Emil Gajdas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emil Gajdas

Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1879 Zabrze
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1948 Radzionków
Wicemarszałek Sejmu Śląskiego
Okres	od 1930 do 1932
Przynależność polityczna	Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
Poseł II kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres	od 1930 do 1930
Przynależność polityczna	Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
Poseł III kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres	od 1930 do 1935
Przynależność polityczna	Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
Poseł IV kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres	od 1930 do 1939
Przynależność polityczna	Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
Multimedia w Wikimedia Commons

Emil Gajdas (ur. 23 listopada 1879 w Zabrzu, zm. 9 grudnia 1948 w Radzionkowie) – polski polityk, komisaryczny burmistrz Tarnowskich Gór podczas trzeciego powstania śląskiego w 1921 roku^[1], poseł na Sejm Śląski II, III i IV kadencji. Wicemarszałek Sejmu Śląskiego w latach 1930-1932.

Studiował we Wrocławiu i Greifswaldzie. W 1913 podjął pracę w Radzionkowie jako aptekarz. W 1922 został naczelnikiem gminy Radzionków. 2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Po 1926 związany z sanacją – przewodniczył Narodowo-Chrześcijańskiemu Zjednoczeniu Pracy (NChZP) w Tarnowskich Górach (a po jego rozwiązaniu lokalnemu obwodowi OZN).

Poseł na Sejm Śląski II, III i IV kadencji (1930–1939). W sejmie III kadencji pełnił funkcję wicemarszałka: w 1932 podał się do dymisji w proteście przeciwko sposobowi kierowania urzędem przez Konstantego Wolnego. W latach trzydziestych wydawał prorządowy „Głos Radzionkowski”.

W czasie II wojny światowej ukrywał się we Lwowie, po 1945 roku wrócił na Śląsk. Zmarł w Radzionkowie 9 grudnia 1948 roku.

Jego pasierbem był działacz narodowy i powstaniec Walter Larysz^[3].

• Górnośląski leksykon biograficzny, Bogdan Snoch, Katowice 1997
• Sejm Śląski 1922–1939, Henryk Rechowicz, Katowice 1971