elimination Chamber – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elimination Chamber match – odmiana walki w wrestlingu występująca tylko na gali Elimination Chamber. W walce bierze udział 6 zawodników zamkniętych w stalowej kopule z czterema kabinami. Na początku na ringu znajduje się 2 wrestlerów, a pozostała czwórka jest zamknięta w kabinach, skąd są wypuszczani w regularnych odstępach czasu. Zawodnik, który zostanie przypięty lub się podda – odpada. Wygrywa ostatni zawodnik na ringu. W polskiej terminologii wrestlingowej Elimination Chamber tłumaczone jest jako Komora eliminacji.

Przed powstaniem Elimination Chamber matchu, w WWE używało się jedynie dwóch rodzajów walk w zamknięciu – Steel Cage matchu i Hell in a Cell matchu. W 2002 roku WWE ogłosiło powstanie Elimination Chamber – walki w klatce, która łączyła elementy Hell in a Cell, Royal Rumble, Survivor Series oraz WarGames matchy. Odstępy czasowe pomiędzy wejściami zawodników zapożyczono od Royal Rumble i WarGames, klatkę od Hell in a Cell, a zasadę eliminacji od Survivor Series. Koncept walki został stworzony przez wrestlera Triple H’a^[1].

W 2002 WWE rozpoczęło dzielenie swojego rosteru na dwa brandy. Każdy z brandów (Raw i SmackDown!^[2]) otrzymał swoje własne programy telewizyjne oraz gale pay-per-view. Generalny Manager Raw, Eric Bischoff, ogłosił pierwszy Elimination Chamber match^[3]; odbył się on na gali Survivor Series 2002^[4]. Do 2006 roku ten typ pojedynku zarezerwowany był jedynie dla Raw. Od 2008 Elimination Chamber match pojawiał się jedynie na galach WWE No Way Out; walczyli w nim wrestlerzy z różnych brandów^[5]. W 2010 roku WWE zastąpiło No Way Out galą WWE Elimination Chamber.

Eliimination Chamber match jest walką opartą za zasadach eliminacji, rozgrywającą się w ringu i otaczającej go stalowej klatce. Klatka Elimination Chamber jest okrągła, jej ściany zbudowane są ze stalowych belek połączonych łańcuchami. Podłoga wewnątrz klatki poniesiona jest do poziomu wysokości ringu. W środku klatki, przy każdym z czterech narożników ringu, znajdują się komory zbudowane z pleksiglasu. W Elimination Chamber matchu walczy 6 zawodników^[6]. Dwoje z nich rozpoczyna walkę, a kolejni uczestnicy walki są losowo wypuszczani z komór w równych odstępach czasowych (5 minut). Zawodnik, który zostanie przypięty lub się podda – zostaje wyeliminowany z walki. Wygrywa ostatni zawodnik na ringu^[6]. W 2012 roku wprowadzono regułę mówiącą o tym, że wszystkie poddania i przypięcia muszą mieć miejsce w ringu. W tym typie walki nie ma dyskwalifikacji. Jeżeli komora czekającego w niej zawodnika zostanie zniszczona, może on natychmiast dołączyć do walki^[7].

Jeden z designerów klatki Elimination Chamber, Jason Robinson, wyznał, że powstało kilka projektów klatki^[8]. Struktura komory eliminacji została wyprodukowana fabrycznie w Colorado Springs, a zbudowanie jej po raz pierwszy zajęło około siedmiu tygodni. Konstrukcja kosztowała 250 tysięcy amerykańskich dolarów^[8].

Zbudowana jest ze stali pomalowanej na czarno, waży 15 ton, z czego 10 waży sama stal. Każda z wewnętrznych komór wykonana jest z pleksiglasu. Łańcuchy otaczające klatkę mają 3,2 km długości i ważą ponad 5 ton^[8][9]. Do transportu klatki wykorzystuje się 15-metrową ciężarówkę. Budowa struktury na arenie trwa 8 godzin^[8]. Kiedy nie jest używana, komora eliminacji przechowywana jest w porcie w Newark w stanie New Jersey^[8]. Ze względu na problemy z zawieszaniem klatki na wielu arenach, WWE zaprzestało organizowania gali Elimination Chamber przez półtora roku. Cykl powrócił w lutym 2017 jako ekskluzywny dla brandu SmackDown, gdzie zadebiutowała nowa wersja klatki^[10]. Większość okrągłych elementów została zmieniona w kwadratowe (w tym cztery komory, w których przebywają wrestlerzy), zabezpieczono okolice ringu cienkimi materacami, zaś na szczycie klatki umieszczono logo federacji.

Na gali December to Dismember w 2006, zawodnicy z brandu ECW wzięli udział w „Extreme Elimination Chamber” matchu. W tej wariacji pojedynku, w każdej z wewnętrznej komór umieszczona była broń. Broni można było używać w trakcie pojedynku^[11].

Na evencie Elimination Chamber w 2015 odbył się Tag Team Elimination Chamber match. Członkowie jednego tag-teamu zostali umieszczeni we wspólnej komorze; łącznie w walce brało udział 6 tag-teamów^[12][13].

Pomimo klatki otaczającej znaczną część przestrzeni poza ringiem, interwencje z zewnątrz zdarzają się dość często. Na gali New Year’s Revolution (2005) w 2005 Ric Flair odwrócił uwagę sędziego, dzięki czemu Triple H mógł wygrać starcie^[14]. Na No Way Out 2009 Edge zaatakował Kofiego Kingstona podczas jego wejścia do ringu, zamknął się w przeznaczonej dla Kofiego komorze i zajął jego miejsce w walce o World Heavyweight Championship^[15]. Na gali Elimination Chamber 2010 zaś, Cody Rhodes zaatakował Teda DiBiase’ego Jr. metalową rurą, a jeszcze tej samej nocy Shawn Michaels zaatakował The Undertakera, przez co ten stracił tytuł mistrzowski^[16]. Trzy lata później Mark Henry zaatakował uczestników starcia po zostaniu wyeliminowanym^[17]. W 2014 The Wyatt Family zainterweniowało atakując Johna Cenę. Tej samej nocy Kane doprowadził do przegranej Daniela Bryana^[18].

• WWE Elimination Chamber
• WWE No Way Out
• Steel Cage Match