Eugeniusz Wajgiel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eugeniusz Franciszek Aleksander Wajgiel-Pogonia
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1873
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1944
Warszawa

Miejsce spoczynku

brak grobu

Zawód, zajęcie

lekarz, weterynarz, profesor chirurgii i okulistyki zwierząt na Uniwersytecie Warszawskim. nauczyciel akademicki

Miejsce zamieszkania

Lwów, Rymanów, Warszawa

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

Profesor, Doktor habilitowany

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

Dziekan Wydziału Weterynaryjnego

Małżeństwo

Ludwika Jankowska

Eugeniusz Wajgiel (Eugeniusz Aleksander Franciszek Wajgiel-Pogonia)[a] (ur. 19 listopada 1873 w Kołomyi, zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski lekarz i weterynarz, profesor chirurgii i okulistyki zwierząt na Uniwersytecie Warszawskim.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 listopada 1873 w Kołomyi w rodzinie Leopolda Wajgla (1842–1906) i Heliodory z Nadwodzkich.

Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie oraz studia uzupełniające w Wiedniu, Czechosłowacji, Niemczech, Danii i Szwecji. W 1. dekadzie XX wieku Eugeniusz Wajgiel był lekarzem uzdrowiskowym w Rymanowie-Zdroju. W czasie tej pracy opisał pierwsze 30. lat istnienia tego uzdrowiska (Rymanów Zdrój 1876–1906). Przed I wojną światową działał w harcerstwie i polskich drużynach sokolich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku zgłosił się ochotniczo do wojska polskiego, gdzie służył jako lekarz.

Od 1 stycznia 1927 roku był profesorem chirurgii i okulistyki zwierząt Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1929–1930 i 1935–1936 piastował funkcję dziekana Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Był wiceprezesem Naczelnej Izby Lekarskiej, później członkiem jej zarządu[2]. Od 1928 roku prof. Eugeniusz Wajgiel był kuratorem Akademickiej Korporacji Coronia z ramienia uniwersyteckiego senatu.

Był autorem 29 prac naukowych[2].

Został rozstrzelany w 3. dniu powstania warszawskiego przez Niemców wraz ze swoim zięciem inż. Klemensem Wierzchleyskim i grupą 19 profesorów Uniwersytetu Warszawskiego zamieszkujących dom profesorski przy Nowym Zjeździe[b]. Ich ciał nigdy nie odnaleziono, pomimo poszukiwań czynionych po wojnie przez rodziny.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W latach 20. i 30. XX wieku mieszkał w Domu Profesorów przy ul. Nowy Zjazd 5 w Warszawie. Należał do Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów Uniwersytetu Warszawskiego.

Ożenił się z Ludwiką Jankowską (1876–1956)[3], wnuczką hrabiego Adama Kleta Zamoyskiego herbu Jelita (1795–1865)[4]. Mieli jedną córkę, Wandę Wierzchleyską (1900–2012)[3].

  1. Takie nazwisko pojawia się w leksykonie Czy wiesz, kto to jest?
  2. Nazwiska tych profesorów znajdują się w omówieniu domu Ulica Nowy Zjazd w Warszawie 5. Pewne szczegóły dotyczące tej egzekucji znajdują się w cyklu wypowiedzi pod wspólnym tytułem Jeszcze w sprawie Antoniego Przeborskiego opublikowanych w Rocznikach Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Seria II: Wiadomości Matematyczne XXIV (1982), str. 229-232

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacek Persa i inni: Warszawska Uczelnia Medyczna w ikonografii i fotografii. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-7637-005-7. [dostęp 2012-04-25].
  2. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz, kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Biblioteki Wojskowej, 1938, s. 772.
  3. a b Marek Jerzy Minakowski: Wanda Wierzchleyska. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-05-05. [dostęp 2017-05-05]. (pol.).
  4. Marek Jerzy Minakowski: Adam Klet hr. Zamoyski z Zamościa h. Jelita. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-05-05. [dostęp 2017-05-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]